Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Blaðsíða 111

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Blaðsíða 111
albert thorvaldsen, sculptor 93 Lave a regular academy to en- courage the practice of belles-let- íres, but the son of a tubercular dittle shoemaker in a small Danish village makes the whole world read liis fairy stories. Rome is the center íor the sculptor’s art, but it is the s°n of an Icelandic wood carver who becomes the great sculptor of the first half of the nineteenth century. You will find them both in the index as H. C. Andersen and Bertel Thorvaldsen.” This was all the more remarkable when we realize that Thorvaldsen wes not an educated man, from scholastic viewpoint. He had little schooling; indeed he was a some- what lazy and indifferent scholar, hut he was extremely sensitive and aware. He drank in effortlessly from his associates, such knowledge, cul- ture and philosphy as would best suit his artistic nature, and he was considered among the most cultured ar*d charming gentlemen of the highest society in Rome. * * * Let us now enter the Thorvaldsen uiuseum in Copenhagen. Almost at °nce we are arrested by the collos- Sal statue of Jason, the champion in ancient Greek mythology, son of -®son and nephew of Pileas, king °f Iolcus. To keep him from the throne, Jason was sent on a quest to lind the Golden Fleece kept by -®ates, king of Colchis, and guarded by a dragon. It is universally con- ceded that this statue became the c°rner stone for Thorvaldsen’s suc- Cess and fame. Naturally there were a variety of forces and events work- lng that had an influence on the ultimate acceptance of Thorvaldsen as an acknowledged leader in sculp- ture, but it was the statue of Jason that determined his ability to stay in Rome and pursue his work. We will come to this event a little later. We must remember that Thor- valdsen was a well known artist in Denmark before he left for Rome. He had worked as an independent artist for some ten years, in wood- carving and clay modelling from the time he won the first award at the Acedemy of Art in Copenhagen. The winning of this silver medal was one of the most memorable events in his life, not because of the award but because of what happen- ed as a result of it. Shortly after the new year 1787 Bertel started to study for his confirmation. His father, Gottskálk, who was himself a minister’s son and of good an- cestry, although very poor, wanted his son to be associated with the children of the better class, so he sent him to study with Kristján Friðrik Höyer, the Archdeacon of Holm Church. But it was soon evident that young Bertel was un- tutored, and at best an indifferent student, so he was put at the bottom of the class. This was very embar- rassing for Bertel who was sixteen years old and tall for his age. The Archdeacon’s brother was an artist and told him that a lad by the name of Thorvaldsen had been awarded the silver medal at the Academy, so during the next class he asked: “Was it your brother who won the silver medal for art?” Bertel answered, “No, Sir, it was I!” The Archdeacon was highly impressed
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.