Bræðrabandið - 01.06.1979, Blaðsíða 5

kleift að standast harðstjórann og valdræningjann!6
Fórnin krafðistþess að trúyrði sýnd
Eftir að maðurinn féll fengu heilagir englar strax þá
skipun að verja tré lífsins. Englarnir létu ljósgeislana
leiftra í kringum tréið og það leit út eins og logandi
sverð. Engin af fjölskyldu Adams fékk leyfi til þess að
fara í gegnum hindrunina til að neyta ávaxtarins sem
myndi gefa eilíft líf.17 Eftir að þau höfðu syndgað gátu
Adam og Eva ekki dvalið lengur í Eden. . . í
niðurlægingu og óumræðilegri sorg sögðu þau skilið
við heimili sitt og fóru burt til að dvelja á jörðinni,
sem var undir bölvun syndarinnar!8
Við hliðið inn í Paradís þar sem kerúbinn stendur
vörð, var dýrð Guðs sýnd, og þangað fóru fyrstu
tilbiðjendurnir. Þar reistu þeir ölturu sín og færðu
fórnir sínar!9
Fórnargjöfin var fyrirskipuð af Guði sem stöðug
áminning og iðrunarfull viðurkenning mannsins á
syndum sínum og trú á lofuðum frelsara. Það var gert
til þess að festa í huga þessa fallna mannkyns þennan
alvarlega sannleika, að það var syndin sem orsakaði
dauóann. Þegar Adam fórnaði fyrstu fórninni var það
mjög sársaukafull athöfn. Hann varð að lyfta hendi
sinni og taka líf, sem aðeins Guð gat gefið. Það var í
fyrsta sinn sem hann hafði orðið vitni að dauða, og
hann vissi að ef hann hefði hlýtt Guði, þá hefði hvorki
maður eða dýr orðið að deyja. Og þegar hann drap
þetta saklausa fórnardýr, þá skalf hann við tilhugsun-
ina að syndir hans myndu úthella blóði hins flekk-
lausa Guðs lambs. Þessi viðburður gaf honum dýpri og
skýrari skilning á hversu stórt brot hans var sem
ekkert nema dauði hins elskaða sonar Guðs gat
afplánað. Og hann dáðist að óendanlegri gæsku sem
gaf slíkt lausnargjald til að frelsa hina seku. Vonar-
stjarna birti upp hina dökku og hræðlegu framtíð og
hrakti burt hið algera vonleysi.
Endurlausn felur í sér endurnýjun
En endurlausnaráformið hafði ennþá víðari og
dýpri tilgang heldur en að frelsa manninn. Það var
ekki bara þessvegna að Kristur kom til jarðarinnar;
það var ekki aðeins til þess að íbúar þessa litla heims
myndu gefa gaum að lögmáli Guðs eins og skyldi,
heldur til að réttlæta eðli Guðs fyrir alheiminum. Það
var til þessa árangurs af hinni miklu fórn sinni —
áhrifanna á skynigæddar verur annara heima, og
einnig á manninn — sem frelsarinn leit fram til, þegar
hann sagði rétt fyrir krossfestingu sína: „Nú gengur
dómur yfir þennan heim, nú skal höfðingja þessa
heims kastað út, en er ég verð hafinn frá jörðu, mun
ég draga alla til mín.“ Jóh. 12, 31. 32. Það að Kristur
dó til að frelsa manninn, gaf ekki aðeins manninum
aðgang að himninum, heldur réttlætti Guð og son
hans í breytni þeirra gagnvart uppreisn Satans. Það
myndi sanna stöðugleika lögmáls Guðs og sýna eðli og
afleiðingar syndar.20
Adam var skipað svo fyrir að kenna afkomendum
sínum að óttast Drottinn, og með fordæmi sínu og
auðmjúkri hlýðni, að kenna þeim að bera mikla
virðingu fyrir fórnunum sem táknuðu frelsarann sem
var í vændum. Adam geymdi vandlega það sem Guð
hafði opinberað honum og lét það ganga frá munni til
munns til barna sinna og barnabarna.21
Þegar maðurinn varð fangi Satans, gekk ríkið sem
hann átti, til sigurvegara hans. Þannig varð Satan
„guð þessarar aldar“ 2. Kor. 4, 4. Hann hafði rænt
yfirráðum yfir jörðinni, sem hafði upphaflega verið
gefið Adam. En Kristur, sem með fóm sinni greiddi
hegningu syndarinnar, myndi ekki aðeins frelsa
manninn, „heldur ná yfirráðum aftur yfir því sem
hann hafði glatað. Öllu sem hinn fyrsti Adam hafði
glatað, myndi verða skilað aftur til hins annars
Adams. Spámaðurinn segir, „En þú, hjarðarturn, hæð
dótturinnar Zíon, til þín mun koma og aftur til þín
hverfa hið forna veldi, konungdómur dótturinnar
Jerúsalem.“ Míka 4, 8. Og postulinn Páll bendir fram
til „að vér erum endurleystir Guði til eignar.“ Ef. 1,
14?2
Við megum eiga von á miklum hlutum frá Guði.
