Orðlaus - 01.04.2006, Blaðsíða 20

BACHELOR HVAÐ...
Héma eru ríkustu piparsveinar heims. Við völdum þá myndarleg-
ustu, Google drengina, fjölmiðlapilt og prins frá Þýskalandi.
Sergey Brin er í 26. sæti yfir ríkustu
menn heims.
Eignir metnar á: 903 milljarðar
Aldur: 32 ára
Hvaðan: Rússlandi en býr í Bandaríkjun-
um.
Hver: Sergey fluttist með foreldrum sínum
þegar hann var fimm ára gamall til Banda-
ríkjanna. Faðir hans gaf honum fyrstu tölv-
una þegar hann var níu ára gamall og var
það Commodore 64.
Auður: Með vini sínum Larry Page, sem er
einnig á listanum yfir ríkustu piparsveina heims stofnuðu þeir Google.
Hann er í dag forstjóri tæknideildar Google fyrirtækisins.
Larry Page er í 27. sæti yfir ríkustu menn
heims.
Aldur: 33 ára
Eignir metnar á: 896 milljarðar
Hvaðan: Bandaríkjunum
Hver: Larry og Sergey hittust í Stanford háskóla
en þeir félagar hættu báðir og stofnuðu fyrir-
tæki. Þeir vörpuðu Google frá bílskúr vinar síns
árið 1998 en fluttu seinna í stærra pláss. Félagarn-
ir Larry og Sergey festu nýlega kaup á Boeing 767
flugvél til einkanota.
James Packer er í 114. sæti yfir ríkustu menn
heims.
Eignir metnar á: 350 milljarðar
Aldur: 38 ára
Hvaðan: Ástralíu
Hver: Hann er ríkasti maður Ástraliu en erfði hann
nýlega fjölmiðlafyrirtæki föður síns sem lést í des-
ember 2005. Hann er vinur Tom Cruise og Katie
Holmes en þau mættu í jarðaför föður hans. Ástr-
ölsku blöðin segja hann vera kominn í Vísindakirkj-
una með vininum Tom og að hann hafi verið stat-
isti í The last Samurai
Fahad Hariri er í 258. sæti yfir rík-
ustu menn heims.
Eignir metnar á 189 milljarðar
Aldur: 25 ára
Hvaðan: Líbanon
Hver: Yngsti sonur fyrrverandi forsætiráð-
herra Líbanons, Rafik Hariri. Erfði hann
eignir ásamt systkinum sínum. Býr í París
í dag og starfar á ýmsum sviðum, situr til
dæmis í nefnd hjá fjölmiðlafyrirtækinu
Future Tv sem faðir hans stofnaði og hef-
ur útbreiðslu á Austurlöndum.
Albert von Thurn und Taxis,
er í 410. sæti yfir ríkustu menn heims
Eignir metnar á 133 milljarðar
Aldur: 22 ára
Hvaðan: Þýskalandi
Hver: Bara nafnið gerir hann vænleg-
an eiginmannskost en hann heitir fullu
nafni Albert Maria Lamoral Miguel Jo-
hannes Gabriel Furst von Thurn und
Taxis og er þessi drengur yngsti millj-
arðamæringur listans. Hann er prins
sem erfði heilan helling á átján ára
afmælisdeginum sínum í júní 2001. Hann á 30,000 hektara skóglendi í
Þýskalandi, sem er talið eitt af stærstu skóglendum Evrópu ásamt mikl-
um fasteignum og verðmætum listaverkum.
www.thurnundtaxis.de er heimasíða fjölskyldunnar fyrir áhugasama.
Tekið af Forbes.com/Wikipedia.org
Eftir örstuttan
skimunarlestur á nokkrum af
Orðlauspistlunum mínum er mér
það fullljóst að ég er óskaplega
sjálfhverf manneskja. Síðustu vik-
ur hefur reyndar allt lagst á eitt
til að beina sjónum mínum enn
eina ferðina að eigin sjálfi. Fráfalli
ættingja fylgir yfirleitt stórtæk
upprifjun minninga og með í för
eru oftar en ekki pælingar um
eigin tilveru: hver ég er, hver ég
var, hver ég vil vera og þar fram
eftir götunum. í skólanum hef ég
verið að lesa um feminisma og um
daginn sendi litli bróðir minn mér
allar skrárnar sem ég átti á gömlu
tölvunni hennar mömmu. Skrár
sem að ég pikkaði inn fyrir einum
fimm til sjö árum síðan, þegar ég
var ennþá menntaskólastelpa. Og
að lokum var mér færð að gjöf
gamla dagbókin mín, frá sama
tíma.
Það er yndisleg tilfinning að dýfa
sér ofan í unglingaangistina sem
flæðir um síður dagbókarinnar
minnar, og geta svarað hjáróma
hrópum á hjálp, athygli eða ást
með einni setningu: þetta lagað-
ist allt. Nei, ég var ekki ófær um
að elska eftir allt saman. Nei, ekki
heldur var ég ófær um að vera
elskuð. Ekki er ég glötuð, og varla
Ijót. Hitt þurfti ég hins vegar að
fallast á: fyrstu ástinni gleymir
maður aldrei.
