Bræðrabandið - 01.06.1979, Blaðsíða 13

Miðvikudagurinn 24. október
A Ivarlegt verk
á alvarlegum tíma
Eftir Kenneth H. Wood
Tíminn sem við lifum á er einstæður. Hann er
frábrugðinn öllum öðrum tímum í sögu heimsins. I
dag fer rannsóknardómur fram á himnum, alvarlegt
verk sem ákveður hver fær að koma inn í hið
syndlausa samfélag á himnum, þegar Kristur kemur,
og einnig hverjir verða útilokaðir. Tíminn frá 1844
samsvarar hinum forna friðþægingardegi.
Á friðþægingardeginum beindu ísraelsmenn athygli
sinni að hinum jarðneska helgidómi, þar sem æðsti
presturinn stóð milli þeirra og Guðs. Þeir athuguðu líf
sín vandlega, til þess að ganga úr skugga um að þeir
höfðu játað syndir sínar, iðrast þeirra, og látið af
þeim. Einn hlutur og aðeins einn átti huga fólksins —
það að allt væri í lagi milli þeirra og Guðs, svo að þeir
yrðu ekki upprættir úr þjóð hans.
Ritningin gefur það skýrt til kynna að hinn forni
helgidómur var eftirmynd helgidómsins á hæðum. í
Hebreabréfínu lesum við: „Vér höfum þann æðsta
prest, er settist til hægri handar hástóls hátignarinnar
á himnum, helgiþjón helgidómsins og tjaldbúðarinn-
ar, hinnar sönnu, sem Drottinn reisti, eigi maður.“
(Heb. 8, 1. 2). Hinn „sanni“ helgidómur er á himnum,
og Jesú er æðsti presturinn í þeim helgidómi.
Ennfremur, starfíð sem prestarnir framkvæmdu í
hinum jarðneska helgidómi var samskonar og verkið
sem framkvæmt er á himnum. Innblásið orð segir
okkur að þeir þjónuðu samkvæmt „mynd og skugga
hins himneska“ (Heb. 8, 5).
I hinum forna helgidómi, vegna fómar sem prest-
arnir borðuðu eða blóði sem stökkt var á tjald hins
heilaga staðar, þá voru syndir fólksins færðar yfir í
helgidóminn. Eftir því sem þessar athafnir héldu
áfram allt árið, þá „saurguðu" syndir fólksins helgi-
dóminn. Til að fjarlægja „saurgunina“, á friðþæging-
ardeginum, í árslok, voru syndir fólksins fjarlægðar.
Þá var helgidómurinn „hreinsaður“. Á svipaðan hátt
þarf helgidómurinn á hæðum, sem hinn jarðneski var
mótaður eftir, hreinsun. Fyrir guðlega framkvæmd á
deginum sem hinn forni friðþægingardagur benti fram
til, munu syndir fólks Guðs, sem færðar hafa verið til
hins himneska helgidóms, verða fjarlægðar. Og helgi-
dómurinn „hreinsaður".
Spámanninum Daníel, var sagt í sýn hvenær þessi
hreinsun mundi eiga sér stað. „Tvö þúsund og þrjú
hundruð kveld og morgnar, og þá mun helgidómurinn
aftur verða kominn í samt lag.“ (Dan. 8, 14). Þegar
brautryðjendur aðventboðskaparins rannsökuðu
þennan spádóm, þá komust þeir að þeirri niðurstöðu
að byrjun 2300 daganna var hin sama og byrjun 70
viknanna í Daníel 9, 24 — „frá því, er orðið um
endurreisn Jerúsalem út gekk“ (vers 25). Þegar þeir
komust að því að skipunin um endurbyggingu Jerú-
salem var gefin út um haustið 457 fyrir Krist, þá
bættu þeir við 2300 dögum (árum, samkvæmt ár-
fyrir-dag meginreglu í skilningi spádóma) og loksins
að 22. október 1844, sem tímanum þegar „helgidómur-
inn“ mundi verða hreinsaður.
Þegar þeir rannsökuðu athafnir hins forna helgi-
dóms, sáu þeir að dagur friðþægingarinnar, var dagur
dóms, og tíminn þegar framtíð hvers og eins væri
ákveðin. Allir þeir sem höfðu haft syndir sínar færðar
til helgidómsins, fengu leyfi að halda áfram að vera
með fólki Guðs. Hinir sem ekki höfðu játað syndir
sínar, voru „upprættir“. Þetta gerði það Ijóst afhverju
dómssviðið var sýnt í sambandi við spádóma Daníels í
sjöunda og níunda kafla. Spámaðurinn skrifaði: „Ég
horfði og horfði, þar til er stólar voru settir fram og
hinn aldraði settist niður. Klæði hans voru hvít sem
snjór og höfuðhár hans sem hrein ull; hásæti hans var
eldslogar og hjólin undir því eldur brennandi. Eld-
straumur gekk út frá honum; þúsundir þúsunda
þjónuðu honum og tíþúsundir tíþúsunda stóðu
frammi fyrir honum. Dómendurnir settust niður og
bókunum var flett upp.“ (Daníel 7, 9. 10).
Hinir fyrstu aðventistar vissu að þeir lifðu á tíma
dómsins og það fyllti þá hræðilegum alvarleika. Þeir
rannsökuðu sálir sínar til að vera vissir um að allt
væri í lagi milli þeirra og Guðs. Þeir játuðu syndir
sínar og með tárum iðruðust þeirra. Þeir leituðu uppi
þá sem þeir höfðu gert rangt til, og báðu um fyrirgefn-
ingu. Þeir báðu um dýpri kristilega reynslu og um
úthellingu Heilags Anda.
Meira ljós lýsti huga þeirra þegar þeir héldu áfram
að rannsaka. Skilningur í sambandi við helgidóminn á
hæðum „opnaði sýn inn í fullkomið sannleikskerfi,
samtengt og sjálfu sér samkvæmt.“ Deilan mikla bls.
438. Það „lýsti upp fortíðina, nútíðina, og framtíðina“
(sama). Hinir trúuðu sáu að í dæmisögunni í 22. kafla
Matteusarguðspjalls var dómnum á undan endur-
komunni lýst með athugun konungsins á brúðkaups-
gestunum á undan brúðkaupinu til þess að sjá hvort
þeir væru klæddir í brúðkaupsklæði. Þeir sáu líka, að
„koma Krists sem æðsta prests okkar inn í hið allra
helgasta til þess að koma helgidómnum í samt lag,
sem lýst er í Daníel 8,14, koma mannssonarins til hins
aldraða, eins og frá er skýrt í Daníel 7, 13, og koma
Drottins til musteris síns, eins og Malakí spáir, eru
lýsingar sama atburðar og þetta er einnig táknað með
komu brúðgumans til brúðkaupsins, sem Kristur lýsir
í dæmisögunni um meyjarnar tíu í 25. kafla Matteus-
arguðspjalls.“ Deilan mikla bls. 441.
Tvö mjög merkileg atriði
Það voru tvö atriði sem höfðu mikil áhrif á hina
fyrstu aðventista, atriði sem ættu að hafa áhrif á
okkur líka: (1) þar eð dómur er í framkvæmd, þá er
tíminn síðan 1844 mjög alvarlegur; og (2) fylgjendur
Krists verða að samstarfa fyllilega með hinum him-
nesku verum í því að þroska lyndiseinkunnina, láta af
öllum þekktum syndum, og treysta á himneskan kraft
til að sigrast á þeim. Ellen G. White skrifaði: „Hátíð-