Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1959, Blaðsíða 94

76
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
nefnd í útgáfumálum muni minnast þess
starfs hans á maklegan hátt í nefndar-
áliti sínu. Olgeir Gunnlaugsson hefir
annast um auglýsingasöfnun í ár og
þökkum vér það starf hans.
Þjóðræknisfélagið hefir aftur í ár
styrkt hin íslenzku blöð vor með fjár-
framlagi, og er þar fyrir góðan að gera,
jafn mikilvæg og blöðin eru í þjóðrækn-
isstarfi voru og allri íslenzkri félagslegri
starfsemi vorri. Með það í huga, veit ég,
að allir góðir íslendingar hér í álfu
harma það einlæglega, að annað íslenzka
blaðið hefir nú orðið að draga saman
seglin um útgáfu sína; en mikið tjón
er það í hvert sinn, sem einhver menn-
ingarleg stofnun vor á meðal verður að
taka til þeirra úrræða.
Skýrslur embættismanna,
milliþinganeínda og deilda
Féhirðir, fjármálaritari og skjalavörð-
ur leggja fram á þinginu prentaðar
skýrslur sínar um fjárhag félagsins og
eignir þess.
Milliþinganefndir hafa með höndum
skógræktarmálið, minjasöfnun og hús-
byggingarmálið. Formenn nefnda þess-
ara, Mrs. Marja Björnsson, tveggja hinna
fyrstnefndu, og Mrs. Björg ísfeld, hinn-
ar síðarnefndu, munu á sínum tíma
skýra þinginu frá gerðum nefnda sinna.
Á þinginu í fyrra var samþykkt einum
rómi, að Þjóðræknisfélagið gangist fyrir
því, að stofnsett verði í íslenzka bóka-
safninu í Manitobaháskóla sérstök Vil-
hjálms Stefánssonar bókadeild. Forseti
skipaði sérstaka milliþinganefnd í það
mál, og gerir formaður hennar, prófessor
Haraldur Bessason, grein fyrir starfi
nefndarinnar síðar á þinginu. Leifs
styttu málinu var í fyrra, með samþykkt
þingsins, vísað til stjórnarnefndar til
fullnaðar afgreiðslu og hefir hún haft
það til athugunar. Mun væntanleg stjórn-
arnefnd vafalaust framfylgja ákvörðun
þingsins í fyrra um ráðstöfun styttunnar
eins fljótt og hentugt tækifæri gefst til
þess að afhenda hana í voru nafni form-
lega að gjöf hinu merkilega Sjóminja-
safni, þar sem hún er nú á ágætum stað.
f undirbúningi fyrir þingið, og sér-
staklega lokasamkomu þess, skipaði for-
seti þá varaforseta, ritara, vararitara, fé-
hirði og skjalavörð, sem allir hafa áður
nefndir verið margsinnis hér að framan.
Skýrslur deilda verða venju sam-
kvæmt lesnar hér á þinginu af fulltrúum
þeirra eða ritara vorum, og gefst þá
tækifæri til að votta deildunum þakkir
fyrir störf þeirra.
Hvað er framundan?
Af sjónarhóli fertugsafmælis félags
vors hefi ég af skiljanlegum ástæðum
horft yfir farinn veg, bæði með það
fyrir augum að votta stofnendum félags
vors þökk vora og virðingu á þessum
tímamótum, og einnig til þess að glöggva
oss skilning á hlutverki og sögu félags-
ins. En hvað er framundan í þessum fé-
lagsmálum vorum? Sjálfsagt er að horf-
ast hreinskilnislega í augu við þá vax-
andi erfiðleika, sem vér eigum við að
stríða. öll sjáum vér það, og vitanlega
ekki sársaukalaust, hvert straumurinn
liggur í þeim efnum. En það er hægt að
bregðast við slíkum erfiðleikum með
tvenns konar hætti. Annars vegar með
því að ganga uppgjafarstefnunni á
hönd, leggja árar í bát, sem er auðveld-
asti vegurinn, en hvorki mjög hetjulegur
né þroskavænlegur fyrir sál mannsins
sjálfs. Á hinn bóginn er hægt að mæta
örðugleikunum á þann hátt, að ganga
djarflega á hólm við þá, láta þá verða
eggjan til dáða, vængi til flugs, og það
viðhorf er í ætt við hið bezta í íslenzku
þjóðareðli. Það var slík hreystilund, sem
bar þjóð vora fram til sigurs í sjálf-
stæðisbaráttu hennar, og einnig er skráð
ljósu letri í lífi, stríði og sigurvinningum
íslenzkra landnema hér vestan hafs.
Þjóðræknisfélagið og aðrar íslenzkar
menningarstofnanir vorar og félagssam-
tök í landi hér geta enn átt sér mörg
starfsár framundan, ef vér styðjum þau
af lifandi áhuga, dugnaði og fórnfýsi-
Með óbilandi trú á vorn góða og göfuga
málstað, samstilltum hugum og samein-
uðum kröftum má enn miklu til vegar
koma í félagsmálum vorum og menning-
armálum, þó að straumurinn renni oss
þungt í fang. Að minnsta kosti þarf ekki
að ýta á eftir þeim straumi, hann er
nógu sterkur og hraðfleygur án þess. En
ég er nú að eðlisfari rótgróinn bjartsyn-
ismaður, enda hefi ég hvergi séð þao
skrifað né vitað þess dæmi, að vantruin
á neinum málum bylti björgum úr vegi-
Því hvet ég til dáða og framsóknar a ai-
kunnum en ávallt tímabærum orðum
skáldsins *og trúarskáldsins:
Græðum saman mein við mein
metumst ei við grannann,
fellum saman stein við stein,
styðjum hverjir annan;
plöntum, vökvum rein við rein,
ræktin skapar framann.
Hvað má höndin ein og ein?
allir leggi saman!
f þeim anda býð ég yður öll hjartan-
lega velkomin á fertugasta þjóðræknis-
þing vort. Megi það verða sem ánægJu'
ríkast en jafnframt sem ávaxtaríkast
þágu þess ágæta málefnis, sem þessi x '
lagsskapur hefir helgað starfsemi sm
um 40 ára skeið, og enn á, góðu heu >