Skátablaðið - 01.04.1994, Qupperneq 26

Úr gömlum Foringja, eftir Grétar L. Marinósson.
Dale Carnegie, hinn bandaríski
frumkvöðull Carnegie nám-
skeiðanna vinsælu og
höfundur óteljandi ráð-
gefandi bóka um ræðu-
mennsku og persónu-
kynningu trúir nemendum
sínum fyrir eftirfarandi \ vy
leyndarmáli, sem hann telur
lykil að góðum málflutningi
og sem tók hann að eigin '
sögn 40 ár að gera sér grein fyrir eftir árangurslausa leit í
bókum. Það er á þessa leið:
Talaðu um eitthvað> sem
a) þú hefur með eigin reynslu eða námi öðlast rétt til
að ræða um,
b) þú hefur brennandi áhuga á,
c) þú ert ákafur að segja hlustendum þínum frá.
Flestir verða mér að líkindum sammála
um, að þetta eru heilræði, sem notadrjúg
eru við allan málflutning og raunar skilyrði
þess, að hann verði sannur. Því ætla ég nú
að taka þau mér til fyrirmyndar og ræða
um efni, sem ég tel mig vegna nokkurrar
reynslu hafa rétt til að ræða um, efni, sem
ég hef áhuga á og langar til að ræða við
aðra um. Þetta efni er fundahöld nefnda,
ráða og stjórna.
Við skátarhöfum urmul afþessum fyrir-
bærum og allir foringjar hafa nokkra nasa-
sjón af slíkum fundahöldum. Þau eru ólík
flokksfundunum okkar gömlu að því leyti,
að megintilgangur þeirra er ekki leikur og
nám, heldur umræður og ákvarðanir um
mál, sem eru á stefnuskrá viðkomandi
hóps eða stofnunar eða vandamál, sem að
þeim steðja.
A óteljandi námskeiðum hefur okkur
verið kennt, hvernig fundir eigi að fara
fram, hvernig við eigum að láta tímann
líða með hæfilegum skammti af hvoru —
ánægju- og alvöruefni. Okkur er sagt
hvernig eigi að undirbúa fundi og stjórna
þeim, — en hversu marga sveitarráðs-,
deildarráðs-, nefnda-, klúbba- og stjómar-
fundi höfum við líka ekki setið, sem stóðu
frá kl. 8-12 að nóttu og allir fóru í þras og
þref um mál, sem annaðhvort hefði mátt
afgreiða utan fundar eða á nokkrum
mínútum á honum, ef allir hefðu aðeins
sagt það sem þeim bar og nauðsynlegt
var? Þess í stað rifust þeir hver upp í
annan um minnstu smáatriði þar til þeir
að lokum uppgötvuðu að þeir voru allir
sammála.
Ég veit að þetta er ágalli, sem þið kannist
vel við og hefur legið sem sjúkdómur á
starfinu alla tíð, og ekki bara skátastarfi,
heldur og á starfi flestra félaga, ekki síst
ungmennafélaga sem okkar. Hann orsakar
óhóflega tímasóun til einskis, sem aftur
veldur leiða félaganna, hann veldur oft
sundrungu og óánægju og hann leysir
engin vandamál, heldur eykur þau.
Hvað höfum við svo gert til að uppræta
ósómann? Svar okkar flestra verður víst á
eina lund: Sáralítið. Ef við höfum á annað
borð gert okkur grein fyrir að þetta væri í
rauninni sjúkdómur, þá höfum við víst
talið hann ólæknanlegan.
Við skulum byrja á því að gera okkur
grein fyrir, að eingöngu það að sitja fund,
þar sem vandamál þarf að ræða og kryfja
til mergjar, krefst ákveðins andlegs
þroska. Við búumst ekki við slíkum þroska
hjá 12 ára dreng eða telpu, en hins vegar
segir aldurinn ekki endanlega til um hvar
skilur með útvöldum og útskúfuðum. Þar
kemur margt fleira til, svo senr meðfædd
greind og áunnin reynsla í fundahöldum.
Vissulega er sú reynsla verðmæt, sem
skátar fá á fundum sínum allt frá því er
þeir voru ylfingar — reynslan að vinna
með öðrum sem ein heild. Maður gæti
ætlað, að að þeirri reynslu fenginni væru
þeir færari um að leysa vandamál í náinni
samvinnu með öðrum. Á þetta virðist þó
mjög víða skorta, en er þó að sjálfsögðu
einstaklingsbundið sem annað.
Á fundum reynir ágætlega á hvem
þroska og hverja lipurð menn hafa og
muni hafa í sambúð við aðra á lífsleiðinni.
Þar sem og í daglega lífinu er skilningur
og samstarfsvilji meira virði eneinstefnu-
akstur og hnefaréttur. Það væri ekki úr
vegi að þú, foringi góður, spyrðir sjálfan
þig nú nokkurra spurninga í þessu sam-
bandi:
/. Kem ég til fundci með jákvœðum
huga, allur afvilja gerður til aðleysaþau
vandamál, sum upp kunna að koma ?
2. Reyni ég að leggja mál mín fyrir
fundinn í stuttu gagnorðu máli, með
áherslu á aðalatriðum, ásamt tillögu til
úrbóta?
3. Reyni ég að skilja vandamál
annarra og beita mérfyrir lausn þeirra í
samvinnu við hópinn?
4. Segi ég aldrei meira en nauðsyn-
leg er og aldrei minn en þarf um hvert
mál?
5. Tek ég aldrei eigin hagsmunifram
yfir hag hópsins í umrœðum um vanda-
málin ?
Skátastarf— sjálfstæður lífsstíll