Litli Bergþór - 01.06.1993, Blaðsíða 22

Umhverfis jörðina
11. þáttur
Ferðasaga í nokkrum þáttum,
eftir Geirþrúði Sighvatsdóttur á Miðhúsum.
SKÚTUKERLING Á KYRRAHAFI
(16/6 - 4/12 83.)
Þá var ég komin til TAHITI, lítillar eyju í
Kyrrahafinu, sem tilheyrir Frönsku Polynesiu eöa
Vindaeyjum (lles Sous le Vent). Franska Polynesia
er frönsk nýlenda eins og Nýja Calidonia og
inniheldur sex af mörg þúsund eyjum Kyrrahafsins.
Þaö haföi alltaf veriö draumur minn að komast til
þessarra ævintýraeyja, og annarra á svipuöum
slóöum, síðan ég las bókina „Kon Tiki“ eftir Thor
Heyerdal sem krakki.
Upphaflega ætlaöi ég aöeins að vera tvær vikur á
eyjunum og fljúga svo áfram meö þeim Önnu og
Gauju til Los Angeles. En ég sá fljótt aö þaö var of
stuttur tími, og þessar 2 vikur uröu aö rúmlega 5
mánaöa skútulífi og siglingu „til baka“ til Fiji-eyja,
sem liggja noröaustur af Nýja Sjálandi. - Og hér
kemur sagan af því. -
Þennan fyrsta hálfa mánuö ferðaðist ég milli
eyjanna á eyjabátnum, puttaöist í kringum eyjarnar
og gisti í tjaldi eða hjá innfæddum fjölskyldum.
Eyjar Frönsku Polynesiu eru augnayndi. Fjöllóttar
eyjar vaxnar frumskógi og í kringum þær lygn
grænblá lón innan viö kóralrifin. Loftslagiö er
þægilegt, hlýtt en þó ekki of heitt, vegna
sjávargolunnar. Skrautlegir fiskar og kórallar eru í
lónunum, blómskrúö og pálmatré á landi og fólkiö er
vingjarnlegt. Semsagt heillandi heimur.
Ég lenti í Papete. höfuöborg eyjanna. Papete er
„frönsk“ borg og ekki sérlega aölaöandi. Ég fékk
mér því samdægurs far meö fragtaranum Taporo,
Skúryfir bátalœginu íHuahini.
Litli - Bergþór 22 -------------
sem sem siglir milli eyjanna Tahiti, Huahini, Raiatea
og Bora-Bora og ferðinni var heitiö til HUAHINI.
Um borö í bátnum lenti ég á tali viö gamlan
amerískan gráskegg, Bill aö nafni, og þaö átti eftir
aö hafa nokkur áhrif á framvindu feröalagsins fyrir
mig. Hann sagðist búa á eyjunni Raiatea meö
þrítugri vinkonu sinni, (sá mig í anda búa meö
svona gamlingja!) og bauð mér aö koma í heimsókn
til sín þegar ég kæmi þangaö. Hann haföi áöur búiö
í 20 ár á Hawaii og siglt um höfin blá á skútu sinni.
Síðustu 8 árin meö Georgine um Kyrrahafiö og þá
höföu þau fundið út aö hér á Raiatea vildu þau búa.
Keyptu land og byggöu hús, og höföu nú búiö hér í
3 ár meö grænmetisgarð, hænsn, svín, og
seglskútuna!
Um kl. 5 um morguninn komum viö til Huahini. Ég
haföi sofið vel um nóttina í svefnpoka mínum á
þilfarinu, en vaknaði upp meö vota fætur. Undraðist
þaö, því ég haföi ekki orðið vör viö ágjöf um nóttina.
- Þar til mér var litið upp að veggnum og sá allar
lænurnar þaðan. - „Karlaklósettiö" auðvitað!
Bannsettir dónarnir, þegar ekkert var hægara en
labba yfir aö borðstokknum og spræna beint í
sjóinn. - Og svefnpokinn hlandblautur í orösins
fyllstu merkingu. Minn fyrsti dagur á rómantískri
Kyrrahafseyju fór því í aö setja svefnpokann í
sjóbaö og þvo hann svo undir vatnspóstinum í
þorpinu! Mikiö verk, og mér var gert Ijóst aö þaö
væri vatnsskortur á eyjunni! Klósett og sturtur
lokaöar vegna vatnsleysis. Heppin aö það skyldi þó
vera vatn í þessum krana!
Ég sló tjaldi mínu upp hjá öðrum tjöldum í lítilli
kókosplantekru viö ströndina. Fyrstu tvo dagana á
Huahini lék ég „beach bum“, eöa baöstrandarbleiöu
eins og þaö útleggst á íslensku. Sleikti sólina og
geröi mest lítið. Þriöja daginn ákvaö ég aö hrista af
mér slenið, vaknaði snemma og lagöi af staö í
göngutúr í kringum eyjuna. Ég var ekki komin langt,
þegar fór aö rigna. Og þegar ég heyröi í bíl rétti ég
af gömlum vana út þumalinn og bíllinn stoppaði.
Þar var kominn Ameríkaninn Richard, sem vann
þarna á rannsóknarstöð, (sem m.a. fylgist með
hreifingum jaröar) og hann var á leið heim til sín. En
þaö var sunnudagur, frídagur hjá honum, svo hann
bauð mér bara í bíltúr í kringum eyjuna. Þar fékk
ég fyrsta flokks leiösögn þann einn og hálfan tíma