Freyr - 01.04.1979, Blaðsíða 30

Stundum eru menn ráðnir sérstaklega til
þess og svo eru áhugasamir veiðimenn, sem
leggja þessu máli mjög mikið lið. Þeir taka
ekki aðra greiðslu fyrir störf sín en hin lög-
boðnu veiðilaun. Margir hafa góða veiði-
hunda til aðstoðar við minkaveiðar, en svo er
eru aftur aðrir, sem eingöngu veiða í gildrur.
Til þess að halda villiminkum niðri er
mikilvægt, að sem flestir landsmenn stuðli
að fækkun hans á einn eða annan hátt, með
því að veita veiðimönnum upplýsingar um,
hvar minkurinn er, og tilkynna það án tafar til
hlutaðeigandi veiðimanna.
Refurinn.
Ýmsir menn hafa talið, að við værum að
ganga nærri refastofninum, jafnvel gersam-
lega að útrýma honum, en það er mikill mis-
skilningur. Allvíða er töluvert mikið um ref á
íslandi, t. d. í Norður-Þingeyjarsýslu og
Norður-Múlasýslu, nokkuð á Vestfjörðum og
vítt og breitt um Norðurland. Á Suðurlandi er
mikið minna um ref en áður, má Ijóslega sjá
það af skrám um unnin greni, enda hefur
verið lögð áhersla á að veiða hann þar.
Nú mun orðið fátítt, miðað við það, sem
áður var, að tófur leggist á sauðfé. í upp-
sveitum sunnanlands ganga refir ekki að sjó,
en fuglalíf hefur minnkað talsvert og rebbi
hefur hreinlega ekki í sig. Þá er mikið meiri
hætta á, að refir bíti. Á Tröllaskaga, í fjöllum
milli Eyjafjarðar og Skagafjarðar, er ekki
óalgengt, að upp komi bitvargur.
Meðan refunum fjölgar ekki frá því,sem nú
er, á ég ekki von á því, að hann valdi miklu
tjóni á búfé.
Vargfuglinn.
Hinum svonefnda vargfugli hefur fjölgað
geysimikið á undanförnum árum. Offjölgun
svartbaks og annarra mávategunda hefur átt
sér langan aðdraganda, en hrafn hefur eink-
um tímgast mikið hin síðari ár. Virðist marg-
háttaður skaði og leiðindi af völdum hrafna
farasífellt vaxandi. Flestum mun berasaman
Sveinn Einarsson með einn af veiðihundum sínum.
um það, að fjölgun þessara fugla stafi eink-
um af því, hversu dyggilega þeir eru fóðraðir
á alls kyns æti til sjávar og sveita. Það er svo
mikið kæruleysi með hvers konar úrgang,
sem þessir fuglar gæða sér á. Einkum er
þetta í auknum mæli inn til landsins, stöðug-
ur úrgangur frá sláturhúsum, sem starfrækt
eru allt árið og frá skólum og einstökum
heimilum. Auk þess eru menn kærulausari
með að grafa niður gripi, sem farast.
í útgerðarplássum ersamasagan. Þarfalla
ógrynni til af alls konar æti, sem eðlilegt væri
að koma í veg fyrir, að fuglarnir nái í. Nefna
má, að þar, sem hrognkelsaveiðar eru
stundaðar, fellur afar mikið til af fóðri fyrir
þessa fugla. Þeim er þar búið ríkulegt veislu-
borð með tugum og hundruðum tonna af
æti, sem þeir lifa á.
220
FREYR