Bræðrabandið - 01.06.1979, Blaðsíða 21

tekið á móti krafti Heilags Anda „til að sigra allar
áskapaðar og áunnar tilhneigingar til ills“ Desire og
Ages, bls. 671. Það eina sem hylur mig er skikkja
réttlætis hans, en fyrir meðalgöngu hans og þjónustu
Heilags Anda, þá get ég daglega í trú fengið reynslu
ævilangrar helgunar, og tekið á móti loforðinu um
réttlætingu sem mér er látin í té. Meðan ég bíð eftir,
og þrái ákaflega dýrðina sem í vændum er, þá heldur
Drottinn minn aftur af tilraunum Satans og öllum
hans illu öflum til þess að eyðileggja jörðina með
náttúrulegum hamförum, stríðum, hatri, sjúkdómum
og andstyggilegu óhófí ósiðseminnar.
„Tíminn sem við lifum á er tími mikilla æsinga.
Metnaðargirnd og stríð, skemmtun og það að auðgast
fyllir hugi mannanna. Satan sér að tíminn er naumur
og hann hefur sett allan sinn liðsafla til starfa til að
svíkja, blekkja og hrífa menn þangað til að reynslu-
tímanum er lokið og náðardyrunum er að eilífu
lokað.“ Testimonies, 6. bindi bls. 31.
Hversu þakklátur er ég ekki að Jesú hefur gefíð
englum sínum það starf að vernda þjóna sína sem
treysta honum, fyrir ráðagjörðum illra manna og
engla sem reyna að valda þeim líkamlegum árásum.
Hann frelsar helga menn sína frá freistingu sem
myndi verða þeim um megn.
Þessi meðalganga Jesú æðsta prests okkar er ekki
tilraun hans til að fá ófúsan Guð til þess að vera
miskunsamur við börn sín, heldur er hann að krefjast
þess sem hann hefur rétt á fyrir fólk sitt. Ellen G.
White skrifaði. „Og núna, ekki bara sem bænagjörðar-
maður heldur sem sigurvegari sem krefst sigurs síns
gengur Drottinn frelsunar okkar fram, okkur til
heilla.“ Christ’s Object Lessons, bls. 156.
Þessi sigur var unninn á Golgata. Þetta er upp-
sprettan, sem svör við bænum okkar kemur frá.
„Kristur glímdi í einlægri bæn; Auðmjúk var bæn
hans til föðurins samfara miklum gráti og tárum
vegna þeirra sem hann hafði frelsað. Þeirra vegna
hafði hann yfirgefíð himininn, og komið til þessarar
jarðar. Hversu sæmandi, já hversu nauðsynlegt að
menn skyldu biðja og ekki gefast upp! Hversu þýðing-
armikið að þeir skyldu vera skjótir í bæn, með beiðni
um hjálp sem getur aðeins komið frá herra vorum
Kristi! Ef þú getur fundið rödd og tíma til að biðja, þá
mun Guð fínna tíma og rödd til að svara.“ — Reviev
and Herald, 1. apríl, 1890.
Aö afmá synd
Það er til Golgata sem höfundurinn beinir athygli
okkar, í 26. versi. Kristur kom til þessa heims í fyrsta
sinn til „að afmá synd“. Jesús tekur í burtu synd
persónunnar sem hefur trú á hann. Hann kom til að
frelsa fólk sitt frá syndum þeirra. „Kristur tók á sig
það sem við verðskuldum til þess að við mættum
öðlast það hlutskipti sem hann verðskuldar. Hann var
sakfelldur fyrir syndir okkar, sem hann átti engan
þátt í, til þess að við mættum verða réttlættir fyrir
hans réttlæti, sem við áttum engan þátt í. Hann þoldi
þann dauða sem við höfðum til unnið, svo að við
mættum öðlast það líf sem var hans. „Fyrir hans
benjar urðum vér heilbrigðir.“ “ Desire of Ages, bls. 25.