Það var ekki eins og . . . Jesú væri tregur til að frelsa.
Krossinn á Golgata lýsir hvernig hann metur sálina,
og kærleika hans á hinu fallna mannkyni. Hann lítur
á feng blóðs síns og segir með ólýsanlegri viðkvæmni,
meðaumkun og kærleika, „Viltu verða heill?“ Jóh. 5,
6. Hann býður, „Komið til mín, og frelsist. Ég hef
borið syndir þínar; fyrir mínar benjar urðu þér
heilbrigðir.“ Hann er viljugri að gefa Heilagan Anda
þeim sem biðja hann en foreldrar eru að gefa börnum
sínum góðar gjafir. En við verðum að tæma hjörtu
okkar af synd. Hann mun aldrei opinbera sig okkur
sem synda-fyrirgefandi frelsari fyrr en okkur finnst
við vera algerlega glötuð án hans, og það að lifa í synd
er eymd, örvænting og dauði. Jesú, dýrmæti frelsari!
Þú getur ekki treyst honum of mikið né of fljótt.23
Spurningar til umrœðu:
1) Hvers vegna gat bara sá sem var jafn Guði
friðþægt fyrir brot á hinu heilaga lögmáli?
2) Hvaða þýðingu hafði yfirlýsingin í 1. Mós. 3, 15
fyrir Satan? Fyrir Adam og Evu?
3) Hvernig afsakar eða sjálfsréttlætir fólk sig þegar
það syndgar?
4) Hvaða tilgang hafði kerfi fórnfærslunnar?
5) Hvers vegna var fyrsta fórn Adams „sársaukafull
athöfn?“
6) Hvaða markmið hefur endurlausnaráformið?
7) Hvaða forréttindi misstu Adam og Eva þegar
þau syndguðu, en Kristur gefur aftur með end-
urlausn sinni?
8) Er vegut Guðs of þröngur fyrir okkur að fylgja í
Tilvitnanir:
1. Patriarchs and Prophets bls. 44
2. Patriarchs and Prophets bls. 4Í>
3. Patriarchs and Prophets bls. 46, 47
4. Spirit of Prophecy 1. bindi bls. 32, 33
5. Patriarchs and Prophets bls. 50,51
6. Patriarchs and Prophets bls. 48
7. Patriarchs and Prophets bls. 53
8. Patriarchs and Prophets bls. 55
9. Patriarchs and Prophets bls. 57
10. Patriarchs and Prophets bls. 60
11. Patriarchs and Prophets bls. 57, 58
12. Patriarchs and Prophets bls. 59
13. Patriarchs and Prophets bls. 63
14. Patriarchs and Prophets bls. 64
15. Patriarchs and Prophets bls. 65, 66
16. Review and Herald 18. 7.1882
17. Patriarchs and Prophets bls. 60
18. Patriarchs and Prophets bls. 61
19. Patriarchs and Prophets bls. 83,84
20. Patriarchs and Prophets bls. 68, 69
21. Spirit of Prochecy 1. bindi bls. 59
22. Patriarchs and Prophets bls. 67
23. Review and Herald 27.5.1884