Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Side 48

FENRISÚLFURINN
Vetrar sólin lágt á lofti
logar yfir Fenris hvofti
þeim sem hótar hana að gleypa,
himni og jörð í myrkur steypa.
Nauðsyn er að upp hún hækki,
afgrunnsdýið niður lækki,
himinn úr þeim háska bjargi
henni að lenda í Fenrisvargi.
Þegar sól á himni hækkar
hennar ríki á jörðu stækkar,
lengist dagur, dýrðin bjarta
dreifist út frá sólar hjarta.
Þá er liðið langt af vetri. —
Ljóssins hátíð, öllum betri,
hefst, en lágt í holu dimma
hörfar Fenrisdýrið grimma.
Heim að friða himins vegna
heiðin jól og kristin megna.
Hví skal nokkru himintungli
háski standa af Fenrisúlfi?
Háski er meðan myrkravöldin
megna að bera ægisskjöldinn.
Þegar lýkur þau að hylla
þrýtur máttur til hins illa.
Gangi í lið með góðum vættum
guð og menn að varna hættum.
Hildarleik við himintunglin
hætti þeir sem leystu úlfinn.
Guttormur J. Guttormsson.