Freyr - 15.07.1978, Blaðsíða 29

Kjaramál
AGNAR GUÐNASON, biaðafuUtrúi:
Verflbólgan
og landbúnaflurinn
Þa3 eru erfiðleikar víðar en á íslandi vegna sölutregðu á landbúnaðar-
afurðum eða réttara sagt vegna þess, hve lítið fæst fyrir þá framleiðslu,
sem er umfram þarfir innlenda markaðarins.
Það er í sjálfu sér ekki vandi að selja mjólkurafurðir eða kjöt, ef verðið
er nægilega lágt. Einnig er verulega meiri þörf fyrir matvæli en þau,
sem framleidd eru í heiminum, ef aliir ættu að vera mettir.
Það virðist vera lítil huggun fyrir þann, sem er með of mikinn mat, að
vita um þörfina annars staðar, ef engir peningar fást fyrir þessi matvæli.
Þá er horfst í augu við þá staðreynd, að til lengdar er ekki hægt fyrir
framleiðanda að framleiða vörur, sem ekki fæst framleiðslukostnaðar-
verð fyrir.
Landbúnaður hefur undanfarin 20—30 ár
haft nokkra sérstöðu, ekki aðeins hjá okk-
ur, heldur í öllum helstu iðnríkjum heims.
Verðlagning hefur raunverulega verið slitin
úr tengslum við framleiðslukostnaðinn og
það lögmál, sem stjórnast af framboði og
eftirspurn. í sjálfu sér skapar það ekki veru-
legt vandamál, þegar meginhluti framleiðsl-
unnar er seldur á innlendum markaði, þótt
útsöluverð sé verulega lægra en það ætti
að vera, ef stjórnvöld telja það hagstætt að
greiða niður verðið. Þannig að framleiðand-
inn fær sitt, því neytendur greiða að sjálf-
sögðu verð vörunnar annað hvort beint eða
með sköttum, það þarf varla að taka fram,
að framleiðendur eru einnig skattgreiðend-
ur. Einnig getur það verið þjóðhagslega
hagkvæmt að framleiða til útflutnings, þótt
verð einstakra afurða sé mun lægra en inn-
lenda verðið, og þar komi stjórnvöld til að-
F R E Y R
487