Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1887, Blaðsíða 43

tyrannis!" *) Ilann fjell á gálfib, er hann kom niSnr, því
hlaupib var hátt, en reis þd þegar upp aptur og kallahi
a& nýju: „Ná er su&urríkjanna hefnt“, hijdp svo upp á
leiksvií)i&, og var horfinn á&ur en menn höf&u átta& sig á,
hva& um var a& vera.
Lincoln var fluttur inn í hús eitt, rjett hjá leikhúsinu,
en læknarnir sáu þegar, a& hann haf&i fengi& banasár.
Hann lá kyrr, me& augun aptur aila núttina; snemma
morguns var hann örendur.
En þetta var ekki eins manns rá&. Margir voru um
þa&. Svo haf&i verið tilætlazt, aö Grant skyldi einnig
myr&a í leikhúsinu sama kvöidið. Seward var og veitt
banatilræ&i um kvöldi&, og fjekk hann allmikiö sár. Ma&ur
sá, er myrti Lincoln, hjet Booth, og var Ieikari. Hann
haf&i haldið, a& þrælarnir væru ein af þeim beztu ná&ar-
gjöfum, sem guð hef&i gefið mönnunum. Hann ná&ist
seinna, og var þá skotinn.
Mor&inginn sag&i: „Sic semper tyrannis!“ En þa& er
dúmur sögunnar, a& sjaldan hafi nokkur ma&ur, er fengin
höf&u veriö jafnmikil völd { hendur, eins ogLincoln haf&i
í úfri&num — nærri því har&stjúra völd — farið betur
me& umboÖ sitt.
TJ. S. Grant.
I júlím. sí&astli&i& sumar, bar frjetta-þrá&urinn þá
fregn út um allan hinn mennta&a heim, a& Grant hers-
höf&ingi væri látinn. Fregnin kom mönnum ekki á úvart.
Fyrir hálfu ö&ru ári sí&an, haf&i hinn gamli maður hrapaö
ni&ur stiga og Iegi& lengi á eptir, og þegar hann loksins
komst á fætur var hann ekki sjálfbjarga. Grant var
ma&ur blú&ríkur, og haf&i ávallt verið vanur a& hreifa
sig mikiö og kom þa& honum því mjög illa, a& ver&a
stafkarl fyrir stundir fram. Vi& þetta bættist svo annar
sjúkdúmur; þa& var krabbamein í tungunni og gúmnum,
Og er þa& sögn manna, a& hann hafi fengið þann sjnkdúm
af úhúflegum reykingum. Læknarnir höf&u opt sagt, a&
hann ætti skammt eptir úlifað, en þa& drúgst þú dag frá
ðegi, a& hann dæi; hershöf&inginn, sem haf&i verið því
svo vanur um dagana a& vinna sigur, me& því a& æ&rast
¥) „pannig fer ætið fyrir harðstjðium“.
(ae)