Ljósmæðrablaðið - 15.12.2003, Blaðsíða 14

Síðan lá leiðin á Kaggan. Við röltum þetta,
einhver þóttist geta fundið leiðina samkvæmt
korti og gerði það en það var nú eiginlega
slysni. Líklega hefði verið meiri vandi að villast.
Vel var tekið á móti okkur eftir að við nefndum
Elsu, fengum stimpil á handlegginn til marks
um að hafa borgað en fengum ekki borga þrátt
fyrir það, færeysk gestrisni í hnotskurn.
Við vorum smástund að átta okkur á
staðháttum, var þetta örugglega dansstaður,
það var eitthvað svo rólegt og fámennt? Jú
takk, það var byrjað að spila og við drifum
okkur útá gólf og þvílík stemmning! Áttum
pleisið fyrir okkur, dönsuðum og dönsuðum
við þessa fmeríis stuðtónlist. Auðvitað fór svo
að bætast við fólk, það horfði fyrst í forundran
á þessa trylltu dansfíkla en fór svo að koma
til.
Hætta ber leik þá hæst hann stendur og þegar
ballið virtist rétt vera að byrja, húsið orðið
stappfullt og þessi líka fína hljómsveit Ólavur
Öster Band búin að taka við af diskótekinu og
gera alla hina dansóða líka, fórum við sem sagt
heim. Þetta hljómar nógu vel ekki satt! En
svona í alvöru þá þurftum við að vera í
þokkalegu ásigkomulagi fyrir sunnudaginn og
ferðalagið sem þá var á dagskrá. Reyndar voru
sms sendingar stundaðar fram eftir nóttu við
ættingja heima sem höfðu verið beðnir um að
koma kosningafréttum til útlaganna en einhvern
veginn þá var áhuginn í réttu hlutfalli við
ijarlægðina, jú, sem sagt spenna, einhver úti,
einhver inni, en, “só vott’’?
Sunnudagur.
Vegna ferðaþreytu (duh), vorum við flestar
ekki nógu snemma á ferðinni um morguninn
og vorum búnar að missa af morgunmatnum
á hótelinu. Meiningin var að redda sér og finna
opna búð eða bakarí. Bjartsýnin, á
sunnudagsmorgni í Færeyjum. Þá er auðvitað
heilög stund, fólk fer í kirkju og er ekki að
vasast í bisness. En það var ekki að spyrja að
gestrisninni og almennum notalegheitunum á
Hótel Hafnia. Við fengum okkar morgunmat
og kaffi þó seinar værum. Rétt er að nefna það
að verkfall sem varð langvinnt og strangt var
þama búið að standa í nokkra daga og var farið
að segja til sín en allir virtust leggja sig fram
um að láta ferðalanga finna sem minnst fyrir
því.
A hádegi mætti síðan Jóhanna Traustadóttir
leiðsögumaður, af íslensk/færeyskum ættum,
gift Færeyingi, og lagt var af stað í rútuferð
með Ole bílstjóra en hann er Norðmaður, giftur
færeyskri en býr sem stendur í Danmörku þó
hann vinni í sumar í Færeyjum. Kære nordiske
venner! eins og maðurinn sagði.
Við keyrðum norður eftir Streymoy og á meðan
fræddi Jóhanna okkur um sögu, jarðfræði og
tungumál. Við urðum t.d.að kyngja því að
meðan ísland er 15 milljón ára gamalt (bergið
þ.a.e.s.) eru Færeyjar 60 milljón ára. Það var
síðan mjög upplýsandi og skýrði margt þegar
við fréttum að “ð” heyrist ekki í færeysku máli
og áherslan er oftast á öðru atkvæði. Manni
finnst nefnilega svo auðvelt að lesa færeysku
en að skilja hana talaða, það er svolítið annað.
Þarna kom skýringin. Lestu bara Dimmalætting
eða Sosialurinn fyrir sjálfa þig og svo upphátt
og reyndu að hljóma eins og innfæddur (he,he).
Auðvitað er margt fleira ólíkt og mörg hljóð
öðruvísi en þetta fleytti okkur mjög áfram í
tungumálakennslunni. En það er ekki bara
framburður og hljóð, einnig geta orðtök og
hugsun bak við orðin misskilist. Það er til
dæmis frekar óviðeigandi að biðja einhvern
sem er að keyra þig í bænum um annatíma að
“láta þig úr héma” eins og okkur þætti sjálfsagt.
Það skilst þannig í Færeyjum að líklega yrðuð
þið tekin fyrir ósæmilega hegðun á
almannafæri.
Nú, okkar góði leiðsögumaður hélt áfram að
fræða okkur, vonandi er farið nokkurn veginn
rétt með staðreyndir. í Færeyjum búa 48 þúsund
manns þar af 12 þúsund í Þórshöfn. Hinir eru
dreifðir á stærri og minni stöðum um eyjarnar
sem eru 18, þ.e. allar eru byggðar nema ein,
Litla Dímon. Fiskeldi, fiskveiðar, fiskvinnsla,
jú, 97% af útflutningi Færeyja er fiskur og þar
af 25% af eldi. En það er annað að vaxa eins
og t.d. ferðamennskan og allt í kringum hana
og þar nýta þeir sér innlenda framleiðslu eins
ullina. Við litum inn í handverksstaðinn