Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Síða 119

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1963, Síða 119
albert thorvaldsen, sculptor 101 sorry but the master is out of the city”. One of his friends, King Louis of Bavaria, who spent long periods in Rome, would try every kind of ruse to get Thorvaldsen to “come for a walk”, or “come for a drive”, and the sculptor is said to have ex- claimed: “I wish the king of Bavaria would go home to rule his country and leave me to my labours”. King Louis, who was no mean artist himself, had a tremendous admir- ation for Thorvaldsen, and on one occasion he burst into the studio, embraced him and hung around his neck the “Cross of the Com- niander”, a decoration never before given to any but the great military commanders of his own country. It is no wonder that Bertel Thor- valdsen was “everybody’s darling”. He was so modest and sensitive to the feelings of others, such a good hstener, so charming and gracious hi his manner that everyone felt comfortable in his presence. He did not seem aware of all the adulation that constantly poured over him. Although he had received titles, and honor from most of the universities °I Europe and decorations from hings, emperors and other rulers and governments, he seldom wore any of them. It is claimed that if he was invited to a reception by the Hing of Bavaria, he wore the “Cross °f the Commander”; if he visited Alexander, Emperor of Russia, he wore the diamond studded Russian Lross; if a guest in the home of the French Ambassador he wore the blue ribbon of The Legion of Honor. He kept all the beautiful decorations in a chest, which could be shown to his women visitors, on request. “The ladies love sueh things”, was his simple admission. At one time he attended a re- ception to honor Sir Walter Scott, newly arrived in Rome, wearing no decoration but a Scotch Thistle in his lapel. Next day Scott went to see him and they fell into each others arms, practically speechless, for Thorvaldsen knew no English and Scott could speak no other language. But their mutual admir- ation burst out in exclamation such as: “Sublimissio . . . Hero . . . Plaisir . . . precious . . . la grande . . . delighted . . . splendide . . . honour- able . . .” and so on. Shelley, who was at best a moody and melancholy fellow, claimed that this simple modesty in Thor- valdsen was merely a pose to in- gratiate himself still further with all and sundry, but we may be sure that it was the sign of a true nobility of character and unassuming kind- liness. Even though Denmark, Rus- sia, Germany, France, Italy and even the Pope himself had loaded him with honors, he refused to at- tach any title to his name. Thorvaldsen was a foreigner in Rome and so in order to attain re- cognition he had to excel the native artists in his field. Furthermore he was an heretic, — a Protestant in a Catholic country, — where all the commissions for religious statuary had always gone to Catholic artists. What a triumph then, when he was saught out by Cardinal Consalvi to do the memorial for Pope Pius 'VII to be placed with other such famous memorials in the Church of St.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104
Síða 105
Síða 106
Síða 107
Síða 108
Síða 109
Síða 110
Síða 111
Síða 112
Síða 113
Síða 114
Síða 115
Síða 116
Síða 117
Síða 118
Síða 119
Síða 120
Síða 121
Síða 122
Síða 123
Síða 124
Síða 125
Síða 126
Síða 127
Síða 128
Síða 129
Síða 130
Síða 131
Síða 132
Síða 133
Síða 134
Síða 135
Síða 136
Síða 137
Síða 138
Síða 139
Síða 140
Síða 141
Síða 142
Síða 143
Síða 144
Síða 145
Síða 146
Síða 147
Síða 148
Síða 149
Síða 150
Síða 151
Síða 152
Síða 153
Síða 154
Síða 155
Síða 156
Síða 157
Síða 158
Síða 159
Síða 160

x

Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga
https://timarit.is/publication/895

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.