blaðið - 01.09.2007, Blaðsíða 37

blaöíð

LAUGARDAGUR 1, SEPTEMBER 2007
37
Dregin úr skólasundi
á æfingu
Ætli ég hafi ekki byrjað að æfa sund þegar
ég var sex ára gömul og skólasundkennarinn
dró mig svo að segja úr lauginni og dreif mig
á sundæfingu með f A, þar sem ég hef alltaf
æft. Sundið átti strax mjög vel við mig og fyrst
um sinn æfði ég það svona tvisvar eða þrisvar
á viku, en á sama tíma fór ég líka í fótbolta,
handbolta og frjálsar íþróttir. í fótboltanum
var ég að æfa með einum flokki en keppti í
þremur, þannig að um hverja einustu helgi var
ég að keppa í einhverri íþróttinni. Þetta þýddi
auðvitað að ég var að koma heim til mín fyrst
seint á kvöldin og átti þá alveg eftir að læra
heima fyrir morgundaginn. Mamma lét mig
því velja eina íþróttagrein til þess að einbeita
mér að þegar ég var tólf ára gömul.
Nú er ég byrjuð aftur að æfa eftir barneignir
og fjölskyldustúss og er að þjálfa krakka í
sundi. Börnin mín eru öll þegar orðin efnilegir
sundmenn, meira að segja sú yngsta sem er
4 ára gömul er flugsynd og hefur keppt á 01-
lamóti. Sjálf æfi ég alltaf fimm sinnum í viku
klukkan fimm á morgnana - enda er það eini
tíminn sem ég hef.
Frekar aumur
til að byrja með
Ég man fyrst eftir mér í íþróttaiðkun þegar
ég var á að giska fimm, sex ára gamall og
spilaði fótbolta með vinum mínum á Akureyri.
Þó var ég aldrei að æfa fótbolta með neinu liði
heldur var þetta bara til gamans. Ég var síðan
orðinn 15 ára þegar ég fór á fyrstu líkamsrækt-
aræfinguna mína hjá Sigurði Gestssyni i kjall-
aranum í íþróttahöllinni á Akureyri. Maður
var voða litill og mjór á þessum tíma og skar
sig svolítið úr innan um alla þessa bolta sem
voru þarna að æfa. Á þessum tíma var mikil
gróska í líkamsrækt á Akureyri, sérstaklega
í kringum Sigurð, og þess vegna smitaðist ég
líka af þessari líkamsræktarbakteríu þótt ég
hafi til að byrja með verið frekar aumur eins
og flestir eru þegar þeir labba inn í líkamsrækt-
arsal í fyrsta skipti. Ég vandi mig á að mæta
reglulega og varð fljótt háður hreyfingu, ekki
síst þegar ég var farinn að skila af mér almenni-
legum æfingum og finna þessa vellíðunartil-
finningu sem fylgir því að stunda líkamsrækt.
Þá kom þetta bara af sjálfu sér og maður varð
svona áskrifandi að því að hreyfa sig.
Arnar Grant
einkaþjálfari
Héldu að pabbi
héti John
Ég man mjög skýrt eftir fyrstu æfingunni
minni í Ballettskóla Eddu Scheving, en þá var
ég 5 ára. Tíminn endaði í frjálsum dansi þar
sem við áttum að dansa frjálst og stilla okkur
svo upp í flottustu stellingunni. Það var alltaf
ein að horfa á og hún átti að velja þá sem var í
flottustu stellingunni hverju sinni, og sú sem
var valin átti svo að horfa og velja næst. En
ég sá strax að ég myndi aldrei vinna af því að
í hópnum var ein bandarísk stelpa sem var í
alveg rosalega flottum ballettbol og þess vegna
var hún alltaf valin. Það skipti einhvern veginn
aldrei neinu máli í hvernig stellingu hún var,
ballettbolurinn hennar var svo flottur að hún
var alltaf valin. Á þessari sömu æfingu héldu
allar stelpurnar að pabbi minn hlyti að vera
útlenskur og heita John fyrst ég var Johnson,
og ég reyndi að sannfæra þær um að ég væri í
raun íslensk í báðar ættir.
Mér fannst dansinn strax rosalega
skemmtilegur og þegar ég var 12 ára gömul
vissi ég strax að þetta var það sem ég vildi
leggja fyrir mig og að ég ætlaði að verða
atvinnumanneskja.
Lítið fyrir
keppnisíþróttir
I æsku prófaði ég að æfa ýmsar íþrótta-
greinar en festist þó aldrei í neinu, þannig að
minningarnar mínar frá íþróttaæfingum eru
ekki miklar fýrir tvítugsaldurinn. Ég æfði til
dæmis sund en hætti af því að ég fékk alltaf
svo mikinn sinadrátt undir ilina, og svo byrj-
aði ég svo ungur að reykja að ég var ekki beint
efni í íþróttaiðkanda fyrr en ég hætti því.
Ég kynntist síðan jóga eftir tvítugt. Mig
minnir að ég hafi verið 23 ára. Ég fann mig
strax í því og mér fannst ég vera kominn á
einhvern stað sem ég þekkti mjög vel. Þar var
ég heldur ekki að keppa við neinn nema sjálfan
mig og það hentaði mjög vel enda funkeraði
ég aldrei vel í þessu keppnishugarfari. Ég er
þó alls ekki að segja að keppnisíþróttir séu
slæmar eða rangar, þær bara henta mér ekki.
Ég reykti áfram í svona þrjár vikur eftir að
ég byrjaði í jóga. Hluti af lífsstílsbreytingunni
sem fylgir jóga er að hætta að reykja, enda
snýst jóga að miklu leyti um öndunaræfingar.
Ég hef oft sagt við fólk að annað hvort hætti
það að reykja eða það hætti í jóga, enda er ekki
hægt að stunda hvort tveggja.
Nánari upplýsingar og pantanir í síma 480 2500 og info@hotelselfoss.is
Ráðstefnur - Fundir - Árshátíðir - Jólahlaðborð