Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1932, Qupperneq 99

ÁRSÞING
79
banda góða Islendinga, er unna mest
því, sem íslenzkt er, en hafa þó jafn-
framt reynst góðir borgarar hér í Can-
ada, og starfað að hérlendum félagsskap
engu síður.
Með heillaóskum til Þjóðræknisfélags-
ins.
I umboði deildarinnar,
R. Arnason, ritari.
Hagskýrsla þjóðræknisdeildarinnar
“Snæfell”, Churchbridge, Sask.
Deildin hefir starfað með líkum hætti
og undanfarin ár. Meginstarfið lotið að
þvi að auka og efla bókasafn félagsins
og meirihlutanum af tekjum félagsins
varið til bókakaupa.
Safnið er nú í tveimur deildum. Ei
önnur fyrir suður og austurhluta bygð-
arinnar, bókavörður Magnús Hinriksson.
en hin fyrir norður- og vesturhlutann
bókavörður Gísli Markússon. Samkvæml
skýrslum bókavarðanna, höfðu verið lán
uð um 260 bindi úr bókasafninu á ár-
inu.
Tveir starfsfundir hafa verið haldnii
á árinu og gengist fyrir tveim skemti-
samkomum. Auk þess starfaði félagið.
ásamt öðrum félögum bygðarinnar, að
undirbúningi hinnar árlegu þjóðminn-
ingarsamkomu (Islendingadagsins).
Aðalfundur var haldinn 25. jan. s. 1
Kom þá í ljós að deildin telur 20 góðn
og gilda meðlimi.
Tekjur urðu $96.00, en í sjóði hjá fé-
hirði við árslok $23.00.
Stjórnarnefnd: Forseti, K. Jónsson;
ritari, E. Sigurðsson; féhirðir, F. G.
Gislason.
20. febrúar 1932.
Einar Sigurðsson, ritari.
Skýrsla deildarinnar “Fjallkonan”
Wynyard, Saslc.
Wynyard, Sask.,
23. febr. 1932.
“Dauft er í sveitum, hnípin þjóð í
vanda”, hefir átt við um þessa bygð 4
þessu síðastliðna ári, eigi síður en aðra
parta þessa lands. Uppskeruleysi, at-
vinnuleysi og verðleysi á öllum bænda-
afurðum, hefir dregið mjög úr kröftum
og framtakssemi manna, og hefir okkar
Islenzka félagslíf eigi farið varhluta af
þeirri lömun, sem slík vandræði og von-
leysi hafa í för með sér. Þó má fullyrða,
að deildin hér, “Fjallkonan”, hefir verið
með furðanlega góðu lífi þetta siðasta
ár. Má það að miklu leyti þakka elju og
árvekni forsetanna beggja, er að þessu
sinni voru konur, þær frú Halldóra Sig-
urjónsson, er var forseti, og frú Halldóra
Gislason, er var varaforseti. Hafa þær
ávalt sýnt hinn mesta dugnað í öllum fé-
lagsmálum, og það ekki sízt, þegar þær
fundu, að ábyrgðinni var að miklu leyti
varpað á þær.
Fundir voru hafðir reglulega á hverj-
um mánuði, og nefndarfundir þess á milli.
Auk starfsmála var reynt að hafa eitt-
hvað til skemtunar og uppbyggingar á
flestum fundum, annaðhvort upplestur,
ræður, kappræður, eða eitthvað því líkt,
og æfinlega hinar ágætustu veitingar að
endingu. Er óhætt að fullyrða, að sá lið-
ur skemtiskrárinnar er metinn af öllum.
Islendingadagshald, er fór fram 31. júlí,
annaðist deildin eins og að undanförnu.
Fór það hátíðahald sæmilega fram, þó
að aðsókn væri nokkru minni en að und-
anförnu. Stjórnaði hr. Björgvin Guð-
mundsson söngflokki allstórum, og var
það síðasta verk hans hér vestra, áður
en hann flutti heim til ættjarðarinnar.
Álit eg ekki úr vegi að geta þess hér,
hvern drengskap Björgvin sýndi þessari
bygð að skilnaði. Var nefndin, sem há-
tiðarhaldið átti að annast, ærið kvíðafuil
yfir fjárhagsútkomu dagsins, og þorði
naumast að ráðast í að ráða söngstjóra,
en Björgvin fullvissaði nefndina um, að
sér væri það jafnmikil ánægja að ann-
ast um sönginn hér að þessu sinni, hvort
sem þóknun sín yrði míkil eða lítil, eða
jafnvel alls engin. Fór þó svo, að deildin
gat sýnt ofurlítinn lit á að þókna honum
fyrir starf sitt, $50.00, og eru það lítil
laun fyrir mánaðarstarf. Gekst deildin
síðan fyrir kveðjusamsæti fyrir Björg-
vin, er haldið var sunnudaginn 2. ágúst.
Var það hið ánægjulegasta og kom þar
stór hópur af vinum og vandamönnum
Björgvins, bæði innan og utan deildar.
Voru allmargar ræður haldnar, og báru
allar vott um hinn mesta hlýleik og að-
dáun á Björgvin, bæði sem listamanni,
og þó eigi síður sem bezta drengi.
Nýmæli má það telja hér í deildinni.