Litli Bergþór - 01.04.1991, Blaðsíða 26

dundurs, fyrir utan að sleikja sólina, eða sitja
með félögum okkar á einhverjum veitinga-
staðnum.
En við kynntumst líka innfæddu fólki. Sérstaklega
kynntumst við einni fiskimannafjölskyldunni vel.
Maðurinn talaði ágæta ensku, hafði lært og unnið
sem verkfræðingur hjáríkinu, en lent í ónáð fyrir
of vinstrisinnaðar hugmyndir. Eftir það gerðist
hann fiskimaður eins og faðir hans og afar,- Þau
bjuggu í smákofa á ströndinni og við komum oft
við hjá þeim í kaffi og jafnvel mat. Konan hans
kenndi mér singhalískan söng og texta, sem ég
síðan æfði með gítarundirleik á ströndinni á
kvöldin.
Það var ekki erfitt að fá þessar 9 vikur á SriLanka
til að líða. Eyjan er ein af þessum fallegu en
ódýru ferðamannaparadísum sem gleymast seint
og er nógu lítil til að hægt sé að fá nokkra yfirsýn
yfir hana á tveim mánuðum.
Sótsetur á pálmaströnd.
Fólkið var yfirleitt vingjamlegt og hinir frum-
stæðu lifnaðarhættir urðu fljótt eins heimilislegir
og við hefðum alltaf átt þarnaheima.
- Uxakerrur sem skröltu hjá, - vegavinnukarlamir,
sem böxuðust með lekan biktank eftir veginum.
Allsstaðar þar sem þeir höfðu hvílt sig var s vartur
bikpollur. Það tók þá hálfan daginn að drösla
tanknum að holunni, sem gera átti við og kveikja
undir bikinu, síðan tók 10 mínútur að raða smá-
steinum í gatið og hella bikinu yfir.... Fiskimenn
á ströndinni í röð á kaðli, í reiptogi við stóru
fiskinetin. - Eða hálfir á kafi í vatni, með sín
fínriðnu kastnet. - Eða sitjandi á staur úti í víkunum
með stutta bambusstöng og einn öngul, dorgandi
eitt og eitt síli í einu. Friðsælt en ekki afkastamikið
líf.
En allarparadísir hafa sína bakhlið. Ferðamanna-
straumur, vestræn áhrif og tæknivæðing setja
mark sitt á land og þjóð og andstæðurnar milli
hins fmmstæða hefðbundna lífs úti í sveitum
landsins og „heimsborgaralífsins” í Colombo og
stærstu ferðamannabæjunum voru áberandi. Þar
voru ferðamenn, vestræn föt, vestræn tónlist. Og
diskótek þar sem ungir innfæddir menn héngu á
börum, í von um að eignast vini, sem borguðu
undir þá farið til Evrópu eða Ameríku. Að sögn
urðu þeir oft gimsteina- eða eiturlyfjabröskurum
aðbráð, eðakynhverfummönnum, semborguðu
glaðir flugmiða undir „lambakjötið” sitt heim.
Þessir drengir höfðu enga möguleika á að hverfa
aftur til fyrra lífs og vildu það sennilega ekki
heldur. Engir feður myndu vilja giftadætur sínar
þessum auðnuleysingjum, - mannorð þeirra var
spillt. -
Konumar virtust ekki eins móttækilegar fyrir
hinum vestrænu áhrifum. voru ennþá of
undirokaðar af gömlum siðum og „fordómum”.
Það tíðkast enn að foreldrar velji gjaforð bama
sinna og dætumar eru læstar inni í bókstaflegri
merkingu fram að brúðkaupinu. (Eins og reynsla
mín sannaði!). Fá ekki að fara út, hvað þá að
kvöldi til, nema undir ströngu eftirliti fjölskyld-
unnar. Við giftinguna fær maðurinn meðgjöf
með konunni, siður, sem veldur því að stúlkur
em oft engin óskabörn foreldra sinna hér, frekar
en í Indlandi.
En nóg um SriLanka. Við flugum til Singapore
11. maí '82 - til að fá enn eitt „menningaráfallið”.
En meira um það næst.
O
Litli - Bergþór 26