Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1886, Síða 39

meb ritstjórn þess og prentara, heldur af því ah þar stdí)
ýmislegt, sem vel voru gefandi 3 cent fyrir a& veríia
vísari: járnbrautir, tímatöflur, fargjald meb járnbrautun-
am o. s. frv., og svo ýmsar lýsingar á slysförum, elds-
vobum og ööru þess háttar, sem allt var fært í stílinn og
gjört hæfilega vo&alegt og skemmtilegt.
Tumi vildi mjög gjarnan komast áfram í heiminum,
°g fann þafe út a& til þess yr&i hann a& menntast. En
til þess a& ver&a mennta&ur ma&ur þótti honum vissastur
vegur a& lesa bækur. Hann keypti sjer því a&göngumi&a
3& stærstu opinberu bókhlö&unni í Detroit og fór a& lesa
' grí& og ergju. En hann fjekk hvergi lei&beining um
þa&, hva& hann ætti a& lesa af þessum bókum, sem til
voru í bókhlö&unni. Hann byrja&i svo á yztu bókinni í
ne&stu hyllunni í einhverjum skápnum, og las svo bindi,
sem samtals voru rúm sjö fet á þykkt, á&ur en hann fjekk
gnm um þa&, a& þa& væri ekki sarna, hva& ma&ur læsi,
ef ma&ur ætla&i a& ver&a mennta&ur ma&ur. Hann fór
svo afc lesa eingöngu efnafræ&i og aflfræ&i, ger&i prentstofu
sína a& »labóratóríi« (tilraunastofu), keypti sjer »retorta«
og digla og sölt og sýrur, og reyndi ósköpin öll fyrir sjer,
og tókst svo loksins a& kveykja í öllu saman einn gó&an
ve&urdag, þegar lestin var á fljúgandi ferfc. Allar eigur
bans brunnu, og vagnstjórinn bar&i hann eins og har&an
fisk — en vi& efnafræ&ina hjelt hann áfram engu a& sífcur.
Hann hjelt tilraunum sínum áfram á nóttunum í kjallar-
anum undir húsi foreldra sinna í Port Huron, og þafc
var& þá stundum ekki sem allra bezt lopt í húsinu. Um
þessar mundir kynntist hann ungum telegrafistum á járn-
brautarstö&vunum þar í nágrenninu, og fór þá a& ver&a
forvitinn um, hva& telegraf eiginlega væri. Hann keypti
sjer því bók um rafmagn, og þegar hann var hálfna&ur
me& bókina, lag&i hann telegraf frá svefnherbergi sínu og
þvert yfir Port Huron a& húsi því, sem einn af kunn-
ingjum hans bjó í. En ekki var rjett vel vandafc til þess
telegrafs — hann haf&i ekki heldur lesifc nema helminginn
af bókinni. Línan var rjettur og sljettur stálþrá&ur, »ein-
angrunin« var gjörfc me& glerflöskum, sem bundnar voru
vi& þakrennur og trje; til þess a& framlei&a rafmagnib
nota&i hann — tvo lifandi ketti, sem ekki kunna sem allra
(as)