Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1967, Qupperneq 42

HRUND SKÚLASON:
Dagbókarbrot
Eítir
Pál Sigurgeirsson Bárdal
Á hundrað ára afmæli Kanada
sem nýlega er um garð gengið, hafa
allir lagt alúð við gamla tímann og
rifjað upp margt frá fyrstu árum
hér í Vesturlandinu.
Um daginn heimsótti ég vinkonu
mína frú Ólafíu Finnbogason. Talið
snerist að liðinni tíð, og kom þá í
ljós. að frú Ólafía hafði dagbók
föður síns, Páls Sigurgeirssonar
Bárdals, en sú bók var skráð á ár-
unum 1879-1882. Ólafía varð góðfús-
lega við þeim tilmælum að ljá mér
bókina, en lét þess þó getið, að lítið
marlcvert mundi vera þar í, því að
meiri hluti bókar sýndist vera um
veðrið.
Satt er það, að á degi hverjum
minnist höfundur á veðrið, en lífið
á árum þeim, sem ofangreind dag-
bók lýsir var tilbreytingarlítið og
veðrið réði miklu um líðan og at-
hafnir einstaklingsins.
Páll S. Bárdal var fæddur að
Grímsstöðum við Mývatn, 10. sept-
ember 1853, sonur Sigurgeirs Páls-
sonar og Vigdísar Halldórsdóttur.
Hann fluttist til Ameríku árið 1879
og settist að í Minneota héraðinu í
Minnesota, en flutti síðan til
Winnipeg og bjó þar til æviloka.
Þann 14. nóv. 1885 kvæntist Páll
Halldóru dóttur Björns Pétursson-
ar og Ólafíu ólafsdóttur. Hún flutt-
ist með foreldrum sínum frá íslandi
til Sandy Bar í Nýja íslandi árið
1876, og síðar til Dakóta og Winni-
peg.
Heimili Páls og Halldóru var ann-
álað fyrir gestrisni og hjálpsemi,
sérstaklega í garð þeirra, er ný-
komnir voru að heiman.
Dagbók Páls lætur lítið yfir sér;
hún er ekki skrá um afreksverk
ritarans, en hún sýnir manninn, sem
mótaðist í skóla lífsins, og þroskað-
ist við reynsluna og varð, þegar
fram liðu stundir, athafna- og at-
orkumaður meðal íslendinga í
Winnipeg.
Dagbók Páls Sigurgeirssonar frá
Víðidalstungu, byrjar 14. ágúst 1879,
er hann fer frá íslandi. Ekki minnist
hann neitt á ástæður fyrir brottför-
inni eða framtíðarmarkmið, en hon-
um farast svo orð:
„Kl. 7 um kvöldið gekk ég um
borð á hestaskipið „Camoens“, þá
var þykkt loft og hægur austan vind-
ur. Þetta kveld var ég heldur í
þungu skapi.
15. ág. kl. 7 um morguninn var
skipið komið austur fyrir Langanes.
Bjart veður og sá til sólar fyrripart
dags, en þoka seinni partinn. Suð-
austan kuldastormur og sjógangur
töluverður. Ég með sjósótt. Á þess-
um degi sá ég seinast hina hátign-
arlegu og mér kæru íslands jökla.
16. ág. Suðaustan stormur, kuldi,
þoka, sá aldrei sól. Ég með sjósótt,
byrjaði bréf til pabba.
17. ág. Sólskin og blíðviðri. Sigld"
um suður með Skotlandi að austan
verðu allan daginn. Skipið tók
tvisvar niður kl. 6 f. h. og lá við að