Skátablaðið - 01.04.1994, Side 7

fund
Alda var að fara á sinn fyrsta sveitarráðsfund.
Hún hafði verið skipuð aðstoðarflokksforingi í
flokknum sínum fyrir stuttu og var svolítið
spennt því hún hafði aldrei fengið að vita hvað
gerðist á sveitarráðsfundunum.
Fundurinn var haldinn í sveitar-
herberginu. búið var að setja upp borð í
miðju herberginu. Á borðinu var ýmis
konar föndurefni og bækur, ekki vissi
Alda hvað nú ætti að fara að gera.
Fundurinn var settur með stallarahrópinu
sem Alda heyrði nú í fyrsta skipti. Því
næst myrkvaðist herbergið og Alda fann
að það var gripið í hana frá báðum hliðum
°g hún var nánast dregin eitthvert og ýtt
niður í sæti. Því næst kviknaði á kerti og
einhver stóð fyrir framan hana með dýrs-
gnmu á andlitinu og draugalegir skuggar
ntynduðust af kertaljósinu. Veran spurði
hana að nafni og hvers vegna hún vildi
koma í hóp hinna útvöldu í sveitinni.
Þegar hún hafði svarað var bundið fyrir
augu hennar og hún leidd út á gólf. Flenni
var sagt að hún væri trjádrumbur sem
stæði upp á endann og nú ætluðu félagar
hennar að velta drumbinum á milli sín til
þess að sjá hvort hún treysti þeinr. Alda
lét sig fall til hliðar og fannst heil eilífð
þar til hún fann að margarhendur stöðvuðu
fall hennar. Henni var ýtt út á hlið, fram
og aftur og alltaf tóku traustar hendur á
móti henni. Hún fann til öryggis, fann að
félagar hennar tryggðu það að hún félli
aldrei — hún fann að þetta voru félagar
sem hún gat treyst.
Nú var tekið frá augum hennar, veran
með dýrsgrímuna var horfin og ljósin
Sjúkrakassinn:
Að sjálfsögðu er nauðsynlegt að sveitin
eigi góðan sjúkrakassaeða poka. En miklu
nukilvægara er að kunna að nota sjúkra-
gögnin. Allirsveitarforingjarættu aðhafa
sótt námskeið í skyndihjálp.
Ýmisleg:
Fönduráhöld,
myndaalbúm,
merkjasafn, korta-
safn, tjald. eldunar-
áhöld, hluti til
notkunar við siði
og venjur sveit-
arinnar og svona
mætti lengi telja.
Á þessu má sjást
að það ermikilvægt
að sveitarforingjar
hafi áhaldavörð sér
til aðstoðar. Einnig
er ljóst að þessar
eignir sveitarinnar hjálpar til við að halda
festu í sveitarstarfinu ásamt starfsá-
ætlunum og góðunr anda.
Góða skátun,
GG
höfðu verið kveikt. Skátarnir tóku í hönd
hennar og buðu hana velkomna í hópinn.
Og þá tók dagskráin við.
Sveitin hafði ákveðið að fara í helgar-
útilegu eftir rúman mánuð og dvelja við
lítinn læk skammt fyrir utan bæinn. Nú
átti að ákveða hvernig tjaldbúðin átti að
líta út svo hægt væri að hefja undirbúning.
Hver hugmyndin eftir aðra var sett fram,
allar voru skrifaðar niður á töfluna og
síðan var valið úr. Ákveðið var að frum-
byggjalíf ætti að verða þerna helgarinnar
og var dagskráin gerð skv. því. Nokkrir
hófu gerð líkans af tjaldbúðinni og fyrren
varði blöstu tjöldin við innan um trönu-
byggingarnar sem höfðu risið upp á met-
hraða. Verkefnum var deilt niður á
flokkanasvoallirtækjuþáttíundirbúningi
útilegunnar. Sveitarforinginn sagði það
mikilvægt til að tryggja áhugann, það
væri alltaf meira spennandi að taka þátt í
einhverju sem maður sjálfur hafði undir-
búið.
Að lokum kenndi aðst. sveitarforinginn
nýjan skátasöng sem hann hafði lært á
námskeiði sem hann hafði nýlega farið á.
Skátunum líkaði söngurinn mjög vel og
höfðu sungið hann þrisvar þegar sveitar-
foringinn gaf merki um að mynda hring.
Síðan flutti hann skátalögin hvert af öðru
og í hvert sinn sem hann hafði lokið einni
grein tók aðst. sveitarforinginn dæmi um
þýðinguþess. Þegarþessu varlokiðsungu
skátarnir „Tengjum fastara“ og fundi var
slitið.
Alda fann að hún hafði fengið aukna
ábyrgð, ábyrgð sem hún ætti auðvelt með
að standa undir vegna þess að hún gat
alltaf leitað til félaga sinna í sveitarráðinu
ef eitthvað bjátaði á. Það hafði hún fundið
og það varhún ánægð með. Hún vonaðist
til að skátarnir í flokknum hennar finndu
það sama.
Skátablaðið