Ég hef sem sagt látið það eftir mér
að sökkva mér ofan í hugsanir um
fyrstu ástina mína og hjartasárin
sem henni fylgdu. Þetta hugsana-
ger minnkaði ekkert eftir að ég sá
Brokeback Mountain fyrir hálfum
mánuði eða svo. Sú mynd átti hug
minn allan í marga, marga daga.
Mér fannst hún yndisleg. Man
ekki til þess að ástarsaga hafi hrif-
ið mig svona síðan ég grét jafn
mikið og það rigndi í Bridges of
Madison County. Ástæðan: þetta
sama fyrstu-ástar-sakleysi og
hrópaði á mig af síðum þvældrar
línustrikaðar bókar. Kúrekarnir á
Bakbrotsfjalli, eins og einhver út-
varpsmaðurinn nefndi myndina
svo hagyrðingslega, voru í sömu
sporum og ég fyrir sex árum:
þeir höfðu enga uppskrift, enga
reynslu til að styðja sig við. Skref-
in sem þeirtóku, hikandi, varlega.
í átt að ástinni
sinni einkenndust af sama óör-
yggi og fyrstu ástarskrefin mín.
Ég held að það sé það sem við
munum við fyrstu ástina okkar,
sakleysið. Þá höfðum við ekki enn
safnað á okkur bitrum reynslusög-
um, ekki enn komið okkur upp
hugmyndum eða viðmiðum um
viðreynslu, ekki enn rekið okkur
á að vera hafnað, þess þá heldur
að vera notuð. Allt var saklaust og
einlægt.
Sökum skorts á skoð-
unum á klámmyndum,
sem og reynsluskorts
á sviði höstls og
skemmtistaðasleikja
var ég, í örfáum orð-
um sagt, ofboðslega,
kjánalega saklaus.
Það voru þessar gullnu hugsanir
um sakleysi sem leiddu mig yfir í
þankagang feminismann. ( skól-
anum hef ég meðal annars lesið
þetta: í hinni svokölluðu þriðju
bylgju feminismans gætir mikilla
áhrifa individualisma. Þar snýst
feminismi ekki lengur um sameig-
inlegt átak kvenna eða byltingu,
heldur velur hver og einn sér það
sem honum hentar af öllum þeim
mýmörgu ritum sem koma út á ári
hverju. Þannig er feminismi í dag
nánast eins og sérsmíðaðir skór
eða klæðskerasaumaður kjóll; þú
getur valið að vera feministi sem
er alfarið á móti klámi, eða femin-
isti sem lítur á það sem skemmti-
legt innslag í staðnað kynlíf. Þú
getur valið að vera alfarið á móti
hlutgervingu kvenna, afneitað
rakvélinni og litið hárlit horn-
auga, eða aðhyllst girrrrrl power
með öllum þeim skartgripum, föt-
um og himinháu hælum sem því
fylgja.
Samkvæmt minni reynslu, og sög-
um vinkvenna
minna, er sakleysið á undanhaldi.
Þeir feministar sem skorið hafa
upp herrör gegn klámi, eða öðru
formi hlutgervingar kvenna, eru
yfirleitt ásakaðir um að vera blá-
eygðir, eða naive eins og enskan
boðar. Með öðrum orðum, yfirg-
engilega saklausir. Almennings-
álit minnar kynslóðar hallast að
því að við eigum öll að vera ver-
aldarvön, „disiNusioned". Það
er ekkert jafn púkó og sakleysi.
Þetta rak ég mig einmitt á þeg-
ar ég sneri frá menntaskólaárum
mínum í Svíaríki og skaust inn í
djammheiminn á íslandi. Sökum
skorts á skoðunum á klámmynd-
um, sem og reynsluskorts á sviði
höstls og skemmtistaðasleikja var
ég, í örfáum orðum sagt, ofboðs-
lega, kjánalega saklaus. Og púkó.
Sem leiðir mig aftur að sögum vin-
kvenna minna. Þær hafa minnst
á það við mig að þær langi nú að
snúa aftur á fornar slóðir sakleysis-
ins. Ein segir að henni finnist gróft
orðbragð hreinlega Ijótt og ógeðs-
legt, eftir mörg ár af að hafa látið
sem ekkert sé. Önnur hallast nú
að því að henni finnist klám við-
bjóður og niðurlægjandi fyrir kon-
ur, eftir mörg ár af að hafa horft á
það og, í anda þriðju-bylgju-fem-
inista, álitið það skemmtilegt inns-
lag í „hefðbundið" kynlíf.
Mig langar í fyrstu ástina mína
aftur. Ekki manneskjuna, heldur
þetta yndislega, einlæga sakleysi.
Mig langar að gleyma öllu sem
á undan er farið og eiga sakleys-
ið með kærastanum mínum. Og
mig langar að þoða endurkomu
sakleysisins á öðrum sviðum líka.
Fólk af minni kynslóð, og þeim
komandi, þarf að átta sig á að sak-
leysi er alls ekki alltaf púkó. Það
er miklu meira púkó að taka þátt
í einhverju athæfi af ótta við að
verða kallaður púkó.
Ég geri mér grein fyrir því að ein-
hverjum á eftir að finnast notkun
mín á orðinu púkó alveg yfirgeng-
ilega gamaldags og leim. Það er
allt í lagi. Ég er svo bláeygð að
mér er alveg sama.
Sunna Dís