Skátablaðið - 01.12.1959, Blaðsíða 17

BoSinn. til AiMLeríkw
EFTIR RAGNAR H. GUÐMUNDSSON
INS og ykkur er kunnugt bauð
bandarísk skátasveit, Scout
Troop 18 Mc Guire A.F.B.
einum íslenzkum skáta að
koma til Bandaríkjanna, sér
að kostnaðarlausu, og fara til staðar, sem
heitir Philmont Scout Ranch í New Mexi-
kó, en það er eins konar paradís banda-
rískra skáta.
Ég var svo heppinn að hreppa þessa ferð
og ætla nú, að beiðni Skátablaðsins, að
segja eitthvað frá henni.
Ég lagði af stað að kvöldi 4. ágúst með
flugvél frá Loftleiðum og kom til New
York eftir 13 tíma flug.
Á flugvellinum voru tveir skátar, sveitar-
foringi sveitarinnar og eins konar atvinnu-
skáti, til að taka á móti mér. Þann dag vor-
um við í New York en fórum um kvöldið
Móðir Eyvindar varð mjög undrandi, þeg-
ar Eiríkur kom askvaðandi inn í eldhúsið
á Bakkabæ eldsnemma á jóladagsmorgun
og spurði eftir Eyvindi.
„Þú heldur þó ekki, að hann sé kominn
á fætur svona snemma,“ sagði hún bros-
andi.
En ennþá meira forviða varð hún, þegar
dyrnar opnuðust og Eyvindur kom full-
klæddur inn.
Þeir gengu saman út félagarnir, og hvor-
ugur þeirra virtist heyra það, þegar hún
kallaði á eftir þeim og spurði, hvert þeir
væru að fara.
Eysteinn Sigurðsson sneri úr norsku.
til fylkisins New Jersey en þar eiga þeir
heima. Næstu tvo daga clvaldi ég þar og
skoðaði rneðal annars aðalstöðvar Bandalags
bandarískra skáta og skátablaðs þeirra^
„Boys life“, en þar vinna um 700 manns.
Ég skoðaði einnig Gillwell-skólann og
minni skóla álíka og þann á ÚlfljótsvatnL
Mc Cuire herstöðina skoðaði ég, en hún er
ein af stærri herstöðvum í Bandaríkjunum.
Annað kvöldið fór ég í bíó, undir berum
himni, þar sem fólkið situr í bílum sínumi
og horfir á. Þetta bíó er ekki mjög stórt,
„aðeins“ 1400 bíla og sýningartjaldið var
20x40 metrar.
Ferðin til Philmont.
Kl. 5 að morgni þann 8. ágúst lögðum við
af stað. Við vorum 42 sarnan, allir banda-
rískir nema ég. Einn var negri og varð ég
ekki var við neina andúð á honum. Við
fórum í gegnum 14 fylki, borðuðum á mat-
sölustöðum og komum á marga opinberæ
staði.
Farartækið var 45 manna nýtízku bíll með
kæliútbúnaði og grænum gluggum. Eiann
keyrði með um 100 krn hraða á klukku-
stund.
Fyrsta daginn ókum við i gegnum fylk-
ið Pensylvania og inn í fylkið Ohio. Um
nóttina sváfum við í skemmtigarði. Það
undraði mig þegar farangurinn var settur
í bílinn, að enginn tjöld voru tekin með..
Og var ég þess vegna mjög hissa er mér var
sagt að við ættum að sofa þarna um nótt—
ina. Og enn jók það undrun mína þegar
upp voru teknir svefnpokar og vatnsheldir ■
SKÁTABLAÐIÐ
75