Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1932, Side 111

ÁRSÞING
91
skapar í Vesturheimi. Með því að
nokkrar umræður höfðu orðið um það,
hvort útbreiðslunefnd hefði ætlast til að
Fálkarnir gengju inn í Þjóðræknisfélagið
sem einstakir meðlimir eða sérstök deild
— kvað hann það hafa verið skiling sinn
og Fálkanna að þeir gengju inn sem
sérstök deild er gildi 50c af hverjum
meðlim til Þjóðræknisfélagsins. Hins-
vegar hefði hann fyrir hönd stjórnar-
nefndar heitið Fálkum því, með því að
þeir væri mjög fjárþurfi, að þeir skyldu
framvegis njóta framlags úr félagssjóði
eins og að undanförnu, svo að þeir biðu
engan fjárhagslegan hnekki af þessu
sambandi. Jóh. P. Sólmundsson lýsti
því yfir, að þessi hefði og verið skiln-
ingur sinn í útbreiðslunefndinni og hefði
nefndin aðeins undanskilið hina ensku
meðlimi af því að lög mæla svo fyrir,
að þeir geti ekki orðið félagar í Þjóð-
ræknisfélaginu og í öðru lagi af því að
hún hefði álitið, að hinir útlendu með-
limir Fálkanna mundu ekki kæra sig
neitt um það, og í þriðja lagi hefði hún
þess vegna viljað létta þeim kostnaði
af Fálkum að greiða 50c af hverjum
þessum meðlimi inn í Þjóðræknisfélagið.
Taldi ástæðulaust fyrir hina útlendu
meðlimi Fálkanna að láta sér mislíka
þetta. Vara-forseti séra R. E. Kvaran
taldi, að nauðsynlegt mundi vera að
vísa þessum lið til baka til nefndarinnar,
með því að af álitinu væri helzt að
skilja, að hún ætlaðist til að meðlimir
Fálkans gengi inn í Þjóðræknisfélagið
sem einstakir félagar með fullu ársgjaldi.
Séra Guðm. Árnason, formaður út-
breiðslunefndarinnar, kvaðst ekki sjá
annað en að nefndarálitið, væri í fullu
samræmi við tillögur stjórnarnefndar,
og kvað það yfirleitt hafa verið skilning
nefndarinnar, að félagið gengi inn sem
deild. Væri álitið ef til vill óskýrt orðað
að þessu leyti. Var þá leitað álits Carls
Thorlakssonar, sem mættur var á þing-
inu fyrir hönd Fálkanna, og kvaðst
hann ekki sjá, að fenginni skýringu út-
breiðslunefndar, að neitt væri að athuga
við að- samþykkja þenna lið álitsins.
birðu enn um það nokkrar umræður, og
tysti Ásgeir Blöndahl því yfir, að út-
breiðslunefndin hefði áreiðanlega engan
þröskuld viljað leggja í veg fyrir það,
að Fálkarnir gætu gengið inn í Þjóð-
ræknisfélagið, með sem rýmilegustum
skilyrðum, og lýsti gleði sinni yfir því,
að komið hefði til samninga um þessi
efni, og kvaðst vilja þakka forseta fyrir
framgöngu sína í málinu.
Dr. Rögnvaldur Pétursson gerði þá
tillögu, og Ragnheiður Davíðsson studdi,
að liðurinn yrði samþyktur óbreyttur og
var það samþykt.
2. 1-iður. — Árni Eggertsson gerði til-
lögu og J. J. Húnfjörð studdi, að þesst
liður væri feldur úr álitinu. Jóh. P.
Sólmundsson skýrði frá því, hvað fyrir
nefndinni hefði vakað: Aðeins að ekki
væri veitt meira til útgjalda á þessum
lið en vissa væri fyrir að borgaði sig.
Benti á að ef liðurinn yrði feldur, væri
engin heimild til þess fyrir væntanlega
stjórnarnefnd, að veita neitt fé til út-
breiðslustarfsemi, nema önnur ákvæði
kæmi fram. Taldi það varhugavert að
taka þannig algerlega fyrir fjárveitingu
til þessara mála, þótt hins vegar væri
svo til ætlast að félagsstjórnin færi var-
lega í þessum sökum á næsta ári. -—• Á.
P. Jóhannsson benti á að fyrir nefndinni
hefði vakað, að einhver kynni að vilja
takast ferð á hendur til að safna á-
skriftum að riti félagsins og fá menn
til að gerast félagar Þjóðræknisfélags-
ins um leið, með þeim kjörum að fá
það sem næmi fyrsta ársgjaldi hinna
nýju félaga. Væri þetta enginn kostnað-
ur eða áhætta fyrir félagið. Agúst
Sædal taldi ekkert varhugavert við sam-
þykt þessa liðs nefndarálitsins, og taldi
að margir mundi glaðir vilja safna á-
skriftum að Þjóðræknisfélagsritinu, með
þessum kjörum. Séra Guðm. Árnason
benti á, að einnig hefði vakað fyrir
nefndinni, að það væri uppörfun fyrir
fólk út um sveitir, að fá einstöku sinn-
um menn til sín, til að spjalla um þessi
málefni, en hins vegar hefði nefndin
ekki séð sér fært að leggja til, að heim-
ilað yrði mikið fé úr félagssjóði til slíkr-
ar starfsemi á árinu. J. J. Húnfjörð
taldi alt eins nauðsynlegt, að senda
menn þess erindis um Winnipegborg, að
safna mönnum saman í Þjóðræknisfé-
lagið, enda væri hér búsettur mestur
fjöldi Islendinga. Ragnar E. Kvaraon.