Ljósmæðrablaðið - 15.12.2003, Qupperneq 15

Snælduna þar sem unnar eru og hannaðar flíkur
úr ull og styrktum færeyskan iðnað eitthvað
smávegis.
Við gengum síðan yfir Atlantshafið (jú, víst)
°g fórum yfir á Eysturoy og héldum sem leið
lá að bænum Selatrað.
Þar var tekið á móti okkur af margumtalaðri
færeyskri gestrisni. Við fengum færeyskan mat,
að sumu leyti eitthvað við þekktum,
heimabakað brauð og kæfú, kjötpylsu, harðfisk
og rúllupylsu og annað sem við vorum ekki
vanar svo sem hvalspik og skerpikjöt. Okkur
voru svo sýndir bæjarhættir og farið var um
næsta nágrenni og skoðaðir sögustaðir. Nafnið
á staðnum er annað hvort komið af selum,
(óspennandi) eða af því að maður var hengdur
fyrir glæp á tré sem skorðað var á klöppum í
fjörunni og lesist þá Selatrað sem Sálartréð
(meira spennandi).
Leiðin heim var fróðleg eins og áður en ekki
verður það tíundað hér. Við skildum við
Jóhönnu með Nóakonfekti deluxe og virtist
það gleðja hana eins mikið og við höfðum
vonað.
Um kvöldið stóð svo til að fara að borða á stað
sem mælt hafði verið með, en við vorum
pínuseinar aldrei þessu vant. Þegar átti að drífa
sig af stað var farið að rigna. Það rignir víst
260 daga á ári í Þórshöfn. Það hljómar þó verr
en það er, stundum er það bara brot úr degi en
telst samt. Við viðkvæmu spariklæddu blómin
ákváðum að taka leigubíl og pöntuðum tvo.
Bílstjórarnir voru útaf fyrir sig ekkert óánægðir
en fannst íyndið að við skyldum vilja láta keyra
okkur þessa 300 metra (gleymdum hvað allt
er stutt að fara). Einn sagði reyndar að það
væri dálítið langt þegar sagt var “Rio Grande”,
það er víst í Mexikó, styttra var á Rio Bravo.
Þangað komnar þurftum við að bíða á “pöbb”
tengdum staðnum eftir borði á
aðalveitingastaðnum. Okkur grunaði að
eitthvað tengdist þetta verkfallinu og biðum
rólegar en áttum hinsvegar kannski ekki von
á miklu þegar að matnum kæmi.
Svo kom að því að setjast til borð og panta.
Aldrei þessu vant vorum við nokkuð sammála
og fengum okkur fisk dagsins (á steikhúsinu!)
af því þjónninn var svo trúverðugur þegar við
spurðum hverju hann mælti með. Og þvílíkt
nammi. Sverðfiskur með einhverri töfrasósu,
mátulega siðspilltum steiktum kartöflum og
fersku grænmeti. Að lokum komumst við að
því að þjónninn okkar (kokkurinn,
uppvaskarinn, allt í einni persónu, verkfall, þið
skiljið) var giftur íslenskri konu og hafði búið
um tíma í Vestmannaeyjum. Þetta var eiginlega
orðið skondið hvað við hittum oft á íslensk-
færeysk tengsl, eða kannski ekki, líklega erum
við tengdari en við áttum okkur á.
Mánadagur.
Síðasta daginn tókum við snemma og röltum
í minjagripabúðir og fleiri búðir, það má alltaf
athuga málið.
Síðan lá leiðin til baka til Voga og flogið var
heinr með þessum líka fína Fokker sem manni
fannst áður að ætti bara að halda sig á
heimaslóðum þ.e. ekki þvælast yfir
Atlantshafið, en var svo bara hinn ágætasti
fararskjóti og notaleg þjónusta í boði. Meira
að segja var þetta svo góð ferð að a.m.k. tvær
læknuðust af flughræðslu á leiðinni. Tölum
ekki meira um það.
Að lokum viljum við þakka öllum sem sýndu
okkur frábæra gestrisni og leiðsögn og einnig
menningarfélaginu Fitur sem styrkti ferð okkar
svo við gætum kynnst frændum okkar í
Færeyjum.
Ljósmæður útskrifaðar 1993 og 1994.
Anna Eðvaldsdóttir bústaðareigandi
Guðlaug Pálsdóttir ferðaskipuleggjari
Helga Bjarnadóttir sammenkomsthvetjari
Herborg Pálsdóttir dansari
Matthildur Róbertsdóttir brandarakona
Olöf Leifsdóttir myndakvöldshaldari
Sigríður Ólöf Ingvarsdóttir ferðalangur
Solveig Jóhannsdóttir skrásetjari
Nokkur nýtileg orð og orðasambönd að lokum.
Klædnahandil=fatabúð
Sjálvtökuhandil=stórmarkaður
Eg eri upp á veginn = ég er ófrísk
Hetta er ein neyðstöða= þetta er neyðarástand
(t.d.ég finn ekki næturbjölluna)
Hvar eru vesini?= hvar finn ég klósett?
Ljósmæðrablaöið i ir
Desember 2003 1 3