Freyr - 01.04.1979, Blaðsíða 15

GUÐMUNDUR JÓSAFATSSON:
í þjónustu
forvitninnar
Guðmundur Jósafatsson
Á unglingsárum mínum var mér sagt sænskt ævintýri um búálfinn. Hann
kom á jólunum og söng fyrir unglingana. Og söng hans fylgdi hamingja. Og
hún reyndist alltaf því markvissari sem söngur hans hljómaði fegur. í
ævintýrinu söng hann þessar hendingar:
„Stinn eru júgrin og jatan full
og Jarpur er í holdum og hreina gull“.
Búálfurinn söng þetta í ævintýrinu fyrir fátækan dreng, sem til leiðarloka
átti yfir hvoru tveggja að ráða, gleði barnsins bjartri og falslausri, meðan
því entist æskan og heill síns heima, sem jafnan reyndist hin sama, hvort
sem hún hljómaði fyrir hlustum öldungsins eða eyrum barnsins. Hann gat
alltaf fyllt jötuna á jólunum. Mér þótti ævintýrið fallegt og þykir svo enn.
Mér barst í haust fregn, sem ég freistaðist til
að leggjahlustirsvo vel við, að mig langaði til
að sjá það með eigin augum, sem þar var að
gerast. Hún hljóðaði á þá leið, að tíu vestur-
húnvetnskir bændur hefðu tekið höndum
saman um að verka svo mikinn hluta fóð-
ursins í vothey, að sauðféð væri nær ein-
göngu fóðrað á því. Vaknaði þá hinn ill-
ræmda forvitni mín, og sló hún því föstu, að
víst væri það meinfangalítið að sjá þetta. En
það tókst ekki skár en svo, að í skyndiför,
sem ég átti kost á um Norðurland vestanvert,
seint í nóvember, var naumast farið að hára
fé. Ég kom því aðeins á einn bæ í Miðfirðin-
um og varð förin því erindisleysa í það sinn.
Ég lagði því upp í aðra ferð með þorra-
komu, en varð ekki eins heppinn með veður
og skyldi, þótt allt skipaðist skaplega um þau
mál. En ekki komst ég á alla bæina. Þó skópu
erindislokin mér óvenju ánægjulega ferð.
í aðaldráttum var aðferð þeirra sú, að þeir
efndu til samvinnu um heyskapinn á þann
FREYR
205