Vera - 01.08.1992, Blaðsíða 12

veðrið og nú standa þær íyllilega
jafnfætis stöllum sínum á hinum
Norðurlöndunum hvað fram-
haldsmenntun varðar.
Gamlar konur eru
fátækari en gamlir
karlar.
Á öllum Norðurlöndunum er stór
gjá milli aldraðra hjóna og þeirra
sem búa einir hvað varðar
efnalega velferð. Aldraðir sem
búa einir eru í hópi þeirra sem
minnst mega sín i efnalegum
skilningi í samfélaginu, en mikill
meirihluti þeirra eru konur. Hvað
varðar lífeyrisréttindi eru þær
norsku og islensku verst settar af
norrænum öldruðum konum.
Enda hafa þær stysta starfsæfi
utan heimilis og hafa því ekki
áunnið sér lífeyrisréttindi í sama
mæli og gamlar konur á hinum
Norðurlöndunum. Á öllum Norð-
urlöndunum búa konur við
lélegri efnahagslegar aðstæður en
karlar, þar eru íslenskar konur
engin undantekning. Ef til vill má
segja að gamlar konur á Norður-
lönduiium deili þeim „örlögum“
að búa við lélegri lífskjör en
karlar, en sameiginleg „huggun"
þeirra er sú að þær hafa traustari
og betri félagsleg tengsl en þeir.
Ef skoðuð eru almenn kjör koma
karlar alltaf betur út nema hvað
varðar félagsleg samskipti. Þeir
hafa hærri tekjur, eiga meiri
eignir og auðæfi, eru menntaðri,
eru síður hræddir við ofbeldi,
halda betri heilsu o.s.frv. Þessi
mismunur er afleiðing af hefð-
bundinni verkaskiptingu kynj-
anna, þar sem karlinn hefur lagt
allt sitt í vinnuna, en konan í fjöl-
skylduna. Því má segja að það
gildi fyrir gamlar konur á Norður-
löndunum að makaval hafi verið
afgerandi fyrir lífshlaup þeirra.
Að félagsleg staða karlsins hafí
verið afgerandi fyrir félagslega
stöðu konunnar. En vegna þess
að konan er í miklu meiri og
traustari félagslegum tengslum,
þá er hún ekki eins illa stödd
þegar hún verður ekkja og karl í
sömu sporum.
Niðurstöður verkefnisins voru gefnar út í bók
sem heitir: Gamle kvinner í Norden - deres liv
i text og tall og er til sölu hjá Félagsmála-
stofnun Reykjavíkurborgar.
Myndirnar með þessari grein eru úr Félags-
starfi aldraðra, Ijósmyndari Halldóra Guð-
mundsdóttir og Þórdís Ágústsdóttir tók
mynd af verkakonu.
EFTIRMINNILEGT
KVENNAHLAUP
Fullur strætisvagn af konum, 67 ára og eldri, tók þátt í Kvennahlaupinu (Kvenna-
göngunni!) sem haldið var 20. júní í Garðabæ. Elsti þátttakandinn var 85 ára og ein
var með hækjur en gaf ekkert eftir.
Flestar konurnar gengu en nokkrar skokkuðu og þar af ein 7 kílómetra. Margar
þeirra höfðu verið í leikfimi áður.
Allir þátttakendur fengu verðlaunapening að göngu lokinni, e.t.v. þann fyrsta á
ævinni. Á eftir var boðið upp á hressingu og ekki má gleyma að nefna að auðvitað
var sungið í strætó af hjartans lyst. Halldóra Guðmundsdóttir, aðstoðarmaður í
Félagsstarfi aldraðra, var með þeim og hvatti þær áfram og hér á eftir fylgja nokkrar
visur úr brag sem Laufey Jakobsdóttir (76 ára) orti, en hún var að sjálfsögðu með.
KVENNAHLAUPIÐ
Konur fóru í Kvennagöngu
kunnu sumar ekki aö hlýða.
Halldóra þar stóð í ströngu,
stelpa, viltu bíða!
Garðabœrinn gekk úr skorðum
gamlingjar í svona pressu?
Allar urðu eins og forðum,
og enginn skildi neitt í þessu.
Þœr hentu sumar hœkjunum
hoppuðu og teygðu sig,
allt fór fram úr allra vonum
öll var gangan yndisleg.
Dagurinn var dósamlegur,
dagur lífs og vona.
Allt er þetta okkar sigur
afls að vera kona.
12