Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1887, Síða 39

einhverjir dutlungar úr forlagadísinni, aS fá Abraham
Lincoln þab starf í hendur; því hann var vibkvæmur í
skapi og blíblyndur, jafnvel þunglyndur; bann hafbi ekki
hörku til ab hata nokkurn mann, eba öllu heldur, hann
skildi mannlegar tilíinningar of vel, til þess ab geta þab;
margir þeir, sem heimsóttu hann, til þess aö tjá honum
raunir sínar, er þeir höfbu misst ættingja sína í ófribnum
o. s. frv. minntust þess sífear, ab honum hafi legiö vib aí)
gráta, varirnar hafi titrab og augun orbib vot. þ>ab eru
til fjölda margar sögur, sem sanna mannúb hans og viö-
kvæmni og skal jeg ab eins nefna eitt dæmi. Kona ein
fátæk frá Philadelphíu leitabi sjer færis ab tala vib Lin-
noln, en í þrjá daga haf&i hún ekki getab náb fundi hans.
Svo stób á, ab mabur hennar hafbi átt a& fara í her-
þjónustu, en komizt hjá því; en einusinni haf&i hann
fengib sjer nokkub mikib í staupinu, og þá bobib sig fram,
af frjálsum vilja, en þegar hann vár orbinn afdrukkinn,
hljóp hann á burt aptur. Hann var handsamabur og
átti a& skjóta hann. þjónn Lincolns segir þannig frá:
„Konan hafbi fariö ab heiman á mánudaginn, meb kornungt
barn á handleggnum, á laugardaginn átti ab skjóta mann-
inn hennar; svo haf&i hún bebib í þrjá daga, og var
orbin úrkula vonar um ab ná fundi forsetans. En ab
kvöldi hins þri&ja dags, gekk Lincoln gegnum gang einn,
er var bakvib stofur þær, sem hann tók á móti fólki í.
Ilann var á leib til herbergja sinna til þess a& drekka te.
[>á heyrbi hann barnsgrát. Hann gekk þegar aptur inn í
skrifstofu sfna og hringdi. „Davíb“, sagbi hann, „er þarna
fyrir framan kona meb barn“. Jeg játti því, og sag&i,
ab ef jeg mætti segja þab, þá væri þab þess vert a& rann-
saka mál hennar, því a& manns líf lægi vib. „Látib hana
undir eins koma inn til mín“, sag&i hann. Hún fór inn
til hans, sagbi sögu sína og ma&urinn var ná&a&ur. þegar
konan kom út aptur, grjet hún af gle&i og varirnar bærb-
ust, eins og hún væri a& þakka gu&i. Jeg gekk til
hennar, snerti vib sjali hennar og sagbi: þab var barninu
a& þakka“.
þab var ekki mikib vandaverk ab fá Lincoln til þess
ab ná&a menn, þab var þjó&kunnugt og menn notubu sjer
þab því opt. Ilershöfbingjarnir kvörtubu yfir því, ab þeir
(85)