Bræðrabandið - 01.06.1979, Blaðsíða 10

Látum okkur þess vegna horfa aftur á krossinn. Þar
sjáum við hinn réttláta sem dó fyrir hina ranglátu
þar skiljum við kærleika Guðs að leggja syndir okkar
á son sinn, og okkar „sljói skilningur getur skilið að
nokkru leyti hvað syndin virkilega kostaði. Það getur
verið að okkur finnist stundum að syndir okkar séu
ekki merkilegar, en við skyldum aldrei gleyma því að
það voru þær sem leiddu son Guðs til krossins.
Þjónusta prestsins
Við skulum fara aftur til syndarans sem varð að
drepa hið saklausa fórnardýr. Hvað gerði presturinn
sem stóð við hliðina á honum? Við höfum lesið í 3.
Mósebók 4. og 6. kafla þessi orð: „Þannig skal
presturinn friðþægja fyrir hann vegna syndar þeirrar,
er hann hefir drýgt.“ (3. Mós. 4, 35). Já, syndarinn
hafði drepið fórnardýrið, en hann gat ekki friðþægt
sjálfur. Friðþægingin var gerð af prestinum. Eftir því
sem Heb. 8, 5 segir þá var þjónusta prestanna hér á
jörðu „sem veita þjónustu eftir mynd og skugga hins
himneska, . . . fyrirmynd" þeirrar þjónustu sem
Kristur innir af hendi fyrir okkur. Hann er ekki bara
fórnarlambið okkar heldur æðsti prestur okkar. Hann
dó fyrir okkur á krossinum og nú þjónar hann okkur á
krossinum. Syndarinn gat aðeins komið inn í garðinn.
Hann gat aldrei farið inn í helgidóminn. Friðþægingin
gat aðeins verið gerð af prestinum. Hann gerði það
sem var ómögulegt fyrir syndarann að gera. Han tók
nokkuð af blóðinu og reið því á horn fórnaraltarisins,
eða með fingri sínum stökkti nokkrum dropum af
blóði fyrir framan tjaldið í helgidóminum.
En frelsunaráformið felur í sér miklu meira en
staðgengilsfórn. Það felur líka í sér þjónustu Drottins
vors sem æðsta prests okkar. Á krossinum „aflaði
hann eilífrar lausnar“ (Heb. 9, 12). Nú þjónar hann til
þess að allir þeir sem eru tilbúnir að taka á móti hinni
miklu náð hans, fái notið friðþægingarinnar. En
þjónusta hans í helgidóminum mun aðeins koma að
gagni fyrir þá sem taka á móti þessari endurlausn.
„Helgidómurinn á himnum er þungamiðja starfs
Krists fyrir mennina.“ (Deilan mikla bls. 505).
Hvar eru syndir okkar núna? Eru þær ennþá
þungar byrðar, sem við munum dag einn hníga
undan? eða hafa þær verið teknar burtu af Kristi svo
að nú „höfum vér því frið við Guð fyrir Drottin vorn
Jesúm Krist“ (Róm. 5, 1)? Það sem ekki var hægt að
gera með óteljandi dýrafórnum, hefur verið „einu
sinni og fyrir alla tíð“ gert með fórn Krists. Ef við fyrir
trú, persónulega þiggjum þetta, þá munum við eign-
ast dásamlega reynslu. Guð sjálfur mun skrifa lögmál
sitt á hjörtu okkar og hugi. „Þetta er sáttmálinn, er ég
mun gjöra við þá eftir þá daga, segir Drottinn: Lög
mín vil ég gefa í hjörtu þeirra, og í hugskot þeirra vil
ég þau rita.“ (Heb. 10,16. 17).
Það sem aldrei hefði getað gerst af mönnum, hefur
nú verið gert af náð Guðs. Það er eitthvað sem við
getum aldrei fyllilega skilið, en getur samt veitt okkur
mikla gleði. Við höfum fyrir blóð Krists, frelsi til að
fara inn í hið heilaga. í Jesú Kristi höfum við „Trúan
æðsta prest . . . til þess að friðþægja fyrir syndir
lýðsins. Því að með því að hann hefir liðið, þar sem
hans sjálfs var freistað, er hann fær um að fulltingja
þeim er verða fyrir freistingu“ (Heb. 2, 17. 18) Þegar
við lesum þetta þá gerir það okkur auðmjúk, en það
gefur okkur samt styrk. „Þá látum oss ganga fram
fyrir Guð með einlægum hjörtum, í öruggu trúar-
trausti, er vér höfum hreinsað hjörtu vor af vondri
samvisku, og laugað líkama vorn hreinu vatni“. (Heb.
10, 22).
Spurningar til umræðu:
1) Hvernig var helgidómur Gamla Testamentisins,
meira en staður almennrar tilbeiðslu?
2) Hvaða munur er á synda- og sektarfórnum og
hvernig getum við notfært okkur þær lexíur sem
þær kenna okkur í dag?
3) Hvers vegna varð syndarinn sjálfur að drepa
fórnardýrið?
4) Hvað ætti það, að horfa til krossins, að gera
okkur augljóst?
5) Hvers vegna voru það aðeins prestarnir sem
fengu leyfi til að friðþægja fyrir synda- og
sektarfórnir?
6) í frelsunaráforminu er fórnardauði Jesú á kross-
inum og þjónusta hans sem æðsti prestur okkar,
óaðskiljanleg. Afhverju?
7) Hvaða gleðilega fullvissu höfum við vegna
æðstaprestsstarfs Jesú?
Þriðjudagurinn 23. október
Skuggi krossins
Eftir Enoch De Oliveira
Aðeins í fórn lambsins finnum við frelsi. Ef við
tökum friðþœgingardauðann frá fagnaðarboð-
skapnum, þá er syndarinn án vonar.
Það eru til þeir sem játa kristna trú, sem finnst
helgisiðaathafnirnar, sem voru svo hátíðlega haldnar í
hinum forna helgidómi ísraels, þýðingarlitlar. Þeir
fara mikils á mis, því að efni endurlausnarinnar, eins
og því er lýst í Nýja Testamentinu, verður skýrara
þegar það er skilið í ljósi levísku táknmyndanna.
Prestþjónustan einkenndist af tveim þýðingarmiklum
sjónarmiðum; daglegu og árlegu þjónustunni. „Er
þetta var nú gjört með þeim hætti, þá ganga prestarn-
ir stöðugt inn í fremri tjaldbúðina og inna af hendi
þjónustu-athafnirnar; en inn í hina innri gengur æðsti
presturinn einn einu sinni á ári, ekki án blóðs, sem
hann ber fram fyrir sjálfan sig og fyrir yfirsjónir
lýðsins.“ (Heb. 9, 6. 7).
Einu sinni á ári, á tíunda degi sjöunda mánaðarins
(Tishri), voru siðir Friðþægingardagsins haldnir hátíð-
legir. Tíu dögum á undan hljómuðu silfurlúðrarnir,
þeir sögðu fólkinu að undirbúa sig fyrir þennan mikla
þjóðaratburð, Yom Kippur (Friðþægingardaginn). Á