Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1894, Síða 82

Gott ráð. Henni var f’arið að leiðast að maðurinn hennar
sem hjet Priðrik, var úti í drykkjuskálum hvert kvöld og fram á
nótt; bænir og áminningar dugðu ekkert; tók hún þá það ráð
eitt sinn , þegar hún heyrði að hann kom heim um hánótt og
ætlaði að ljúka upp hurðinni, þá hvíslaði hún gegn um skráar-
gatið, ■ert þú þarna Vilhjálmur, farðu gætilega«. — Eptir
þetta var Priðrik heima á hverju kvöldi og svaf með annað augað
opið og skammbyssu hlaðna undir koddanum.
* ^
Varasemi. Hann. Hverju mynduð þjer*svara ef jeg bæði
yður að verða konan mín?«
Hún: »Sá veit gjörst sem reynir«.
• ^
, tfc ^
Hún: »0, hvað þú varst blíður og góður við mig Júlíus,
þegar við vorum trúlofuð, manstu eptir því? hvenær ætlarðu að
verða eins blíður og góður aptur?«
Hann: »þegar jeg trúlofa mig í næsta sinni«.
. *
& %
Hann: >Mig dreymdi undarlega í nótt«.
Hún: »Hvað var það?«
Hann: »Mig dreymdi að við vorum á gangi útií aldingarð-
inum og vissi jeg ekki fyrri til en þjer stukkuð um hálsinn á
mjer og kystuð mig rembingskoss«.
Hún: »Guð hjálpi mjer! sá nokkur það«.
*
* %
Maria: »Bara jeg geti fundið eitthvert ráð til þess að vita
hvort hann Friðrik elskar mig«.
Anna: »það er auðvelt að vita það, þú þarft ekki annað en
skrifa einhverjum ungum manni og biðja hann að finna þig 4
ákveðnum stað og tíma, og koma því svo fyrir að Friðrik sjái
brjefið og þá getur þú haft það til marks, að ef Friðrik þykir
ekkert vænt um þig, þá skiptir hann sjer ekki af þessu, en ef
hann elskar þig þá kemur hann og drepur manninn«.
Nikulás bóndi í Hólkoti þótti búsmali nábúa síns, er Sigurður
hjet, venja komur sínar of of't í engi sitt, fór hann því eitt sinn
í þúngu skapi, og rak búsmalann yfir landamerki í engi Sigurðar,
en þegar hann sá það, kom hann móti flenu og fór illum orðum
um tiltæki Nikulásar; við það reiddist hann ennþá meira, svo
samræðunni lauk með því, að hann rak pískinn í höfuð Sigurði
svo hann rotaðist.
Nikulás iðraðist þessa verks mjög og varð hræddur um að
hann yrði lögsóttur fyrir banatilræði. Næsta sunnudag eptir
þetta fór. hann til kirkju, sagði þá presturinn þ. við hann: »það
var Guðs mildi Nikulás að þú drapst ekki hann Sigurð um daginn«.
»Já«, segir Nikulás, »það segið þjer satt prestur minn góður,
það er auðsjeð að Guð hefur verið í verki með mjer*.
T. G.