Skátablaðið - 01.12.1959, Blaðsíða 20

FELUMYND
verið gerðar þarna í nágrenninu. Þarna er
líka mikið safn af verkfærum og steinum
frá þeim tíma ,er gullgrafarar voru þarna.
Fjórði dagurinn fór að mestu í að pakka
saman og síðan fórum við með bíl til aðal-
stöðvanna. Þegar við komum til Cimm-
anoncito gátum við fengið keyptan ,,kók“
og var það vel þegið, og þið ættuð að vita
hvað það er gott að fá ískaldan „kók“ þeg-
ar maður hefur ekki bragðað neitt kalt í
rúma viku. Meðan við vorum þarna urðum
við að hengja matinn okkar hátt upp frá
jörðu, svo birnir, sem voru þarna næðu ekki
í hann, því miður sá ég aldrei neinn björn-
inn.
Frá Philmont.
Að morgni þann 25. fórum við með bíl
frá aðalstöðvunum til Kit Carson safnsins.
Skátarnir eiga safnið og er það í húsinu,
sem hann átti heima í, en það stendur þar
sem hin fræga Santa Fé braut lá. Við skoð-
uðum safnið, en þar er margt að sjá, t. d.
vopna og vagnasafn. Síðan var keyrt til Carls-
bad, sem er alveg syðst í New Mexikó, þar
sváfum við í garði um nóttina. Næsta morg-
un var farið að skoða Carlsbad hellinn, sem
er sá stærsti í heiminum og er myndaður af
sjó. Kannaðar hafa verið um 23 mílur af
honum. Þar sem hann er dýpstur undir
yfirborði er hann á 1100 feta dýpi, en ferða-
menn fara ekki neðar en 830 fet. Mesta loft-
liæðin er 280 fet, en það er næg hæð fyrir
átta hæða hús.
Fyrst þegar hvítir menn komu í hellinn
fundu þeir ekkert nema beinagrindur af
Mexikómönnum, sem Indíánar höfðu drep-
ið og fleygt þarna inn. Við fórum með
fyrsta hópnum, sem fór þennan morgun og
voru í honum 320 manns, ásamt nokkrum
leiðsögumönnum. Við gengum ekki nema
5 km og alltaf eftir malbikuðum stígum. í
hellinum er veitingastaður og þar borðuð-
um við. Eftir að hafa skoðað hellinn var
haldið heim á leið.
Á leiðinni heim var alltaf gist á herstöðv-
um, sem eru alls staðar þarna. Mesta yfir-
ferð á einum degi var um 1200 km. Að
kvöldi hins 29. var komið til New Jersey.
Þá vorum við búnir að vera 22 daga á ferða-
lagi, að meðtalinni dvölinni í Philmont,
og liöfðum farið 8000 km.
Þá kvaddi ég þennan skemmtilega hóp,
sem gaman væri að hitta einhverntíma aft-
ur.
Síðan dvaldi ég nokkra daga á heimil-
um skáta, en fór svo til New York og það-
an flugleiðis heim með Loftleiðum.
Að lokum vil ég flytja beztu kveðju frá
bandarísku skátunum til þeirra íslenzku
og beztu þakkir frá mér til allra þeirra, sem
hjálpuðu mér að undirbúningi þessarar
ferðar.
78
SKATABLAÐIÐ