Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1891, Síða 35

Ermalajevna Ivánova; er svo sagt aíi hún hafi veriíi rajög
r‘ö sýnuni, en til andlegra starfa voru hœfilegleikar hennar
S'o bágbornir, ab þab tókst ekki ab kenni henni ab lesa.
'f‘au áttu saman eina dóttur, og gipti fabir hennar hana
ji'önskuni manni árií) 1864; vissi hann þá ekki hvar móbir
hennar var niBur komin, en hún var þá gipt embættis-
jnanni á Rússlandi, en ekki fara sögur af því hvort hún
Pó hafbi numiö lcstrarlistina. Nokkru fyrir 1850 kynntist
^urgenjev konu þeirri, er mest áhrif hafði á hann af öll-
j.'111 konuin. Ilún var frá I’arísarborg (f. 1821) og haföi
,ei'Cast víöa um Vesíurheim og noröurálfuna og var nafn-
jennd fyrir söng sinn og hljóöfæraslátf. Árib 1840 giptist
11111 rithöfundinum Louis Viardot. Turgenjev unni henni
hngástum, mátti ekki af henni sjá, ráöfæröi sig Viö hana
11111 allt þaö, er hann gjörbi og kunni því mjög vel. þegar
'nnir hans kvörtuöu yfir því viÖ hann, a& þeir breyttu á
ailnan hátt enn þeir vildu sjálfir helzt óska, þá svaraöi
hann þeim því: „Faröu a& eins og jeg, jeg Iæt stjórna mjer“.
þab er auösjeö af þessu aí> viljakraptur hans var ekki
niikill; hann var viökvæmur og bljúgur í skapi en göfug-
lyndur og dreriglyndur; alla æfi var liann trúr vinur frjálsr-
ar hugsunar og frjálsrar stjórnar og ætla sumir aö þaö
hafi meöfram veriö aö þakka frú Viardot og mönnum þeim,
sem hann kynntist { húsi hennar. Heima á Rússlandi urírn
Jafnvel margir til þess, aö bregöa honum um aí) hann væri
Jaíhilisti og tíndu allt þab til, er þótti benda í þá átt; var
Katkóf þar manna fremstur í flokki, en elns og sjá má
af bókum þeim, er hann ritaöi urn frelsisbaráttuna á Rúss-
landi, þá fór því mjög fjarri ab svo væri; hann örvænti
of mikiö um ættjörb sína, til þess aö hann vænti þess, ab
nokkub gott mundi leiba af níhilistauppþotunum. Hann
var ekki borgari í þjóbfjelagi Rússa, og menntun sína og
hugmyndir hafbi hann fengib frá öbrum þjóbum, og þó
var hann rússneskur í anda, því tilfinningalífib og lyndis-
oinkennib var al-rússneskt; hann elskabi land sitt og þjób
sína, en hann var laus vib |)jóbernishrokann, hann þorbi
ab kannast vib í hverju þjóÖbræbrum hans var áfátt, og
hann hugsabi urn þab meb þungurn hug, en meb því þung-
lyndi sem þróast hjá göfugum og spökum manni, sem
vonar einskis, en æbrast þó ekki. Honum fannst öll gób
(st)