Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1891, Qupperneq 53

Ofbjart, Ijós í augum kenni’ eg
upp til hæba þeim ef renni’ eg.
Nei, eg dýpra og dýpra hlýt;
í djúpi, eg eilífs fribar nýt.
Högg mjer steininn hamars bulda
aí> hjartaleynum alls hins dulda! —
Ilögg á högg, og slag á slag,
sjæ jeg fram á hinnsta dag.
Ardagsgeislar engir lýsa.
Engar vonarsúlir rísa. —
Ljóbasafn Ibsens er lítib aö vöxtum, en þab eru tildur-
lausar tilfinningar, og stúr sál íhverrilínu. þaf> eru galla-
lausir gimsteinar, hvert einasta kvæbi. Leikrit þau, er
Ibsen hefur samií), eru nú orfcin yfir 20 ab tölunni, og
mætti næstum segja, a& hvert væri framhald af ö&ru, víí>-
íækara en hiö fyrra; sama upplag hjá »pers(5nunum«
Undir ö&rum kringumstæbum; og öll syngja þau sama her-
I aönginn á móti hálfieikanum í sálu manna, hvetja konur og
karla til a& Ieita frelsis síns, stæla menn til ab verba stúr
°g sterkur einstaklingur fyrst af öllu, og ekki hverfa inní
fjölda-maukib, »meb því ab trúa því, sem þjúb öll lýgur«.
þab er ekkert skoplegra og grátlegra vanmættisvottorb til,
önnst Ibsen, en þab, ab ef eitthvab stúrt á ab vinna,
þá setja menn strax »nefnd« í málib eba »stofna fjelag«,
°g þykjast svo vel hafa ab verib. Ibsen kemst svo ab
°rí>i í brjefi einu: »Lífsskobanir manna þurfa ab fá nýtt
'nnihald, og nýja skýringu. Frelsi, jöfnubur, og bræbralag
em ekki framar þab sama, sem þegar Guillotín-öxin var
nppfundin. þ>etta er þab, sem stjúrnfræbingarnir ekki vilja
láta sjer skiljast, og því liata jeg þá. þeir menn vilja
nbeins smábreytingar, og smábyltingar í einstökum atribum,
byltingar í ytri hag manna, og stjúrnarfyrirkomulagi. En
slíkt allt er smásingur. þab, sem um gildir er u m b y 11 i n g
Jnannsandans«.