Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1967, Blaðsíða 41

ÝMISLEG SJÓNARMIÐ
23
hafa ort kvæði sem enn geti jafnazt
á við Aldamótakvæði Hannesar, svo
fleira sé ekki nefnt, svo sem hið
bjarta og breiða útiloft í æskukvæð-
um hans. Hver mundi hafa djörf-
ung 0g frumleika í hugsun til að
yrkja ámóta kvæði og örlög guð-
anna, Vestmenn og Skilmálana,
sam öll voru kveðin á líkum aldri og
þessir snillingar þínir, og svo síðar
Jörund, Eden og Aldaslag, svo öll-
um lýrisku ljóðum Þorsteins sé
sleppt?
6.
Er íslenzkan á útleið? spurði ein-
hver án þess að búast við svari.
Hann var ekki að tala um íslenzk-
una hér vestan hafs. Nei hann var
að tala um málið í heimalandinu.
Hiálvöndunarmenn kvarta undan,
að málinu sé þar að hrakfara aftur
einkum í dagblöðunum. En það
Var ekki ástæðan. Ástæðan var sú,
að hann hélt á tveimur tímaritum
sem gefin eru út á íslandi, bæði á
ensku. Það eldra Iceland Review,
er vandað að öllum ytra frágangi,
°g vel læsilegt. Það er nú víst
hHggja ára eða betur og vinnur að
landkynningu og viðskiptamálum.
^vo hljóp annað af stokkunum rétt
nÝskeð með því fáránlega nafni 65°
sextugasta og fimmta breiddar-
§ráðan, sem mun liggja yfir landið
11111 eða nálægt Reykjavík. Sýnist
það helzt eiga að fjalla um mann-
fræðileg efni, lifnaðarhætti, fram-
hjátökur og lausaleiks börn. Einhver
íslendingur var svo stálheppinn eða
óheppinn, að kvongast enskumæl-
andi stúlku, sem imir því ekki að
sitja auðum höndum og læra ís-
lenzku, og af því, varð 65° gráðan
til.
Til eru menn, sem hræðast það,
að enskan sé að leggja undir sig
heiminn, og á íslandi dvelja óneit-
anloga allt of margir enskumælandi
menn í hlutfalli við landslýðinn.
Einhver sagði, að meiri enska heyrð-
ist nú á strætum stórborganna í
Noregi en norska, og kann það að
stafa af því, að Norðmaðurinn sé að
leitast við að kasta af sér danska
okinu. Mjór er mikils vísir, segir
gamall málsháttur, og kannske eru
þessi rit fyrsti fleygurinn, sem verið
er að hamra inn í íslenzkt þjóðerni.
Þegar ég var á förum frá íslandi
endur fyrir löngu, sagði vinur minn,
sem lengi hafði búið meðal ensku-
mælandi þjóða: Réttu aldrei litla
fingurinn að enskinum, því að þá
tekur hann alla höndina. Ef til vill
er einhver mórall í þessu. En á hinn
bóginn látum oss minnast þess, að
fyrsta tilraun til fréttablaðs á ís-
landi var á dönsku. Danskurinn réði
þá lögum og lofum í landinu, en
samt lognaðist blaðið útaf og hefir
aldrei stungið upp kollinum síðan.