Foreldrablaðið - 01.03.1945, Blaðsíða 15

Hvað ungur nemur
Ingimar Jóhannesson:
Það er alkunnugt, að almenningur hefur
nú meiri auraráð en nokkru sinni fyrr, og
eins hitt, að eyðslusemi er meiri en góðu
hófi gegnir hjá mörgum manni. Þess hefur
líka orðið vart í barnaskólunum, og þess
vegna skrifa ég línur þessar og bið lesend-
ur Foreldrablaðsins að athuga málið.
Eg hef aldrei séð skólabörn með jafn-
mikið af peningum og nú, enda algengt, að
örtröð sé mikil í verzlununum, sem næst
liggja skólunum. Keypt er mest sælgæti,
gosdrykkir og kaffibrauð. Hefur það aukizt
síðan lýsisneyzla hófst f vetur, því að nú
veitir skólinn ekki mjólk með lýsinu, eins
og áður var. Skólarnir óska eftir því, að
börnin neyti mjólkur og brauðs með lýsinu,
en ekki gosdrykkja og sætabrauðs. Það er
sjálfsagt, að börn, sem eru 4 tíma í skóla
— og þó skemur sé —, hafi með sér bita að
heiman. Hitt er óframkvæmanlegt, að fjöldi
ekki mitt álit, að leggja beri barnaheimilin
niður. Þeirra verður alltaf þörf fyrir þau
börn, sem heilsunnar vegna þarfnast ná-
kvæmari aðhlynningar en hægt er að veita
á fámennum sveitaheimilum. Þar þyrfti
einnig að hafa börn, sem geta ekki aldurs
vegna tekið þátt í léttustu störfum. Þá er
óvíst, að unnt yrði að útvega ákjósanlega
dvalarstaði á sveitaheimilum fyrir öll þau
börn, sem þangað ættu erindi. Væru þau þá
að sjálfsögðu betur komin á barnaheimilum
en í iðjuleysi borgarinnar, fjarri áhrifum
sólarljóss og sumarblíðu. Þó væri óleystur sá
vandi, hvernig þeim yrði séð fyrir nauðsyn-
legum starfsskilyrðum. En betri er þeim
hálfur skaði en allur í því efni, unz ráð
finnst til bóta.
barna kaupi þessa aukamáltíð í næstu verzl-
unum á fáum mínútum.
Lesendur munu spyrja, hvers vegna skól-
arnir banni ekki þessa verzlun barnanna,
meðan þau dveljast í skólanum. Því er til
að svara, að slíkt bann er óframkvæman-
legt, nema í skólum, sem hafa girta leik-
velli, en þau skilyrði eru óvíða fyrir hendi.
Svo geta líka alltaf verið ástæður fyrir
hendi, sem réttlæta slíka verzlun, t. d. að
börnin kaupi stundum mjólk.
Þess er líka að geta, að sumir barnaskól-
arnir hafa bannað gosdrykkjaneyzlu með
lýsisgjöfinni. Aðrir gera allt, sem hægt er,
til þess að draga úr slíkri neyzlu. Allir
hamla á móti sælgætiskaupum. Og almennt
mun þess óskað, að börn séu ekki látin vera
með peninga í skólunum. Sum þeirra eru svo
ógætin að vera með peninga í vösum hlífðar-
fatá, sem skilin eru eftir í göngunum. Fyrir
kemur, að aurar tapast á þann hátt. Skólinn
varar þau við svona gálauslegri meðferð
peninga og bannar sælgætisneyzlu í skólan-
um. Hvort tveggja er sjálfsagt. Góðir for-
eldrar gera slíkt hið sama. En betur má, ef
duga skal. Hér þurfa allir að vinna saman.
Foreldrar hafa kvartað um það við mig, að
þeim gengi verr að halda í aura við börn
sín, af því að félagar þeirra væru alltaf með
fullar hendur fjár .Þetta er auðskilið. Börn
læra mikið af félögunum.
En þetta má áreiðanlega laga með góðri
samvinnu heimila og skóla. Hér dugir ekki
eingöngu: „Þú skalt“ eða gagnstætt. Ein-
faldast er vitanlega að láta börnin alls ekki
bera á sér peninga venjulega, en vinna
markvisst að því að koma þeim í skilning
um gildi fjármuna. Það verða ekki alltaf
FORELDRABLAÐIÐ 13