Dagblaðið Vísir - DV - 21.05.2005, Side 22

22 LAUGARDAGUR 21.MAÍ2005
Helgarblað DV
Sveinn Andri Sveinsson lögmaður er baráttujaxl sem vílar ekki fyrir sér að fara eigin leiðir og treður
sjaldan annarra slóð. Hann er vinur eiturlyijabaróna og glæpamanna sem hann segir marga hverja
meiri menn en suma í eigin stétt. Hann virðir skjólstæðingana og vinnur fyrir þá af einurð með það að
markmiði að fá dóma mildaða. Þeir þakka honum með því að láta skíra börnin sín í höfuðið á honum.
Marga hefur hann séð verða að betri mönnum en kynni hans af tugthúslimum þessa lands hafa kennt
honum umburðarlyndi og slökkt á gömlum fordómum sem vanþekkingin hélt á lífi.
Tíkin á Ægisíðunni en börnin í Fram
Sveinn Andri býr i Vesturbænum og um
hanngengurhann meðhundinn en iætur
sig ekki munaumað aka börnum sínuml
Framheimilið. Hafði ekki hugáað eiga bör
til að þau yrðu KR-ingar framtíöarinnar.
„Þaðvar mikil reynsia og ég bý enn
að þessum siglingum. Þarna lærði
maðurað vinna, kynntist öðrum
löndum en það áttu ekki allir kost á
því að fara til útlandaþá éins og nú.
Ég man að ég var einu sinni tvo mán-
uði i Rússlandi sem þá voru Sovétrík-
in með KGB-mönnum og vörðum grá-
um fyrir járnum á hverju götuhorni

„Sjóndeildarhringur minn hef-
ur vfldcað og viðhorf mín til manna
og eðliskosta þeirra hafa gjörbreyst
undangengin ár. Svo sannarlega
skynja ég það. Með því hef ég áttað
mig á að það hefur ekki alltaf með
manndóm og drengskap að gera
hvar í réttarsalnum hver og einn
tyllir sér niður," segir Sveinn Andri
Sveinsson alvarlegur í bragði.
Lögmaðurinn sem oftar en ekki
tekur að sér mál fíkniefnasmyglara
og annarra þokkapilta er maður
upptekinn. Hann getur lítið sagt til
um það að morgni hvar hann lend-
ir að kveldi. Ekki frekar en nokkurt
okkar veit yfir höfuð baun um það
heldur. Eðli lögmennskunnar er á
hinn bóginn að bregðast við þegar
kallið kemur og ekki er spurt
hvenær brot eru framin. Tvisvar
mátti hann fresta þessu spjalli en
síðari hluta dags í lok þessarar sól-
ríku og hrollköldu viku fann hann
sér tíma til að anda; og láta hugann
reika til fortíðar.
Fylgdi föðurnum eftir skilnað
Sveinn Andri hefur lifað fjöl-
breyttu lífi, vísast ekki alveg í takt
við aðra sem voru honum sam-
ferða á sjöunda og áttunda ára-
tugnum. „Ég var níu ára þegar for-
eldrar mínir skildu og ég fylgdi
pabba í Kópavog 11 ára. Hin systk-
inin bjuggu hjá mömmu," segir
hann og játar að það hafi ekki ver-
ið venja á þeim árum að börn
fylgdu feðrum þó að vissulega hafi
það þekkst.
Faðir hans er Sveinn Haukur
Valdimarsson hæstaréttarlögmað-
ur og Jóhanna Andrea Lúðvígs-
dóttir móðir hans. Þau voru annars
vegar ættuð úr Jökuldalnum og
hins vegar frá Vopnafirði. „Jú, jú,“
svarar hann og glottir, „mamma
rekur ættir sínar til danskra kaup-
manna en pabbi var sonur Valdi-
mars Sveinbjörnssonar, íþrótta-
kennara í Menntaskólanum í
Reykjavík, en hann er talinn faðir
handboltans," segir hann og bætir
við að einn afkomenda hans sé
einmitt Valdimar Grímsson, fyrr-
verandi landsliðsmaður.
í félagslífið í MR
En aftur í Kópavoginn. Þar ólst
þessi verðandi lögmaður upp hjá
föðurnum og þriðju eiginkonu
hans, Elínu Finnbogadóttur, en
hún var af Kópavogsaristókratinu.
Finnbogi Rútur var faðir hennar en
ekki er ólfldegt að hver Kópavogs-
búi hafi einhvern tímann heyrt á
hann minnst enda landnemi þar
og fyrsti bæjarstjóri. Sveinn Andri
segir að gott hafi verið að búa hjá
þeim og vonandi hafi uppeldið
tekist, en hann var heimagangur í
kennarastofunni í Kársnesskóla
þar sem hún kenndi. „Um helgar
voru mömmuhelgar og þá fór ég til
hennar og systkina minna," rifjar
Sveinn Andri upp og aftekur með
öllu að hann hafi fundið fyrir eftir-
sjá. „Ég gat valið, gerði það. Mér
leið vel hjá föður mínum og Elínu.
Þetta voru bara sanngjörn skipti,"
svarar hann snöggt.
Eftir grunnskólapróf biðu
kennslustofur MR eftir Sveini
Andra og þar fann hann sig vel. „Já,
mér þótti óskaplega gaman í MR.
Það átti vel við mig að vera þar sem
félagslíf var mikið en ég hafði ógur-
lega gaman af því að stússast í því.
Var inspector og tók þátt í flestu
sem þar bauðst þessi ár í skólan-
um.
Nýtti
mér vel
frjálsa
mæt-
ingaskyldu
sém embættið inspector bauð upp
á. Maður var alltaf að vinna að fé-
lagsmálum," segir hann og brosir
út í annað munnvildð.
Varð að manni á einni nóttu
Mörg sumur þar á undan var
Sveinn Andri á sjó. Sigldi með Fell-
unum en faðir hans, sem var lög-
fræðingur Sambandsins, útvegaði
syni sínum pláss á skipum félags-
ins. Sveinn Andri rifjar upp þegar
hann fjórtán ára fór fyrst á sjó og
varð fullorðinn á einni nóttu, eða
því sem næst. „Það var mikil
reynsla og ég bý enn að þessum
siglingum. Þarna lærði maður að
vinna, kynntist öðrum löndum en
það áttu ekki allir kost á því að fara
til útlanda þá, eins og nú. Ég man
að ég var einu sinni tvo mánuði í
Rússlandi sem þá voru Sovétrfldn
með KGB-mönnum og vörðum
gráum fyrir járnum á hverju götu-
horni. Á þessum tíma var kalda
stríðið í algleymingi og þarna var
ég, fjórtán ára guttinn, að spóka
mig um göturnar," segir Sveinn og
réttir út armana orðum sínum til
áherslu. Veltir fyrir sér hvað kona
hans myndi segja ef hann styngi
upp á að sonur þeirra, sem einmitt
er á svipuðu reki, færi í siglingar.
„Það kæmi ekki til greina og ég get
ekki einu sinni séð það fyrir mér,“
segir hann og skellir upp úr.
Sveinn Andri segir að kynni
hans af mönnunum um borð hafi
ekki síður haft áhrif. „Þarna voru
alvöru jaxlar, harðir karlar sem töl-
uðu út úr skegginu. í fyrsta túrnum
var kokkurinn meira eða minna
fullur alla leiðina. Og ég fékk að
vita hvað það var að vinna en þetta
var mér gjörsamlega framandi
heimur og ég er þakklátur nú fyrir
að hafa fengið að kynnast lífinu á
þennan hátt. Svo átti ég alltaf nóg-