Dagblaðið Vísir - DV - 23.04.2005, Blaðsíða 18

T
78 LAUGARDAGUR 23. APRÍL 2005
Helgarblað PV

Myndlistin hefur alltafátt hug hans og
ástriðan er krafturinn sem fær hann til ad
halda áframað mála þótt hann sé blindur.
Halldór Dungal
missti sjónina eftir
að hafa drukkið
própanól sem er ban-
vænt eitur. Hann var
endurlífgaður tvisvar
og var eins og smá-
barn þegarhann
vaknaði eftir að hafa
verið í dái í tvo mán-
uði. Atburðurinn átti
sér stað á Spáni þar
sem Halldór hafði
búið i yfir áratug og
starfaði við myndlist
sína. Hann erþakk-
látur fyrir að vera á
lífi og fer reglulega
til Spánar þar sem
hann á þrjú börn.
Eg var að nota hreint gull í
að mála mynd og var á kafi
í því, ætlaði að skjótast á
bar og hvfla mig aðeins frá
verkinu og fá mér bjór. Þá
tók ég penslana og var að skola þá í
própanóli og hugsaði með mér; þetta
er bara spíri," segir Halldór Dungal
sem blandaði própanólinu í kók og
drakk þennan banvæna drykk með
afdrifaríkum afleiðingum. Halldór
hafði búið í yfir tíu ár á Suður-Spáni
þar sem fjölskylda hans á hús.
Spænskir læknar sögðu það vera
kraftaverk að Halldór skyldi lifa, svo
mikil var eitrunin í blóði hans að
læknamir sögðu hann hafa snúið á
dauðann.
„Ég var alltaf hrifinn af bjómum
og í þessu tilfelli blandaði ég própa-
nóli út í kók til þess að detta ekki út úr
stemningunni sem ég var kominn í
við að mála verkið. Ég var með hug-
ann við málverláð og vildi ekki slíta
mig frá vinnunni. Svona upplifi ég
það án þess að ég muni hvað gerðist
þama klukkutímana áður. Ég frétti
það síðar frá lækninum þama úti að
ég hefði átt að deyja eftir að innbyrða
svona mikið af þessum bannvæna
vökva. Ég dó reyndar tvívegis, bæði
hjartað og heilirm hættu að virka um
tfrna, en læknamir náðu alltaf að
endurlífga mig," segir Halldór. Hann
fékk góða meðferð hjá læknunum á
Spáni sem náðu að endurlífga hann
og skiptu tvívegis um allt blóð í
lflcama hans í þeim tilgangi að ná
eitrinu úr æðunum.
Þurfti að læra allt upp á nýtt
„Fyrst eftir að þetta gerðist og ég
rankaði við mér á sjúkrahúsinu á
Spáni var mamma hjá mér ásamt vini
mínum. Mér fannst ég vera á Grens-
ásdeild þó svo að ég hefði aldrei
komið þangað. Ég talaði íslensku við
læknana og þeir skildu náttúrulega
ekki neitt," segir Halldór þegar hann
rifjar upp lífsreynsluna sem felst í að
vakna eftir að hafa verið í dái í tvo
mánuði. Hann likir ástandi sínu við
hálfgerða endurfæðingu þar sem
hann var nánast eins og smábam og
þurfti að læra nánast allt upp á nýtt.
„Ég vissi ekki neitt. Var búinn að tapa
tímaskyninu og vissi ekkert hvaða ár
var eða hvað ég hét eða hvað hefði
gerst. Ég bókstaflega endurfæddist
þarna á þeirri stundu þegar ég vakn-
aði úr dái." Halldór hlaut fram-
heilaskaða með þeim afleiðingum að
sjónin hvarf nánast alveg auk þess
sem hann er máttíaus í hluta lflcam-
ans og málfarið er óskýrt.
(Framhaidá^\]
^ næstu opnu )