Fákur - 01.04.1927, Qupperneq 17

F Á K U R
15
pegar að því koni að velja úr stökkhestunum
til úrslitahlaups, urðu það 17 hestar af 19, sem
keppa áttu aí'tur, samkvæmt reglunum. Var
þeim þá raðað i 3 ílokka, samkvæmt hlauptíma
þeirra. Samkvæmt flokkstíma sínum áttu þeir
að þreyta saman i flokki Hrafn og Rauður, en
þess var enginn kostur vegna þess, að sami
knapinn (Arthur Guðmundsson) reið báðum
hestunum. Lenti Rauður þá i 2. úrslitaflokki,
en Hrafn í þeim 3. og með honum 3 hestarnir,
er bestan flokkstíma höfðu, auk Hvítárós-Brúns,
er þangað var settur í staðinn fjTÍr Rauð.
í fyrsta úrslitaflokki varð fyrstur Spilandi
Magnúsar Jónssonar 24,2 (stytti um 1 sek.),
Rorgfirðingur 24,3, Faxi Árna Gunnl. 24,4,
Hrappur 24,7. Seinastir voru þeir Sindri (þá
orðinn eign J?orgr. Guðmundssonar) og Óskar,
en hlauptími þeirra ekki skráður.
I öðrum úrslitafl. varð Rauður enn fyrstur
á 23 sek., Hrollur 23,2, Örn 23,4, en næstur varð
Smári, þá Valur pórðar brunavarðar og Smyr-
ill Péturs Magnússonar síðastur, en hlauptími
þessara þriggja náðist ekki.
pá var nú komið að síðasta flokk, er menn
gerðu sér mestar vonir um. par varð fyrstur
Sörli 23,3 og honum næstir Hrafn og Léttir með
sama hlauptíma, 23,4, en Hrafn að eins fram-
ar. Auðsholts-Stjarni næstur og Hvítárós-Brúnn
spölkorn á eftir, en hlauptimi þeirra tveggja
ekki skráður.
pegar atliugaður var hlauptími úrslitahest-
anna, kom í Ijós, að efstur var þar á blaði Rauð-
ur, með 23 sek., þá Hrollur með 23,2, báðir úr
miðflokki, en þriðji í röðinni var Sörli með
23,3 sek., fljótasti hesturinn lir 3. fl. Og eftir
þessum hlauptíma úrskurðaði dómnefnd verð-
launin. — Ekki var trútt um að urgur væir í
ýmsum yfir þessum úrskurði dómnefndar.
pótti þeim hinum sunnun ekki reynt til þraut-
ar, þar sem Rauður og Hrollur liefðu ekki kept
við Sörla, Hrafn og Léttir. En eins og tekið er
fram á hls. 11, þá er úrskurður dómnefndar í
fullu samræmi við niðurlag 14. gr. kappreiða-
reglnanna.
Endurskoðun kappreiðareglnanna.
pegar kom fram á vorið 1924 voru kapp-
reiðareglurnar endurskoðaðar, og þeim brej’tt
að ýmsu leyti i samræmi við reynslu siðasta árs.
En af hreytingum þeim, sem náðu fram að
ganga eru það að eins tvö atriði, sem hér verð-
ur drepið á.
Samkvæmt kappreiðareglunum 1923 átti að
velja til úrslitahlaups fljótasta hestinn úr hverj-
um flokki, og þá hesta aðra, sem ekki munaði
meir en 3 sek. á og hestinum, sem á skemstum
tima hafði hlaupið sprettfærið. petta tímatak-
mark var nú fært niður i 2 sek. Var það gert
með hliðsjón af því hvað hestarnir liefðu reynst
jafnfljótir, t. d. á kappreiðunum 29. júlí árið
áður, er 17 hestar af 19 komu til úrslitahlaups.
Sá hestafjöldi þótti óþarflega mikill enda lengdi
það kappreiðarnar og ýmsum áhorfendum ef-
laust til leiðinda.
Hin hreytingin var á þá teið, að ef úrslita-
hlaupshestarnir yrðu það margir, að keppa
þyrftu þeir i fleiri en einum flokki, þá skyldi
dómnefnd að afloknu úrslitahlaupi þeirra velja
úr flokkunum fljótustu hestana og láta þá sam-
an keppa til þrautar um verðlaunin. Og er þar
tekin til greina óánægja sú, sem getið er um
hér á undan, að upp hafi risið út af úrskurði
dómnefndar um verðlaunin á siðustu kappreið-
unum árið áður.
Hvítasunnu-kappreiðarnar 1924.
Svo rann upp annar í livítasunnu (9. júní).
Veður var hið besta, enda fjölsóttu menn úr
borginni inn að skeiðvelli.
I flokkaskrá voru skráðir 17 stökkhestar og
komu þeir allir á vettvang utan einn (Frosti
Óla Isakssonar). Voru þar ó meðal flestir verð-
launagarparnir frá fyrri kappreiðum, auk ýmsra
annara, sem getið höfðu sér góðan orðstír. pó
söknuðu margir þess rauða Rjörns Gottskálks-
sonar. Hafði Rauður eignast nýjan húsbónda er
ekki vildi láta hann keppa. Aftur á móti voru
þar þrír nýir og óþektir utanhæjarhestar, er
menn hugðu gott til. Einkum var það þó mós-
óttur hestur frá Sóllieimum i Ytri-Ilrepp, sem
margir spáðu um, að reynast mundi erfiður
Reykjavíkur-gæðingunum.
Hinsvegar voru vekringarnir með fæsta móti,
að eins 6. En þar voru þó tveir nýir gæðingar,
annar (Hörður) að vísu talsvert kunnur bæj-
armönnum, en hinn (Efstabæjar-Vindur) óþekt-