Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1899, Síða 64

4. Ormurinn skiftir ham, en ekki huga.
5. Aldrei hremmir örninn flngur.
6. Reiðin er hávær, en harmurinn þögull.
7. Oft eru þau sárin verst, sem ekki blæða.
8. Að geðjast öllum er guði’ um megn: þegar einn vill
fá sólskin, vill annar regn.
9. IJað dugir ei til að lifa, sem deyr af því sem menn
skrifa.
10. Vaeri enginn agi, færi veröldin úr lagi.
11. Sá sem agalaus lifir, ærulaus deyr.
12. Ekki tárast músin við útför kattarins.
13. Þurt gráta erfingjar auðagan sviðing.
14. I kvistóttan stofn þarf sterka fleyga.
Mö. Fár plokkar svo rósina, að liann rífi sig ekki á
þyrninum.
16. Hvar sem þú þuklar hann, þistillinn stingur.
17. Hve margir sem glæpast á vitlausan veg, þá verður
liann ekki réttur.
18. Fleskið vilja allir éta, en enginn fóðra grisinn.
19. Flestir vilja eignast feldinn, en fár vill glíma við
hjörninn.
20. Gerirðu þig að sanð, þá eltir þig úlfurinn.
21. Leyfðu skrattanum bót fyrir skóinn sinn, þá sker
hann niður allan klippÍDginn.
22. Strjúktu kettinuni |>á reisir hann rófuna.
\23. Enginn jálkur er svo latur, að ekki hlaupi, ef hann
fælist
24. Þótt maðurinn gley.mi ellinni, gleymir ellin ekki
manninum.
25. Vertu bliður við móðurina, ef þú biðlar til dóttur-
innar.
26. Ilt er bundnum hundi' að bitast.
27. Giott er að skilja alt eftir á, en enn þá betri er
fyrirsjá.
28. Oft bætir hjartað upp það. sem heilann skortir.
29. Þornaður er nú vötturinn, sem vöknaði’ i fyrra.
(56)