Freyr - 01.04.1979, Blaðsíða 11

Fagurt land
regnið, vindurinn, sólarleysið, jafnvel kaldur
norðangarrinn ættu eftir að verða einhvers
virði. En tímarnir breytast. Sannarlega breyt-
ast tímarnir og mennirnir með. Nú eru af-
komendur landnámsmannanna klæddir
terrelyne fötum og spranga um á innfluttum
nælonsólum í stað vaðmálsfata og skinn-
sóla. Nælonið, terrelynið og plastið eru keypt
fyrir gjaldeyri, sem ekki er til, og segja sumir
frammámenn okkar, að sjálfstæði þjóð-
arinnar sé í voða vegna óhagstæðrar
greiðslustöðu.
Landnámsmennirnir komu hingað einmitt
í leit að sjálfstæði, svo þarna erum við á góðri
leið með að glata einni auðlindinni, frelsinu.
Yfir okkur drottnar nú hið alræmda kerfi, óá-
þreifanlegt, en tilfinnanlegt.
Víðáttumikið land.
Forfeðurokkarvoru ekki háskólagengnir, en
í hörðum háskóla lífsins höfðu þeir lært ýmis
nyggindi, sem í hag komu. Eitt var það, að
þeir voru sannir dreifbýlismenn. Þeir settust
ekki að í þorpum og borgum, heldur dreifðu
sér vítt um landið, enda vissu þeir, að þannig
gætu þeirbestnýttauðlindirnar, bestbúiðað
sínu í sátt og samlyndi við hina lifandi, gjöf-
ulu, en harðneskjulegu náttúru landsins.
Hér hafa verið taldar fram ýmsar auðlindir
þessa lands, sumar vannýttar, aðrar ofnýttar.
Mesta auðlind landsins er maðurinn, stjórn-
andinn, sem hefur allt þetta í hendi sér.
Mannauður landsins var mikill, og ég vona,
að hann fari ekki þverrandi, þrátt fyrir vax-
andi höfðatölu. Reyndareru hérýmsarblikur
á lofti. Stjórnun landsins er slök, fólkið hóp-
ast sarnan í þéttbýlisstaðina, byggðin í sveit-
unum strjálast, og þetta veldur því, að við
búum ekki lengur í eins góðu jafnvægi við
landið og áður.
,,Ólík er túninu gatan og glerrúðan
skjánum, glymjandi strætisins frábrugðinn
FREYR
201