Takið eftir að fórnin var hann sjálfur (26. vers) —
sjálfboðafórn. Að læra meira um þennan sannleika
mundi vera nám sem hefði mikil laun í för með sér,
sem myndi sýna á áhrifamikinn hátt, að þessi fórn er
ein af þeim sönnunum um kærleika hans til okkar,
sem best sannfærir. Þetta var líka fórn sem var færð í
eitt skipti fyrir öll. Það þarf aldrei að endurtaka hana.
Þessi fórn nægir algjörlega fyrir hvaða vandamál sem
er, eða hvaða það ástand sem fyrir kann að koma, sem
afleiðing synda. Það er með þessum hætti sem lög-
hlýðni við Guð er tryggð að eilífu.
Samt sem áður, eigi Kristur að binda algeran enda á
synd, verður hann að fara lengra en að krossinum.
Hann verður að fara að hinum himneska helgidómi.
Og hann verður að fara lengra en að hinum himneska
helgidómi. Það verður að koma að því að hann safni
til sín hinum endurleystu sem hann hefur frelsað.
28. versið gefur til kynna að tilgangur þessarar
komu er ekki „til að afmá synd“ heldur til að koma
með frelsun og endanlega lausn fyrir fólk sitt. Hann
hafði þegar frelsað það, en við þessi dásamlegu og
ólýsanlegu endalok þá verður það fyrir alla þá sem
eru „trúaðir" að raunveruleika. Þetta er eina skiptið í
Biblíunni sem að orðið „annað sinn“ er notað í
sambandi við endurkomu Jesú til jarðarinnar.
Fólkið sem Jesú kemur til að frelsa hefur verið
andlegir þegnar hans. Þeir hafa trúað á hann og hann
hefur frelsað þá. Þau hafa gert hann að herra yfír lífi
þeirra. Núna, sem Drottinn og konungur, tekur hann
á móti þeim sem þegnum hins dýrlega ríkis síns. Á
sama tíma er ríki Satans í upplausn, og mun fljótlega
fá sinn síðasta dóm.
Til þess að vera tilbúin þegar Jesú kemur í annað
sinn þá verðum við að trúa því að hann kom til að
„afmá synd með fórn sinni“, og við verðum að trúa að
hann kemur núna fram „fyrir augliti Guðs oss til
heilla.“ Með öðrum orðum, aðeins Jesú og frelsandi
náð hans getur gert okkur að þegnum í ríki hans.
Bíður þú í dag „með ákafa“ eftir endurkomunni?
Hvað gerir fólk sem bíður „með ákafa“? Hvað er
sönnun mikils ákafa? Er persónulegur vitnisburður og
sálnavinnandi starf ein slík sönnun? Okkur er sagt,
„Það eru forréttindi hvers kristins manns eða konu
ekki aðeins að bíða eftir heldur að flýta fyrir komu
Drottins vors Jesú Krists.“ Christs Object Lessons,
bls. 69. Það eru okkar forréttindi að bera vitnisburð
bæði með lífi og röddu um alla þá miklu hluti sem
Jesús hefur gert fyrir okkur.
Við lifum á athyglisverðustu tímum jarðarinnar.
Það er uppskerutími og við megum ekki valda hús-
bónda okkar vonbrigðum. „Það að bíða og vinna
verður að fara saman; trú og verk verða að vera
tengd.“ Selected Messages, 1. bindi bls. 139.
Sumir hafa túlkað hugsunina sem lýst er í 28. versi,
að Jesú muni birtast hinu bíðandi fólki sínu, sem
samsvarandi því að æðsti presturinn birtist hinum
kvíðandi, bíðandi mannfjölda þegar hann kom út úr
hinu allra helgasta á friðþægingardeginum. Þetta var
hið alvarlegasta andartak í hinni fornu helgidóms-
þjónustu. Meðan presturinn var í því allra helgasta
með blóð hafurs Drottins, þá beið söfnuðurinn eftir að
hann kæmi heilu og höldnu frá návist Guðs. Einnig
svo er fólki Guðs lýst í 28. versinu sem bíðandi í ákefð,