Foreldrablaðið - 01.03.1945, Blaðsíða 24

NÝ BÓK:
Fyrstu árin
i
Handbók um barnauppeldi og sálræna meðferð barna.
Þessi bók, sem er eftir einn kunnasta sálfræðing Bandaríkjanna,
John B. Watson, prófessor, hefur nú verið þýdd á íslenzku af dr.
Símoni Jóh. Ágústssyni.
Dr. Símon ritar formála fyrir bókinni og segir þar m. a.: „Bókin
varpar nýju ljósi á sálarlíf harna og veitir mörg ágæt ráð um upp-
| eldi þeirra. Kaflarnir um hræðslu barna og reiði eru t. d. stór-
merkilegir og hafa orðið almenningi til gagns og skilningsauka. Wat-
son ritar ljóst og alþýðlega. Hann er hvorki myrkur í máli né hrædd-
ur við að halda skoðunum sínum fram. Hefur hann því í einu aflað
! sér margra aðdáenda og orðið mörgum hneykslunarhella. Má gera
ráð fyrir, að bókin veki athygli hér sem annars staðar og verði
mikið lesin.“
Fæst hjá hóksölum.
ekkert af því. Við megum ekki vera sem
eins konar hækja ,er barnið styður sig við í
tíma og ótíma. Slíkt veikir skaphöfn barns-
ins, rýrir getu þess og möguleika. Það verð-
ur minna úr því en efni standa til.
I þessu sambandi vil ég leyfa mér að
skýra frá atviki, sem kom fyrir í byrjenda-
bekk mínum um daginn.
Ég var að prófa telpu í því, er ég hafði
sett henni fyrir að lesa heima. Hún kvaðst
ekki hafa lesið allt, og ég spurði hana,
hvers vegna hún hefði ekki gert það.
„Mamma hafði ekki tíma til að lesa með
mér,“ svaraði telpan. „Já, en góða mín, hún
mamma þín þarf ekki og á ekki að lesa
með þér. Þú ert svo dugleg.“ Þessu trúði
telpan ekki, fyrr en ég lét hana lesa kafla,
sem hún hafði ekki lesið áður, og gekk það
vel. Síðan skrifaði ég nafn hennar á töfl-
una fyrir dugnað, og hún fór brosandi í
sæti sitt og sagðist framvegis ætla að lesa
„alein“ heima.
Þetta er eitt dæmi af ótal, þar sem for-
eldrar veita börnum sínum ofhjálp, sem
dregur úr dug þeirra og trú á eigin getu.
Ekki er óhugsandi, að lítill árangur, sem
foreldrar eru að vonum óánægðir yfir, eigi
stundum rætur í ofhjálp á heimili barns-
ins, þótt sú sé ekki ávallt orsökin, síður en
svo. Getan er misjöfn, áhuginn misjafn, að-
stæður misjafnar o. s. frv.
En hver sem orsökin er, ættu foreldrar
og kennarar að hafa samband sín á milli.
Með því móti má hezlt vænta úrbóta á því,
sem miður fer á báða bóga.
Nokkuð ber á flámæli og latmæli sem
fyrr, og er hvort tveggja erfitt viðureignar.
Vildi ég því leyfa mér að benda foreldrum
á, hve afarmikilvægt það er, að vandað sé
22 FORELDRABLAÐIÐ