Bræðrabandið - 01.06.1979, Blaðsíða 15

ar séu mönnunum óyfirstíganlegar. En Jesús er í
fyrirsvari fyrir þá með særðum höndum sínum og
hrjáðum líkama sínum. Og hann segir við alla, sem
vilja fylgja honum: „Náð mín nægir þér.“ 2. Kor. 12, 9.
„Takið á yður mitt ok og lærið af mér, því að ég er
hógvær og af hjarta lítillátur, og þá skuluð þér finna
sálum yðar hvíld, því að mitt ok er indælt og byrði
mín létt.“ Matt. 11, 29. 30. Því skyldi enginn telja
ávirðingar sínar óbætanlegar. Guð mun gefa trú og
náð til að sigrast á þeim.“ Deilan mikla, bls. 506-507.
Með tilliti til þess að við lifum á þessum alvarlegu
tímum er það óhugsandi að hinn kristni maður lifi
eins og allt væri með feldu. Lífsviðhorf sem áttu vel
við fyrir 1844 þurfa alls ekki að eiga við núna.
Eftirsókn eftir saklausum skemmtunum, á þessum
degi friðþægingarinnar, getur þurft að stöðva. Það
sem er „gott“ getur þurft að víkja fyrir hinu „besta“.
Við getum ekki lagt of mikla áherslu á hve alvarleg-
ur tími dómsins sem við lifum á er. En jafnframt
eigum við að vera minnug hins kærleiksríka frelsara
okkar, sem hefur allt á sínu valdi, og að það er í hans
hendur sem við höfum lagt líf okkar. Jesú, talsmaður
okkar í dómnum, hefur aldrei tapað neinu máli. Hann
býður okkur að eigna okkur réttlæti hans. Sem æðsti
prestur okkar „getur hann og til fulls frelsað þá, sem
fyrir hann ganga fram fyrir Guð, þar sem hann ávallt
lifir, til að biðja fyrir þeim“ (Heb. 7, 25).
Við skulum því hefja augu okkar til helgidómsins á
hæðum, þar sem Jesú þjónar okkar vegna. Sækjumst
eftir þeim krafti sem hann þráir að láta okkur í té.
Fyrir náð hans getum við horfst í augu við dóminn
óhrædd. Fyrir náð hans getum við átt olíu Heilags
Anda á lömpum okkar þegar brúðguminn kemur.
Spurningar til umrϚu:
1) Hvaða áhrif hafði hinn forni friðþægingardagur á
líf í sraelsmanna?
2) Af hverju er það nauðsynlegt að hreinsa helgi-
dóminn á himnum?
3) Nefnið tvær dæmisögur sem gefa það til kynna
að rannsóknardómur sé nauðsynlegur?
4) Hversu nákvæma skrá hefur himininn yfir líf
einstakrar persónu?
5) Hversu þýðingarmikið er starf Krists í helgidóm-
inum fyrir okkur?
6) Hvaða undirbúnig ætti einstaklingurinn að gera,
svo hann verði ekki léttvægur fundinn í dómin-
um?
Fimmtudagurinn 25. október
Kristur
páskalamb okkar
EftirP. M. Mabena
Páskarnir voru til minningar og til tákns. Þaö er
kvöldmáltíðin líka.
Ein af hinum þýðingarmestu hátíðum sem að hinn
forni ísrael hélt hátíðlega voru páskarnir. Þeir áttu
upptök sín í Egyptalandi, kvöldið sem ísrael fór úr
landi ánauðar. Faró konungur Egyptalands hafði
þrjóskulega neitaó að leyfa Israelsmönnum að fara, og
hafði veitt viðnám hinni guðlegu skipun. Nú myndi
hin síðasta plága ríða yfir. Guð bauð Móse að segja vió
hann: „Svo segir Drottinn: Israelslýður er minn
frumgetinn sonur. Ég segi þér: lát son minn fara, að
hann megi þjóna mér; en viljir þú hann eigi lausan
láta, sjá, þá skal ég deyða frumgetinn son þinn“ (2.
Mós. 4, 22. 23). Þessi hræðilegi boðskapur sagði einnig:
Svo segir Drottinn: Um miðnætti vil ég ganga mitt í
gegnum Egyptaland, og þá skulu allir frumburðir í
Egyptalandi deyja, frá frumgetnum syni Faraós, sem
situr í hásæti sínu, til frumburðar fénaðarins“ (2. Mós.
11, 4. 5). Móse hélt áfram: „En eigi skal svo mikið sem
rakki gelta að nokkurum ísraelsmanna, hvorki að
mönnum né skepnum" (2. Mós. 11, 7).
„Áður en þessum dómi var framfylgt, hafði Drott-
inn, fyrir Móse, gefið ísraelsmönnum leiðbeiningar
um brottför þeirra frá Egyptalandi og sérstaklega um
undankomu þeirra frá komandi dómi. Hver fjölskylda,
ein eða í tygjum við aðra, átti að drepa lamb eða
hafurkið „gallalaust" og með ísópsvendi stökkva
blóðinu á „báða dyrastafi og dyratré“ húsanna, svo að
engill dauðans, sem kom um miðnætti myndi ekki
koma inn. Þeir áttu að borða kjötið steikt með ósýrðu
brauði og beiskum jurtum, um kvöldið, eins og Móse
sagði, þer skuluð vera gyrtir um lendar yðar, hafa skó
á fótum og stafi í höndum; þér skuluð eta það í flýti;
það eru páskar * Drottins."
„Drottinn sagði: ,Og blóðió skal vera yður tákn á
þeim húsum, þar sem þér eruð; er ég sé blóðið, mun ég
ganga fram hjá yður; og engin skæð plága skal yfir
yður koma, þegar ég slæ Egyptaland.'
„Til minningar um þessa miklu frelsun, áttu ísra-
elsmenn að halda hátíð árlega, kynslóð eftir kyn-
slóð... Þeir áttu að endursegja börnum sínum þessa
sögu hinnar miklu frelsunar, eins og Móse bað þá að
segja: ,Þetta er páskafórn Drottins, sem gekk fram hjá
húsum Israelsmanna í Egyptalandi, þegar hann laust
Egypta, en hlífði vorum húsum.‘ “ Patriarchs and
Prophets bls. 274.
Þ. e. framhjáganga.