Skátablaðið - 01.12.1959, Blaðsíða 42

SKÁTAFÉLAG KEYKJAYÍKUK
Skátafélag Reykjavíkur verður senn 25 ára.
Þó getið hafi verið fyrri merkisafmæla þess í
Skátablaðinu, hefur mér vitanlega aldrei verið
gerð grein fyrir hinni viðamiklu starfsemi þess
í einni grein. Ekki mun ég rekja sögu S.F.R. hér,
enda er hún öðrum kunnari en mér. Hins vegar
mun ég leitast við að bregða nokkru ljósi á
starfið innan félagsins eins og það er nú í dag.
S.F.R. hefur um nokkurt árabil verið eina
drengjaskátafélagið í höfuðstaðnum, enda er
kveðið svo á í lögum Bandalags íslenzkra skáta
að aðeins eitt slíkt félag skuli starfa á hverjum
stað. S.F.R. nær því til alls bæjarins. Félaginu
er skipt í átta deildir, er hver innritar meðlimi
úr ákveðnu hverfi bæjarins. Framtíðardraumur
Reykjavíkurskáta er að eignast eigin skátaheim-
ili í hinum ýmsu hverfum, í því augnamiði að
ekki þurfi alir skátar að leita til Skátaheimilis-
ins við Snorrabraut um fundahöld eins og ver-
ið hefur. Gefur það augaleið, að eftir að bær-
mennirnir höfðu hugsað sér, er þeir fóru af
stað. Hin fjöldamörgu sár þeirra á hönd-
um, andliti og hnakka töluðu greinilega
máli sínu um hinn hryllilega bardaga, sem
þeir höfðu háð við ernina tvo. Á veðmálið
minntist enginn.
Er hinir ókunnu voru horfnir, sveif
Takra aftur inn á milli fjallanna. Núna
var kominn tími til að fá sér eitthvað í
gogginn. Allan daginn varð hann að vera
á ferðinni, ef hann átti að geta gefið hinum
ört vaxandi ungum sínum nóg að borða,
og gott var það, að ríki hans lá nú aftur í
friði. Vei þeim vesælu, sem aftur reyndu að
brjótast inn fyrir endimörk þess.
En heima í hreiðrinu sat arnamóðirin og
syrgði hinn litla unga, sem nú lá dauður
og hreyfingarlaus niðri á klettasyllunni.
Eysteinn Sigurðsson sneri úr dönsku.
inn tók að þenja sig um öll nes, hæðir og holt,
að ekki er hlítandi lengur því ástandi að jafn-
vel 9 ára börn sæki fundi, úr t. d. Vogahverfi,
að kvöldi til í Skátaheimilið við Snorrabraut.
Hefur því stjórn félagsins ráðist til aðgerða í
þessum málum af miklum stórhug. Lóð hefur
verið tryggð fyrir nokkru við Hagatorg, teikn-
ingar verið gerðar af hinu glæsilegasta húsi og
fjársöfnun stendur með miklum blóma. Ekki
er því að efa að bæjarbúar mega búast við að
skátaheimilum fari að skjóta upp kollinum hér
og þar í bænum.
Deildirnar sem áður var minnst á bera allar
víkinganöfn, svo sem: „Birkibeinar“, „Jórvík-
ingar“, „Völsungar" og fl. Hverri þessara deilda,
sem oft telur milli 100 og 200 manna herskátt
og frækilegt víkingalið, er síðan skipt í sveit-
ir og þeim aftur í flokka. í hverjum flokki eru
6—8 guttar. Þeir eru eins og gengur, bæði stór-
ir og litlir, feitir, stuttir eða grannir. En hvernig
sem því líður öllu saman, þá eiga þeir eitt
brennandi, sameiginlegt áhugamál, og það er
að vera í bezta flokknum. Þeir þrauka kvöld
eftir kvöld og viku eftir viku við hin ýmsu
verkefni skátaprófanna. Komir þú, kæri lesandi
sem ef til vill ert ekki skáti eitt kvöld í skáta-
lieimilið, þá skaltu bara passa þig, að vera ekki
troðinn undir. Það er nefnilega heilmikið um
að vera og gengur á ýmsu þegar 200—300 strák-
ar 11—? ára eru undir einu þaki.
Og getur þú þá ímyndað þér, livaða verk það
er að stjórna þessum lýð? Það er nefnilega ekk-
ert grín. Þess vegna er þar allt morandi af for-
ingjum, og allir eru að keppast við að verða for-
ingjar. Það eru flokksforingjar, sveitarforingj-
ar, hver til stjórnar á sinni heild, sem áður var
drepið á, flokkunum, sveitunum og deildunum.
Þessum borðalögðu höfðingjum til aðstoðar eru
svo aðstoðarforingjar, ritarar, gjaldkerar, sendi-
boðar og hver veit hvað. Allir hafa störf á hendi,
allir eru mikilvægir embættismenn, og svo önn-
um kafnir, að þeir mega aldrei vera að neinu.
Fyrir öllu liðinu er svo auðvitað stjórn eins
og alltaf. Hún samanstendur af félagsforingj-
anum, sem er æðsti maður félagsins, aðstoðar-
félagsforingja, gjaldkera, ritara og fimm fylkj-
100
SKATABLAÐIÐ