Dagblaðið Vísir - DV - 12.04.2006, Qupperneq 22

22 MIÐVIKUDAGUR 12. APRÍL 2006
f
'X.
•O
I
Q
Sigríður Björnsdóttir
Sigríður stofnaði samtökin
Biátt áfram ásamt tvíbura-
systur sinni Svövu, en þær
þurftu báðar að þola kyn-
ferðislegt ofbeldi íæsku.

m
m
éá
Svava, sem sér um frábæra vef-
síðu samtakanna, er búsett í Banda-
ríkjunum en Sigríður hittir mig á
skrifstofu samtakanna Blátt áffam á
Suðurlandsbraut.
Hún segir mikilvægt að fræðslan
byrji strax þegar böm em mjög ung
því annars læri þau ekki að setja
eðlileg mörk.
„Ég var orðin fullorðin þegar ég
lærði hvar ég endaði og aðrir byij-
uðu," segir hún. „Við systin- vorum
ekki nema íjögurra ára þegar ofbeld-
ið byrjaði og þetta hófst allt með
strokum og blíðuhótum. í mínu til-
felli var erfiðast að koma þessu frá
mér vegna þess að hkaminn bregst
eðlilega við snertingu og örvast, því
auðvitað emm við öll kynverur. Svo
segir höfuðið manni að eitthvað
voðalega rangt sé að gerast, maður-
inn sem er að gera þetta við mann
eigi alls ekki að gera það og þá tryllist
maður. Líkaminn bregst manni og
það er erfiðast að eiga við það.
Hvemig á h'tið bam að vita að líkam-
bregst eðlilega við? Þetta gerir
það að verkum að bamið kennir
sjálfu sér um og situr uppi með
skömmina, en skömmin er sú til-
finning sem er aigengust hjá
þolendum. Bömin taka á sig ábyrgð-
ina og sitja uppi með allan sársauk-
ann."
Áfall fyrir mömmu
Sigríður segir að þegar hún var
um það bil ellefu ára hafi ofbeldið
hætt, ekki þó af því að ofbeldismað-
urinn hafi hætt að reyna. „Við
pössuðum bara að vera minna
heima. Frekar stóð ég úti og beið eft-
ir að mamma kæmi heim heldur en
fara inn meðan hann var þar einn.
Svo héldum við okkur mikið í
íþróttahúsinu. Þegar þetta kom upp
á yfirborðið vissi mamma ekki neitt.
Þetta var mikið áfall fyrir hana og
okkur fannst skrýtið að hana skyldi
ekki hafa gmnað hvað var að gerast.
En hún hafi sjálf orðið fyrir miklu of-
beldi af hans hálfu og segist ekki
hafa tekið eftir neinu. Við vorum líka
ofsalega duglegar að leika leikrit,
ekki síst út á við, því maður vill að
allt sé í lagi heima hjá manni. Svo
hótaði hann okkur að sjálfsögðu öllu
illu ef við segðum frá."
Góð og slæm snerting
Sigríður segir foreldra geta gert
margt til að þekkja einkennin hjá
barni sem er misnotað. „Ef það
kemur til dæmis upp tilfinning um
„I mínu tilfelli var erf-
iðast aö koma þessu
frá mér vegna þess
aö tikaminn bregst
eölilega viÖ snert-
ingu og örvast. Þar er
skömmin
að baminu finnist einhver samskipti
óþægifeg þá verður að skoða það. Ef
bam vill ekki vera eitt með einhverj-
um einstaklingi, jafnvel þótt sá ein-
staklingur sé hluti af fjölskyldu eða
vinahópi, þarf að hlusta á það. Ég gat
ekki sagt upphátt við mömmu mína
að ég vildi eklá vera ein með
stjúppabba mínum því hann myndi
láta mig sjúga á sér typpið. Ég gat
ekki með nokkm móti komið því í
orð en grátbað hana að skilja mig
ekki eftir. Það vom bara ekki nógu
skýr skilaboð. Umræðan um ein-
kennin getur þó verið erfið því ein-
kennin geta verið almenns eðlis og
heldur ekki gott að gera grýlur úr
öllu. Þess vegna er fræðslan svo mik-
ilvæg og að umhverfið sé þess eðlis
að bamið geti sagt frá.“
Sigríður og Svava vom sem fyrr
segir fjögurra ára þegar ofbeldið
hófst og böm á þeim aldri hafa ekki
hugmynd um hvað er góð snerting
og hvað ekki. „Það hefði átt að vera
löngu búið að segja mér hvað er
eðlileg snerting en ég var búin að
þola ofbeldið lengi þegar ég áttaði
mig á þetta var eitthvað sem pabbar
gera ekki. Ég var hins vegar búin að
taka við hjólinu og skautunum og
öllu því því sem var eðlilegt að pabb-
ar gefi manni. Þá er skömmin kom-
in. Að ég hafi nú bara leyft þetta og
tekið við gjöfunum hans."
Leitaði ástar á óeðlileqan
hátt
Systumar ræddu þessa hluti
aldrei beint sín á milli sem krakkar,
en stundum vom þær misnotaðar
báðar í einu. Þær töluðu um
stjúppabbann sem „ógeðið" en gátu
eklá talað saman um það sem raun-
verulega var að gerast og vissu ekki
hvar þær gætu leitað hjálpar.
„Þegar Svava var 18 ára flutti hún
til Bandaríkjanna og fór að vinna í
sínum málum," segir Sigríður. „Hún
fór að hringja í mig og vildi að við
ræddum saman um þetta en ég lok-

GEMGUR KYNSLOR
FRAIH AF KYNSLOB
EFEKKERT
„Ég gat ekki sagt uphátt viö mömmu
mina aö ég vlldi ekki vera ein meö
stjúppabba mínum því hann myndi
láta mig sjúga á sér typpið."