Vera - 01.08.1992, Blaðsíða 32

ÓSKAST!
Eflaust finnst mörgum lögreglu-
starf fráhrindandi og ekki við hæfi
kvenna. Þar þurfi iðulega að beita
valdi og sé þess vegna vettvangur
þeirra sem því vilja beita. En það
er þörf fyrir konur í lögreglunni.
Lögreglustarflð er orðið mjög fjöl-
breytt og fólk sérhæft við hinar
ýmsu deildir.
Lögreglukonur hafa myndað
með sér samband í Evrópu og á
þess vegum eru haldnar ráðstefn-
ur reglulega og gefið út fréttabréf.
Evrópusambandið hefur reynst
kjörinn vettvangur til að miðla
reynslu og þekkingu milli lög-
reglukvenna og til að skapa gagn-
kvæman stuðning.
Innan lögregluliða þar sem
áhrifa kvenna hefur gætt að ein-
hveiju marki er viðurkennt að þær
komi inn í stéttina með ný viðhorf
og aðrar áherslur. Lögreglukonur
eru frekar taldar talsmenn þol-
enda afbrota sem oftast eru konur
og börn, a.m.k. hvað varðar
ofbeldisbrot svo sem kynferðisbrot
og heimilisofbeldi ýmiss konar.
Samskipti lögreglufólks eru nefni-
lega ekki síður við þolendur
afbrotanna en við brotamennina.
Er hægt að búast við því að mál fái
hlutlausa meðferð ef viðhorf
kvenna fá ekki hljómgrunn?
Stjórnvöld grípa
í taumana
Hollenskar lögreglukonur fengu
mikla hvatningu árið 1985, þegar
ríkisstjórn Hollands setti það
markmið í jafnréttisáætlun að kon-
ur verði orðnar 25% stéttarinnar
áirið 1995. Við upphaf áætlunar-
innar var hlutfallið svipað og á
íslandi eða um 4%. Til að ná þessu
markmiði hafa hlutföll milli kynja
við nýráðningar lögreglunema oft
verið svipuð undanfarin ár.
Eftir að þessi mikla fjölgun
hófst stofnuðu hollenskar lög-
reglukonur með sér félag. Reynd-
ist félagsskapurinn þeim svo mikil
hvatning að þær fóru fljótlega að
ráðgera að færa út kvíarnar og
tengjast stöllum sínu í Evrópu
nánar. Eftir ráðstefnu í Hollandi
árið 1989 beittu þær sér fyrir
stofnun Evrópusambandsins. Tíu
ára áætlunin hafði borið þann
árangur í ársbyrjun 1992 að hlut-
Ijósm.'. Anna F'sóia Gístadóttu