Freyr - 01.08.2003, Blaðsíða 5

Skógræktar ríkisins, sem þá var
rekinn í Reykjavík.
Var þessi skóli starfrœktur
lengi?
Nei, hann var starfræktur í tvö
tímabil og við vorum bara sex
sem útskrifuðumst úr honum.
Fyrst útskrifúðust, eftir 3ja ára
nám, þeir Vilhjálmur Sigtryggs-
son, sem var hjá Skógræktarfélagi
Reykjavíkur, Brynjar Skarphéð-
insson sem var hjá Skógræktinni
og Indriði Indriðason sem var
lengi á Tumastoðum. Þeir fengu
síðan allir styrk til að fara til Al-
aska eftir námið. Seinni námshóp-
urinn var í tvö ár og í honum voru,
auk mín, þeir Guðmundur Pálsson
frá Hjálmsstöðum í Laugardal,
sem varð síðar bóndi á Húsafelli,
og Kristinn Skæringsson sem var
hjá Landgræðslusjóði, Skógrækt-
arfélagi Reykjavíkur og síðar
skógarvörður hjá Skógrækt ríkis-
ins á Suðvesturlandi.
Er það rétt að þið nemendurnir
hafið þurft að borga kennurunum
launin?
Nokkrir starfsmenn Skógræktar
ríkisins kenndu okkur án auka-
þóknunar, en öðrum þurftum við
að borga sjálfir. Þetta þætti nú
kannski ekki gott í dag, en um
annað var ekki að ræða. Námið
var hugsað fyrir verðandi verk-
stjóra hjá Skógrækt ríkisins, en
það var nú sjálfsagt alltaf í sigtinu
sá möguleiki að við gætum orðið
skógarverðir. Sú varð líka reynd-
in. Af hópnum urðu Indriði,
Kristinn og ég skógarverðir.
Varla hefur þú getað tekið
námslán til að sjá fyrir þér?
Nei, um það var nú ekki að
ræða. Ég vann sumurin 1953 til
1955 fyrir Skógrækt ríkisins á
Tumastöðum og svo einnig á Hall-
ormsstað 1956 og frarn á mitt
sumar 1957. Ég var svo tíma og
Horft að Hvammi í Skorradal yfir vatnið.
tíma í Fossvogsstöðinni, m.a. við
jólatréssölu hjá Landgræðslusjóði.
Hvað voru margir skógarverðir
á landinu á þessum tíma?
Þeir voru átta: Einar Sæmund-
sen í Reykjavík, Daníel Kristjáns-
son á Vesturlandi, Sigurður Jónas-
son í Varmahlíð, Isleifur Sumar-
liðason á Vöglum, Ánnann Dal-
ntannsson á Akureyri, Erlingur
Jóhannsson í Ásbyrgi, Guttormur
Pálsson á Hallormsstað og Garðar
Jónsson á Tumastöðum. Þeir Ár-
mann og Erlingur voru í hálfum
stöðum.
En hvað kom til aó þú fórst til
Ameríku 1957?
Ég var búinn að nefna það við
Hákon Bjarnason, skógræktar-
stjóra, að ég vildi læra svolítið
meira í skógrækt. Hann tók því
vel og gat útvegað mér Rótary-
styrk til eins árs framhaldsnáms
við Humbolt State College í Kali-
fomíu. Þetta er á þeim slóðum þar
sem risarauðviðimir vaxa, en þeir
mynda hávöxnustu skóga heims-
ins, svo að þetta var ómetanleg
lífsreynsla fyrir ungann skógrækt-
armann frá íslandi.
Fórstu svo strax heim til Islands
að loknu þessu námi?
Nei. Ég var þama til vors og þá
hafði ég mikinn áhuga á að fræð-
ast meira áður en ég færi heim.
Eftir mikið basl komst ég inn sem
starfsmaður skógarþjónustunnar í
Alaskaaspir á Stálpastöðum. Ágúst
safnaði græðlingunum, sem þar eru
vaxnar, í Alaskaferðinni 1958.
Freyr 6/2003 - 5 |