Bræðrabandið - 01.06.1979, Blaðsíða 6

Sunnudagurinn 21. október.
Afhverju
helgidómurinn?
EftirA. N. Duffy
Ef að helgidómurinn kennir okkur eitthvað, þá
kennir hann okkur hjartans skuldbindingu,
hjartans trú, og það að reiða sig algjörlega á
fórnarlambið og meðalgöngu prestsins.
Guð sagði við Móse, þegar hann talaði við hann á
Sínaí fjalli, „Og þeir skulu gjöra mér helgidóm, að ég
búi mitt á meðal þeirra.“ (2. Mós. 25, 8).
Getur þú ímyndað þér hinn mikla og heilaga Guð
„sem jafnvel himnarnir geta ekki rúmað,“ að biðja um
að koma inn í tjaldbúðir ísraelsmanna, að hafa tjald
sitt á meðal þeirra tjalda að deila, ef svo má að orði
komast, hlutskipti þeirra í ömurlegu eyðimerkurlandi,
og að ferðast með þeim alla leið inn í Kanaan!
Hann opinberaði ekki sjálfan sig sem fjarlægan,
ósnertanlegan Guð, „en bústaður þeirra er ekki hjá
dauðlegum mönnum.“ (Dan. 2, 11) Heldur eins og sá
sem er ávallt nærtækur. Hann mundi verða Guð
þeirra, rétt eins og þau áttu að vera fólk hans. Það var
ekki vegna þess að ísrael verðskuldaði kærleika Guðs,
að hann elskaði þá. Þau voru í raun og veru vanþakk-
lát, óguðleg og óáreiðanleg þjóð. Alveg síðan þau fóru
frá Egyptalandi höfðu þau möglað gegn Guði, og
jafnvel nú, meðan Guð var á fjallinu, að leggja til við
Móse að hann mundi koma og dvelja meðal fólksins,
voru ísraelsmenn að setja upp gullkálfínn á sléttunni
fyrir neðan.
Fyrir aðeins fáeinum dögum höfðu þeir gert hátíð-
legan sáttmáia við Guð um að hlýða honum. Hjörtu
þeirra höfðu titrað af lotningu er þau heyrðu þrumu-
raust hans flytja boðorðin frá fjallstindinum. Þeir
höfðu heyrt hann segja: „Ég er Drottinn, Guð þinn,
sem leiddi þig út af Egyptalandi. . . Þú skalt ekki hafa
aðra Guði en mig. Þú skalt engar líkneskjur gjöra
þér.“ (2. Mós. 20, 2-4).
Samt sem áður núna, svo fljótt á eftir, voru þeir að
svíkja hann með því að tilbiðja líkneski. Meðan þeir
dönsuðu í kringum gullkálfinn, kölluðu þeir í fögnuði:
„Þetta er Guð þinn ísrael, sem leiddi þig út af
Egyptalandi." (2. Mós. 32, 8)
Ekki það að Guð lokaði augunum fyrir syndum
þeirra, því að reiði hans „upptendraðist“ gegn fsrael,
og hann hótaði að útrýma allri þjóðinni (sjá vers 9.
10)
En, í því sem virðist vera mótsögn í ritningunni, er
annars vegar viðskilnaður við Guð, hins vegar tilboð
um helgidóminn, boð um að vera í nánu samfélagi við
Guð. En í ljósi Golgata þá er þetta ekki mótsögn, því
kom ekki Kristur til að frelsa syndara — kom hann
ekki vegna þess að íbúar jarðarinnar voru syndarar, og
á meðan þeir voru „ennþá syndarar“ dó fyrir þá?
Kannski ein af aðallexíunum frá helgidóms fyrir-
komulaginu er það að kærleiksríkur frelsandi guð kom
í helgidóm á jörðinni með syndugum mönnum, og
lýsir það á mjög fallegan hátt því, að íklæðast
holdinu. Ellen G. White segir: „Þannig setti Kristur
upp tjaldbúðina á meðal mannanna. Hann setti sitt
tjald við hliðina á tjaldi mannanna, svo að hann gæti
dvalið hjá okkur, svo að við mættum kynnast hinu
guðdómlega eðli og hfí. „Og orðið varð hold, og bjó
með oss . . . fullur náðar og sannleika.“ Desire of Ages
bls. 23, 24.
Dásamleg hugsun, Hann er „Guð með oss“ —
skaparinn að dvelja hjá þeim sem hann hefur skapað.
(Matt. 1, 23; Jóh. 1,14).
Verð fyrirgefningarinnar
Samt sem áður, táknaði helgidómurinn ekki aðeins
að Kristur myndi deyja fyrir mennina. Þetta var hús
fórnar, jafnframt því að það var hús dýrðar.
Það var sérstaklega fest í hugi ísraelsmanna að
synd gæti verið fyrirgefin, aðeins, með úthelling blóðs
saklauss fórnarlambs. „Og eigi fæst fyrirgefning án
úthellingar blóðs.“ (Hebr. 9, 22). „Því að blóðið
friðþægir með lífínu.“ (3. Mós. 17, 11) Fórnarblóðið
var notað á mismunandi hátt í helgidómsþjónustunni.
Við fáum þessa mynd af nærveru Guðs í helgidómin-
um, þar sem blóðið var ætíð fyrir framan hann, til að
koma á sættum milli Israelsmanna og hans heilaga
lögmáls, það táknaði að frelsun gæti aðeins verið
keypt með hinu háa verði, blóði flekklauss sonar
Guðs.
Hefur þú nokkur tíma hugsað út í hvað fórnir
ísraelsmanna kostuðu mikið? 3. og 4. Mósebækur
nefna næstum 50 mismunandi fórnir (sjá S. D. A.
Bible Dictionary bls. 939-943). Sumar voru endur-
teknar mörgum sinnum á dag. Einstaklingar komu
stöðugt með sektarfórnir, heillafórnir og syndafórnir.
Fórnir voru færðar morguns og kvölds á hinu mikla
altari. Hver fórn kostaði líf saklaus fórnadýrs. Hversu
feikileg upphæð í lífum og kostnaði hefur hér átt sér
stað í öllum fórnunum sem færðar voru í helgidómin-
um í gegnum aldaraðir ísraelskrar sögu!
Hugsið einnig um verðmæti gjafa og tíunda sem að
héldu uppi helgidóminum og prestunum í meðal-
gönguhlutverki þeirra. Þetta var um það bil einn
fjórði af þjóðartekjum ísraels. Sjá Patriarchs og
Prophets bls. 527.
Allur tími og þrek Levi ættbálksins fór í þjónustu
friðþægingarinnar.
Mismunur fórnanna
En kostnaðurinn við fórnir Gamla Testamentisins
verða að engu þegar þær eru bornar saman við fórn
hins sanna Guðs lambs. Þó að þessar milljónir fórna
væru áhrifamiklar, þá gátu þessar helgidómsfórnir
ekki nægilega lýst fórn Krists. Dýr sem komið var
með til slátrunar, höfðu ekki hugmynd um hvað beið
þeirra, hinsvegar gekk Jesú, „lambið . . . sem slátrað