Jólagjöfin - 24.12.1922, Síða 18

Jólagjöfin,
ló
þaS megiö |>iö vita, að við munum bera sigur úr býtum, af
því a‘ö kærleikurinn reynist sigursælli en alt annaö.“
„Skulum viö sjá hver skjöldinn ber,“ svöruöu sálirnar og
hlóu hrottalega. „Þiö skuluö sjá hve ört hjörtu manna harðna.
þegar helköld hönd haturs og ilsku fær snortiö þau.“
Verur Ijóss og myrkurs liöu hljóðlaust inn um lokaö hliö-
ið, líkt og tunglskinsrákir og skýjaskuggar. —
*
Jakob Mörck kom fótgangandi upp eftir götunni. Hann var
gleiðgengur og heröabeinn, eins og sá, er veit hvers virði hann
er. Stakk hann kvistarstaf sínum niður við annaðhvort
spor og laut höfði. Ilann sá því- ekkert, nema göturennur og
gangstéttina. Nú hafði hann hraðað sér um fjölförnustu göt-
urnar og forðast að líta inn í nokkra „jólabúð". Honum Jakob
Mörck datt ekki i hug að líta á „sveitabæ" ullarsalans, þar
sem margvislegur nærfatnaður og sokkar voru til sölu. „Bær-
inn“ var allur uppljómaður og meira að segja með glitrandi
hrím á mæninum. Ljósin loguðu þar inni, bak við rauðar rúð-
ur og grænar. Og enn þá síður hafði Mörck tekið eftir þeim,
er stóðu fyrir utan búðargluggann og horfðu löngunar og
aðdáunaraugum á alla þessa dýrð........Og meðal þeirra voru
nokkur börn, sem urðu aö ganga berfætt. En hvað ætli Jakob
Mörck væri að taka eftir því? Það var sá blutur, er honum
kom ekki við. Hann hafði og gengið fram hjá stóra glugga
krvddsalans. Fjöldi litilla rafljósalampa lýsti þar inni á rnilli
greniviðargreina, er svignuðu undir sælgætisdósum. En í
gluggakistuna var raðað kryddvínsflöskum. Og „alt með nið-
ursettu veröi“. En Mörck lét sem hann sæi þetta ekki. Þá
var hún sjáandi, brauðsölubúðin á götuhorninu. Þar stóð
bústinn grís í glugga. Hann óskaði sérhverjum gleðilegra
jóla, er gekk fram hjá honum, því að orðin „gleðileg jól“
stóðu letruð stórum sykurstöfum og glæsilegum á síðum hans.
Og þá tók Mörck ekki frernur eftir börnunum, er stóðu hóp-
um saman fyrir utan og mændu á alla þessa furðurétti.
Mörck gamli hafði gengið rakleitt frá skrifstofu sinni, og
hvorki litiö til hægri né vinstri alla leiðina. Hann hraðaði
sér alt hvað hann gat, því að hann vildi komast sem fyrst
heim.
Og nú var hann kominn heim að hliðinu. Tók hann hægt