Foreldrablaðið - 01.03.1945, Blaðsíða 22

Foreldrablaðið - 01.03.1945, Blaðsíða 22
Marteinn Magnússon: Skólinn - heimilið - barnið Skóli — heimili. Tveir aðilar, er standa ættu hlið við hlið. En milli þeirra er oft breitt bil. Þetta bil þarf að brúa, og brúar- efnið verður að vera gagnkvæmur skilning- ur og vilji til samstarfs. Efnið verða foreldr- ar og kennarar að leggja til með því að ræða í einlægni sameiginlegt áhugamál: barnið. Vottur slíkrar viðleitni af kennara hálfu er þetta blað, sem koma ætti út miklu oftar og vera málgagn kennara og foreldra í sam- einingu og helgað barninu. Síðan skólar urðu almennir og skólaskylda lögboðin, hefur löngum verið litið svo á, að heimilið ætti að annast uppeldið, en skólinn fræðsluna, og svo hefur þetta verið í stórum dráttum og verður líklega enn um sinn, þótt að því hljóti að draga, fremur fyrr en síð- ar, að kennarar og foreldrar telji sjálfsagt að vinna saman að öllu, er snertir líkamlegan og andlegan þroska barnsins. Báðum aðilum ber, svo sem kostur er, að sníða uppeldi og fræðslu eftir þroska og hneigðum barnsins sem einstaklings. Starf beggja aðila skal miða að því að leysa með- fædda krafta og hæfileika barnsins, þroska þá á sem sjálfstæðastan hátt og beina þeim að sem heilbrigðustum viðfangsefnum í þágu einstaklings og heildar. Samvinnu er þörf. Og eftir að barnið er komið á skólaaldur, held ég, að hennar sé aldrei meiri þörf en á fyrsta skólaári þess, er það stígur fyrstu sporin frá leik til skipu- legs starfs. Því má ekki gleyma, að skólinn er ávallt nýr heimur hverju barni, þrátt fyrir allar tilraunir kennarans til að mæta leik- og hreyfiþörf barnsins með því að reyna að gera námið að leik og leikinn að námi og sameina þannig leikinn og námið. Þar eð ég hef til umsjár í vetur einn hóp yngstu barnanna, vil ég nota tækifærið til að rabba við ykkur um nokkur atriði, er ég tel miklu skipta. Ekki ber að skilja þetta svo, að þau atriði, er ég drep á, varði ein- ungis yngstu börnin. Þau varða alla aldurs- flokka. En þar eð afstaða eldri barnanna til náms og skóla ræðst mjög af þeim háttum og venjum, sem þau tileinka sér á fyrsta og öðru skólaári, er nauðsynlegt náið samstarf skóla og heimilis einmitt þá. Ollum mun ljóst, hve mikilvægt það er, að afstaða barnsins sé samúðarkennd. Neikvæð afstaða barns til skólans hlýtur að verka neikvætt á nám þess og hegðun. En afstaða barnsins mótast af skólanum og skoðunum foreldranna, sem ávallt eru þungar á meta- skálum barnsins, enda endurspeglast dómar foreldranna stundum berlega í framkomu þess og starfi. Finnist foreldrum því eitt- hvað öðruvísi en vera ætti, skyldu þeir gæta þess, barnanna vegna fyrst og fremst, að láta þau ekki verða áskynja and- úðar í garð skólans, heldur hafa tal af þeim kennara, er hlut á að máli, og mun þá oftast greiðast úr óánægjunni og misskiln- ingi eytt tii hags fyrir alla aðila. Hún hefur löngun þótt loða við hjá okk- ur Islendingum, blessuð óstundvísin. Og hún býr hér enn við beztu kjör í opinberum skrifstofum, í samkvæmum, á, fundum og mannamótum og í skólum, en líklega \ minnst þar, því að skólarnir vinna mark- visst gegn þessum furðu lífseigu, andlegu ó- þrifum. Víst er, að skólarnir hafa unnið og vinna 20 FORELDRABLAÐIÐ

x

Foreldrablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Foreldrablaðið
https://timarit.is/publication/890

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.