Freyr - 01.08.1994, Blaðsíða 9

H KMífíit
TindíióÍ!
Her d ísar y ik uff jaH
StaKWavfkurhraun
H/iðarvatn
' & 38S
Æsuóúðir
G< rtahlið
Arnarfell
ústeinn
Hvit.sk eggs
Herdísarvíl urhraun
Rauðhótl
;rísuvík
suvíkurbeiði
Alnbogi
'eldborg
a*n‘nyur
Strandarh
Krísuvíkurhraun
Gyendorhéllir
StrandarkirkjQ
(Sóther
Þorkeisgt
u'mabær
mosa og þegar gaddað var þá var gott að
labba þama, en aftur þegar mosinn var
mjúkur þá var þyngra að fara þama um.
Ég man sérstaklega eftir fjárrekstri eitt
haustið. Guðmundur í Nesi í Selvogi
hafði lagt af stað daginn áður með sinn
rekstur, en við fórum þennan dag út í
Krýsuvík og ætluðum að nátta okkur þar.
Ég hafði þá aldrei áður farið þessa
Krýsuvíkurleið. En það var dálítill snjór á
fjallinu enda komið fram að vetumáttum,
eftir hrútarétt. Við vorum með 30 sauði
og 20 löntb.
Á þessunt tíma bjó Magnús Ólafsson í
Krýsuvík í koti rétt hjá kirkjunni. En
hann var ekki heima, svo að við tókum
bara úr glugga og skriðum inn til að sofa
um nóttina, en við vorum með mat með
okkur og prímus. Klukkan sjö um morg-
uninn leggjum við af stað og þá er hann
kominn á norðaustan og fok og einn hest-
urinn strokinn. Það tafði okkur á annan
klukkutíma að elta hann uppi. Þegar við
komum að Nýjabæ, þá hittum við
Magnús Ólafsson og játuðum upp á
okkur húsbrotið, en hann fyrirgaf okkur
það strax.
Við héldum svo áfram en þá skall á
bandvitlaust veður, stormur og snjókoma
og óstætt og við villtumst og vorum að
hrekjast þetta allan daginn og komumst
svo loks aftur í Nýjabæ klukkan eitt um
nóttina hundblautir og hraktir. Magnús
hafði nóg að gera alla nótina að kynda og
þurrka fötin okkar.
Svo morguninn eftir var kominn
útsynnings éljagangur og ég gleymi
aldrei hvað mér var kalt þegar ég var að
fara í leppana um morguninn, og að
koma svo út í kuldann, svona ruddagarra.
Svo rekum við af stað og vorum sjö tíma
frá Krýsuvík og niður í Hafnarfjörð.
Þriðja daginn rákum við svo féð frá
Hafnarfirði til Reykjavíkur og þegar við
komum niður á Lækjartorg á leið að
Tjöminni en þar var Nordal með sitt slát-
urhús, þá tryllist einn sauðurinn algjör-
lega. Hann fer yfir einn bílinn sem þar
stóð og Sigurður Gíslason yfirlög-
regluþjónn, hann keyrir á eftir honum á
mótorhjóli og annar á lögreglubíl og þeir
ná sauðnum uppi í Öskjuhlíð og koma
með hann í lögreglubílnum niður í slát-
urhús. Þessi kraftur var í sauðnum eftir
þriggja daga rekstur og á pörtum í um-
brotafærð. En þegar bílamir komu og
fóru að pípa þá varð hann albrjálaður.
Þetta gerðist rétt fyrir 1940.
Þetta er túr sem ég gleymi aldrei, það
var Ijóti túrinn.
Þeir sem yngri eru mættu vita af því að
þetta máttu menn leggja á sig töluvert
fram á þessa öld í lífsbaráttunni.
En það trúir þessu ekki, þetta er bara
karlagrobb í augum unga fólksins og það
er svo sem ósköp eðlilegt.
Heyskapurinn í Stakkavík?
Við heyjuðum á eyðijörð sem heitir
Hlíð og var hinum megin við Hlíðar-
vatnið. Þar fengum við um 90 hestburði
sem varð að binda og flytja á bát yfir
vatnið og bera síðan heim í hlöðu.
Svo vorum við uppi um öll fjöll að
heyja hvar sem nokkra tuggu var að hafa.
Maður lá þá við í tjaldi. Það þótti góður
sláttumaður sem sló einn kapal á dag.
Svo varð maður að reiða þetta heim, allt
upp í þriggja tíma lestarferð.
Það voru ágætis slægjur sums staðar,
t.d. inni í Stóra-Leirdal, inni í Grindar-
skörðum. Þar mátti heyja 50 hesta á ein-
um stað. Það var á margra ára sinu. Og
féð gekk auðvitað á þessu. Þetta var tölu-
vert beitilyng og grávíðir og það var
mjög góð lykt af þessu, þegar búið var að
þurrka það, en þetta var létt fóður.
Stunduðu þið ekki sjóróðrafrá
Stakkavík?
Kort af ceskuslóðum syst-
kinanna frá Stakkavík,
síðar á Efri Brunnastöðum.
Þegar bílarnir komu
og fóru að pípa varð
sauðurinn albrjálaður.
Það þótti góður sláttu-
maður sem sló einn
kapal á dag.
15-16*94 - FREYR 513