Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Síða 118

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Síða 118
100 TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA sent to Copenhagen in 1833, but was still there when Thorvaldsen arrived in 1839. Thorvaldsen saw to it that jt was sent on to Iceland, but it never did reach its destination and was placed instead in the Reykja- vík Cathedral. Engraved on this baptismal font are the words: “Grip þennan gjörði í Rómaborg og gaf íslandi, æitjörð sinni, í rækt- arskyni, Albert Thorvaldsen, árið 1827.” Not many of Thorvaldsen’s works found their way to Iceland, but on the occasion of the millennial cele- bration in 1874, Denmark presented Iceland with a bronze statue, which is the self-portrait of the sculptor as he stands and leans on the God- dess of Hope. It is situated in a small park in Reykjavík, near the little lake “Tjörnin”. His friends were well aware of the fact that he considered himself Icelandic; they called him “Thor from Iceland”. The Swedes and Norwegians called him an Icelander, and as such he was their cousin and kinsman. On several occasions when he was hailed and honored he was referred to as an Icelander in speeches and laudatory poems. One such example is given here in the Icelandic version: “Þá hófust opin heilög Islands vé við hágný Þrumuguðsins fram hann sté, hinn ungi Þór með Heklu eld í hendi, frá hömrum íslands Þór hinn rammi’ hann sendi”. There is no doubt that generally speaking he was referred to as an Icelander, and this to do him added honor. But on one occasion it was used in a derogatory manner, and this was at the time his engagement to the estimable Scottish lady, Frances MacKenzie was broken. Her friends blamed Thorvaldsen for this and one of them said: “What else can you expect from this Ice- landic Don Juan”. There is every evidence that Thorvaldsen received his artistic talents from his father, and most likely his musical ability from his mother’s people, — her father was the organist in a church in Jutland. Young Bertel had learn- ed to play both the violin and the flute at home in Copenhagen, and he kept up his playing of the violin, becoming quite accomplished. When Felir Mendelssohn was his daily guest in Rome, it is said that they played “duets” on the p i a n o. However that may be, Thorvaldsen could very well play “Song without Words” on his violin accompanied by Mendelssohn at the piano. Naturally Thorvaldsen made a bust of Mendlessohn and of many other great men who crowded him, as well as of heroes dead and gone long since. Here may be mentioned a few: Byron, Shelley, Schiller, Goethe, Walter Scott, Alexander, Emperor of Russia, Oehlenschláger, Count Reventlow, the Duchess Helena, and more than one bust of Napoleon, whom he admired from afar. All this was very lucrative work and he was becoming wealthy. He worked furiously in his studio even when his anteroom was full of noble visitors who clamored to see him. Often, on these occasions, his servant would announce, “I am
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.