Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1891, Qupperneq 36

og göfug vi&leitni misbeppnast á Rússlandi; flest þa& seni
hann segir frá í búkum sínum fær því verri afdrif c,lU
til var stofnab. Frá ástalífi Rússa segir hann jafnan svp,
aí) þau sem unna hvort öíru, ná ekki saman, vonarskiplU
brotna, og þaö nærri landi, og skerin sem þau stranda a
eru annabhvort sta&festuleysi karlmannanna eta kaldlyno1
kvennanna. þegar hann lýsir framfara tilraunum landa
sinna, þá ver&a þær jafnan árangurslausar, af því þeir’
sem tekizt hafa á hendur ai> bæta eitthvah, hafa færzt o
mikih í fang, eöa þeir, sem unni& er fyrir, vantar vit og
vilja til þess ai> færa sjer þaö í nyt, sem fyrir þá er gjort-
Mörg gúi) skáld gjöra sjer far um ai> lýsa mönnun'
um þannig, aí> þeir veriii í öllu samkvæmir sjálfum sjer-
Skáldii) leitast vi£> a£> sýna þa£>, sem er innsta e£>Ii þeirra
manna, er þa£> ritar um, allt sem þaii lætur hvern ein-
stakan gjöra og hugsa myndar eina heild; lesarinn sjer
fyrir sjer, me£> andans augum, hvern manninn fyrir sig>
og veit hvai) hann muni gjöra, hvernig svo sem ástatt er
í lífinu, og hvab hann muni láta úgjört. Turgenjev lýsir
þjúbbræbrum sínum mjög opt á annan hátt; þab er svo
sem honum finnist ab stabfestuleysib og úsamkvæmnin vib
sjálfan sig sje þeirra innsta ebli. Margir þeirra manna,
sem hann segir frá, eru svo skapi farnir, ab þab er ekki
hægt ab treysta þeim til nokkurs hlutar, ástin hverfur og
viljinn heykist ætíb þegar mest á ríbur, en Turgenjev hefur
skilib þetta lyndiseinkenni svo vel og lýsir því svo skírlega,
ab engum getur blandast hugur um ab hann segi eins satt
eins og þeir, sem lýsa stabfestunni og samkvæmninni —
ef ekki miklu sannara. En hvab mikill vandi þab er ab
lýsa þessari hlib mannlífsins mun flestum liggja í augum uppi-
Turgenjev lýsir ekki þeirri eymd, sem er áþreifan-
Iegust, hann segir ekki frá volæbi fátæktarinnar, frá glæpa-
mönnum, eba þeim mönnum, sem misst hafa þab, se®
menn almennt kalla mannlegar tilfinningar; hann kemur
ekki vib opin sár; en hann sjer úlyfjanina í þeim mein-
semdum, sem felast undir heilli húb; hann er skáld þeirra
manna, sem bera harm sinn í hljóbi. Ein af sögum hans
er dagbúk manns, sem þjáist af brjústveiki og er kominn á
grafarbakkann; hann heitir Tchulkaturin; hann á abeins
nokkra daga eptir ólifab og hann veit þab sjálfur; hann
(ss)